{Open} I feel like a substitute sitting on the sideline

De wind sloeg haar in het gezicht toen ze het kamp uitstapte. Het zorgde ervoor dat haar snorharen plat tegen haar gezicht aan kwamen te liggen en dat ze haar heldere blauwe ogen ietsjes moest vernauwen. Maar, de wind was niet altijd negatief. Het was een oneindige wervelwind van sporen en geuren, iets wat Tinderpaw enorm interesseerde als ze eerlijk was. Haar ogen sloten zich eventjes terwijl ze diep inademde. De aardeachtige, lichte geuren van het gebied dreven haar neusvleugels binnen, gemengd door de zoete geuren van de heideplanten. Maar geen geur van prooien. Maar om eerlijk te zijn, het zou zelfmoord zijn voor een prooidier om zo dicht bij het Windclan kamp te komen. De fijngebouwde Flamepoint poes zwiepte dan ook eventjes lichtjes met haar staart en begon daarna op een vlug tempo te lopen, totdat het hoge gras haar compleet omhulde. Een stukje jagen zou wel prima zijn om haar gedachten te verzetten en om gewoon eventjes nuttig bezig te zijn voor de clan. Misschien kon ze dan weer trots verkrijgen van haar ouders, misschien zouden ze haar dan weer aankijken en dat zou een begin zijn. Misschien konden ze dan eindelijk na verloop van tijd elkaar ook weer aankijken.

{Open}

Met snelle passen haastte hij zich over het gebied. Gras streek langs zijn buik heen en kietelde hem lichtjes. Kom op Flash, je kan nog een beetje sneller... Kom op.. Kom op... Hij kneep zijn amberkleurige ogen tot spleetjes toen wind zijn ogen uitdroogde. Hij knipperde even vluchtig en spande zij. Spieren meer aan dan eerst. Een lichte sprong en een buiging in de rug zorgde ervoor dat de jonge apprentice een scherpe bocht nam en al snel terug zijn tempo kon versnellen. Hij haalde diep adem en kneep zijn ogen even dicht. Wind streek langs zijn kopje heen, het was heerlijk. De wind in je haren, de geur van jonge bloemen in de neus en de... Baf. Met een harde klap liep de jonge kater tegen iets aan. Hij kneep zijn ogen nog harder toe toen hij verder gleed en de aarde langs zijn snuit voelde wrijven. Een zacht gekreun ontglipte zijn bekje en al snel opende hij zijn ogen, om even te knipperen en daarna zijn kop op te tillen. De kleine schrammen in zijn gezicht waren bijna onzichtbaar door de laag flut die hem sierde. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen om het beetje stof dat was komen opdagen, weg te krijgen. Al snel sprong hij overeind en begon hij met een nieuwsgierige uitdrukking rond de kattin te lopen. Maar al snel stond hij voor haar en stak hij zijn poot uit. Zijn ogen vriendelijk gericht op haar. "Sorry", zei de flame-point kort en hij keek even kort weg.

Hoe erg graag ze ook wilde jagen, haar concentratie leek er niet zoveel zin in te hebben. Tinderpaw's gedachten bleven wegdrijven en verwateren. Ze schudde haar kopje eventjes lichtjes en bleef eventjes stilstaan. Adem in.. adem uit. Gestaag ging haar borstkas op en neer terwijl ze zichzelf kalm probeerde te krijgen en op deze wijze wat meer focus probeerde te behalen. Maar hier werd ze ruw uitgetrokken toen ineens een kracht tegen haar zij aanknalde, die genoeg was om alle lucht uit haar longen te slaan en haar van haar poten te werpen. "Auw!" bracht ze uit met haar laatste lucht terwijl ze op de grond landde, perongeluk een stukje doorschoof en vervolgens naar lucht hapte. Starclan verdomme! Waar was dat goed voor. Kuchend wist ze weer wat zuurstof binnen te krijgen en het benauwde gevoel te verlichten. Pas hierna sloeg ze haar ogen op naar de kater wie haar omver had geworpen. "Sorry," zei deze en hij keek weg. Het was maar een jonge apprentice.. "Geeft niet.. maar kijk voortaan alsjeblieft waar je heen rent.." miauwde de poes, lichtjes wrang van toon. Vervolgens stond ze op en schudde ze haar pels uit, stofwolkjes in de lucht loslatend. "Wat deed je überhaupt?" vroeg de poes vervolgens.

"Geeft niet.. maar kijk voortaan alsjeblieft waar je heen rent.." Flash zuchtte even zachtjes en keek even naar het gras voordat hij het waagde haar ijsblauwe ogen te ontmoetten met zijn amberkleurige ogen. De kater knikte en keek haar even met neutrale ogen en gelaat aan. De kattin stond op en schudde haar pels uit voordat ze verder ging. Gefascineerd keek de jonge kat naar de stofwolkjes die uit haar pels kwamen. Wolkjes! "Wat deed je überhaupt?" Verrast keek de kater op. Hij ontmoette haar ogen even en al snel kwam een lachje op zijn lippen. "Ik was aan het kijken hoe snel ik kon gaan!" zei hij op opgewekte toon. "Ik wil de snelste kat worden! Dus train ik iedere dag!" Vervolgde hij een brede lach op zijn lippen. Lopen was leuk... Vechten niet. Waarom hielden de clans niet gewoon een soort race om uit te maken wie het terretorium kreeg? Zoals een race-oorlog in de plaats van een vecht-oorlog. Veel beter voor de katten.