Empty {Slatekit}

Ze staarde met een priemende blik in dat van een jongere kit. "He!" Siste ze op een hoge toon. "Valt er nog iets te zien?" Haar nagels boorden zich in de grond. Haar haren stonden overeind en ze zag er echt niet blij uit... Maar ah, dat was ze eigenlijk nooit. De kit kroop tegen de grond aan en schudde haar kop. Dim ontblootte haar tanden en grauwde even naar de gevlekte kattin. "Rot dan op, mormel!" Gromde ze op een grollende toon. Even kon ze zien hoe angst plaats maakte voor woede in de ogen van de kattin. Ze reageerde niet. Dimkit trok haar lip op en tilde haar klauw op. Haar nagels gleden rakelings langs de neus van de kit en wel meteen had ze bloed aan haar pootjes. Haar nagels waren scherp, net als haar tandjes. Het was een feit dat ze hier inderdaad aan werkte. Met een grauw en nog een haal naar de kit, maakte deze zich al wenend uit de poten. Dim keek haar na en keek daarna even de den rond. Bij oogcontact kon ze wel meteen zien hoe katten wegkeken of haar juist met verachting aanstaarden. Dim zette haar haren overeind, maar negeerde het toen. Ze moesten weten wie ze was en wat ze kon. Ze was geen domme kit die zachtaardig was. Helemaal niet. De zwarte kit liet haar kop zakken en snuffelde even aan het nest waar de gevlekte poes net uit sprong. Ze had het nest zelf gemaakt en wilde dan ook dat niemand in de buurt kwam. De kit knipperde een paar keer met haar goudgele ogen waarna ze in het mosbed stapte en zich oprolde. Met een blik op de muur gericht bleef ze liggen. Niet echt in staat om verder iets te doen... Eerlijk gezegd... Niet echt in de mood om verder nog iets te doen.

Haar pootje tikte vrolijk tegen een mosballetje aan en Slatekit snorde dan ook vrolijk. Eventjes volgden haar grote blauwe ogen het groene voorwerp terwijl het door de nursery rolde, maar al snel genoeg begon ze de achtervolging weer in te zetten. Haar pootjes tikten deze keer wat harder tegen de bal aan en ze keek toe hoe de mosbal door de lucht heen zwierde. Uiteindelijk tikte de bal tegen de rand van een nest aan en kwam daar tot stilstand. Eventjes fronste Slatekit lichtjes en strekte haar nek zo ver als ze kon. Lag er iemand in het nest? Ze geloofde van wel.. Ze sloop dan ook zo zacht als ze kon, wat niet heel erg zacht was met haar nog redelijk lompe kittenpootjes, naar het nest toe om haar mosbal weer terug te pakken. Voorzichtig sloot ze haar pootjes om de bal heen en glimlachte breed. Iemand had haar gezegd dat je geen slapende katten wakker moest maken, dus dat ging Slatekit dan ook niet doen. Ze pakte de mosbal weer in haar bek en draaide zich om om weer zachtjesaan weg te lopen.