Black and white ~ T allpaw

Een diepe zucht verliet zijn mond, niet omdat hij moe was deze keer, nee, zijn lichaam kon de zware trainingen nu aan, en ook zijn eigen trainingen waren niet meer zo zwaar. Dat was ook te zien aan de nu al imposante hoeveelheid spieren hij gekweekt had onder zijn zachte, goed verzorgde vacht. Nee, het was een zucht geweest van opluchting over het feit dat hij eindelijk eens alleen was, niet sociaal hoefde te doen. Helaas voor hem bestond dat nooit langer dat een paar seconden, aangezien er ineens een 'iets' met de poten op zijn borst kwam. Hij keek verbaasd naar beneden, en meteen verscheen er een brede, lieftallige grijns op zijn vrolijke en knappe gezicht. Hij had altijd wel tijd voor een van Nevers' kittens, en dus luisterde hij aandachtig naar wat ze te zeggen had, maar raakte de weg al kwijt na de eerste paar woorden. "Wat heb jij mooie grijze ogen!" Zijn oren bewogen even heen en weer, maar veel tijd om over het 'compliment' na te denken kreeg de kater niet. "Wie ben je? Ik ben Heatherkit. Ik leef in de nursery met mijn twee siblings. Littlekit en Wanderkit, ken je ze? Waarschijnlijk niet, zo vaak komen ze de nursery niet uit!" Tall glimlachte en ging liggen zodat hij op ooghoogte was met de drukke kitten. "Ik ben Tallpaw," Begon hij rustig de stroom aan vragen te beantwoorden, "Heatherkit is een mooie naam, ik ken je siblings niet heel goed, maar wel van naam, hoe gaat het met jou?" Zijn ogen stonden vriendelijk, grijs of niet grijs, dat was in ieder geval wel duidelijk.

De kater boog zich voorover om de poes haar zachte stem te horen, maar kreeg acuut spijt van dat besluit toen ze ineens in zijn oor schreeuwde dat het geweldig ging. Een luide vloek verliet zijn mond, waarna hij meteen verschrikt zijn poten voor zijn mond sloeg. Shit, Never zou erom lachen, maar Lone? Nooit! Gelukkig leek de poes er niet enorm op te letten, ze stelde hem namelijk meteen nog een vraag, die hem deed blozen. "Dankje," Mauwde hij, en grinnikte toen even, "Ik hoop maar dat de andere katten het net zo lekker warm hebben als ik, of komt dat door jou?" Hij wachtte even op het antwoord, dat natuurlijk meteen gevolgd werd door een nieuwe vraag. De zacht gefluisterde zin van daarvoor was hem echter niet onopgemerkt gebleven, en even hield hij zijn kopje schuin, maar rechtte hem meteen weer. Never zou er vast een reden voor hebben om het nog geheim te houden voor de kittens, nog, Tall zou wel met hem gaan praten, maar nu eerst die vraag beantwoorden. "Mijn ouders zijn Shrewstar en Wolftail," Vertelde hij het poesje, "Ze zijn inderdaad heel lief, net als jouw moeder toch?"

De poes knikte, waarna er ineens weer een stroom aan woorden kwam. Tall grinnikte, wat had hij gedaan dat deze woorden ineens kwamen? Nu pas begreep de knappe jonge kater hoe Smokebreath zich gevoeld moest hebben toen hijzelf die vragen eens stelde, dus deed hij nu maar zijn best om ze zo goed mogelijk te beantwoorden. "Hoe is het om de zoon van de leader te zijn? Word er dan niet de gehele tijd dingen van je verwacht? Mij lijkt het wel leuk om dochter van de leader te zijn, maar aan de andere kant. Katten verwachten veel van je, en je word meteen uitgemaakt als de zoon van de clanleader, toch?" Hij zuchtte even, en begon toen aan het antwoord, "Het is normaal om de zoon van de leader te zijn, ik ben toch normaal? Verder denk ik niet dat katten perse zoveel van mij verwachten, en als ze dat wel doen hebben ze pech, en er zijn maar een paar katten die mij uitmaken voor 'zoon van de leader', maar niemand neemt ze serieus," Hij glimlachte, en meende wat hij zei, hij was gewoon beter dan de anderen, en niet omdat Shrew zijn moeder was. Nee, hij was gewoon beter.

De poes luisterde, en sprong toen ineens op hem af en greep zijn oor. Compleet verlamd van de verbazing viel de kater om, en keek met zijn ogen naar de poes die zijn oor had. Een grijns verscheen op zijn verbaasde gezicht. "Random," Mompelde hij, waarna hij met zijn poten bij haar probeerde te komen. "Die krijg je terug!"