The color of pink blood

Philyra was slecht bezig. Dat wist ze zelf wel, maar sinds ze de kleur van bloed had gezien kon ze er niet afblijven. Alle andere kleuren verloren hun waarden. Alle spirituele dingen waaraan ze kleuren had gegeven vervaagden. Ze had al een tijdje geen bloed meer gezien. Daar moest dus verandering in komen. De zwart-witte kattin snoof en haar groene ogen spiedde de vlakte rond. Ze rook hier een stelletje katten. Die geur had ze ook op het lijk zijn vacht gevonden. Het was zo'n slappeling want het had naar poes geroken.

{+Gravepath, na haar dood Open}

"Hé" Ze worstelde om onder het gewicht uit te komen. Philyra snapte er niets van. Ze had niets geroken en opeens en zonder reden werd ze op de grond gesmeten. "Ga van me af, bullebak.", spuugde ze. Haar witte pootjes krabbelde over de buik van de kater. Tevergeefs, ze bleef vastgepind onder hem. Phily zuchtte en duwde met al haar kracht de kater omver. Naar adem happend sprong ze op de kater zijn schouders. Ze boog zich voorover. "Aangenaam, ik ben Philyra." Haar grijns streelde haar lippen en ze boorde haar nagels in diens schouder. Ze boog zich voorover en zette haar tanden in de achterkant van zijn nek.

Philyras bek verliet een zucht toen ze tegen de boom werd aangesmeten. "Gravepath is de naam." Ze knikte. Best een knappe kater. Ze bleef liggen wachten toen hij met uitgestoken klauwen op hem af kwam. Hij kraste in haar flank een T en een C. "Het zelfde teken als bij Seganovatri", miauwde ze tegen niemand speciaal. Ze sprong weg van de kater en viel daarna aan bij de staart. Ze beet er hard in en schudde haar kop heen en weer. Pas toen er bloeddruppels over de grond spetterde stopte ze. Met ingehouden adem liet ze los en staarde ze naar de mooie bloeddruppels. Het had een scharlakenrode kleur en ook een beetje paarsig. "Prachtig.", zuchtte ze naar de bloeddruppels. Ze keek naar Gravepath. Hij was groot en ze wist dat ze het niet tegen hem kon redden, maar ze wilde zijn bloed zien vloeien. Dus stortte ze zich op hem. Haar nagels gingen over zijn rug en lieten diepe sporen achter. Ze grinnikte en boog zich naar zijn oor. "Je hebt prachtig bloed." Ze draaide haar oortjes even voordat ze weer begon te fluisteren. "Maak er snel een eind aan." Hierop beet ze in zijn oor en met haar voorpoot maakte ze er een diepe V vorm in.

"I will." Philyra voelde een sterke klauw. Ze sloot haar ogen en wachtte op het zwart waar ze in zou vallen. Een hevige pijn schoot van haar ruggengraat naar nek. Er klonk een dof gekraak en Phily voelde dat het leven van haar ontnomen werd. Ze zuchtte. Eigenlijk wilde ze nog iets zeggen, maar dat kon niet meer. Alles leek geblokkeerd te zijn. Dankje. Haar laatste gedachten gingen naar de kleuren die ze zo had liefgehad en daarna verdween al het leven uit haar lichaam. Haar gesloten oogleden zouden nooit meer geopend worden.

{O P E N}