It's not like I'm looking for a fight {Patrol}

(Open voor meerdere katten)

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Je zou je kunnen afvragen wat hij überhaupt hier deed met een patrouille. Iedereen wist dat hij zich absoluut niet wist te beheersen de laatste tijd. Daarbij kwam ook nog eens dat ShadowClan steeds brutaler werd en onder andere zijn zoon had aangevallen. De Clans stonden allemaal op gespannen voet met elkaar, er hoefde maar iets te gebeuren en er zou een gevecht uitbreken. Men zou kunnen zeggen dat Firestar langs de borders laten lopen als een mijnenveld langs de ThunderClan border was. Één misstap en de hele boel zou de lucht in gaan. Zijn humeur was niet beter als op andere dagen. Hij had geen enkel vertrouwen in zijn buren en zijn respect was hij ook al lang kwijt. De rode kater hief zijn kop op en liet zijn groene ogen langs de struiken aan de overkant van het Thunderpath gaan. Hij zou niet degene zijn die de regels brak, maar als er een ShadowClan kat was die ook maar één smerige moeraspoot op zijn grond zou zetten was het gedaan met de rust.

WORDS ### TAGS None NOTES None

De grijze kattin volgde Firestar op de poot. Ze hield een scherp oog op de ShadowClanborder waar ze juist langskwamen en ook op de rest van de border patrol. Ze had momenteel niet heel veel zin in een gevecht en ook weinigen van de katten in de patrol leken daar zin in te hebben. Icicle versnelde haar pas om naast Firestar te kunnen lopen. “Wat doen we als we een andere Clan op ons territory ruiken?” vroeg ze nerveus. “Wil je het dan gaan melden op de gathering of...” Ze wilde eigenlijk niet aan de verdere opties denken, ookal was het mogelijk. Maar zou Firestar zoiets riskeren? Icicle hoopte half om half van niet. Bovendien waren er veel warriors en apprentices in ShadowClan die in staat zouden zijn tot vechten. En ookal was ThunderClan dat ook, ze zouden veel van hun manschappen verliezen bij zo’n gevecht. De grijze warrior schudde haast onzichtbaar haar kop en richtte zich op naar Firestar.
(Tags: Firestar | Words: 160)

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Het duurde niet lang voor er iemand naast hem verscheen. Het was gebruikelijk om een praatje te maken tijdens een patrouille. Al moest hij toegeven dat ze lef had om hem in deze periode aan te spreken. De meeste katten bleven met hun gesprekken bij hem uit de buurt, bang om afgesnauwd te worden. De rode kater draaide zijn kop naar haar toe en liet zijn groene ogen op zijn ietwat nerveuze Clangenoot vallen. "Wat denk je zelf?" mompelde hij nukkig, "ShadowClan is de laatste tijd brutaal genoeg geweest als het om onze borders gaat. Ik ga niet wachten tot een volgende gathering om hen op hun plaats te zetten, mochten ze het in hun hoofd halen zich hier te vertonen." De tijd van vrede en wachten om het uit te praten was voorbij. ShadowClan wist dondergoed dat het niet slim was om nu andermans territorium op te gaan. Als ze het toch deden zouden ze het merken ook. Hij was in ieder geval niet bang om hen een lesje te leren, maar voor de rest van de patrouille kon hij natuurlijk niet spreken.

WORDS ### TAGS None NOTES None

Icicle besloot dat ze haar mond maar moest houden na de ietwat chagrijnige opmerking van Firestar over ShadowClan. Iets aan hem gaan vragen was momenteel niet een heel goed plan geweest. Ze stapte weer achteruit om zich bij haar andere Clanleden te voegen. Ze hield haar kop hoog en haar ogen schoten van links naar rechts. Bij elk geluid uit de struiken vlogen haar ogen wijdopen en snoof ze diep, maar telkend was het dan een wegschietend prooidier die de geuren van de katten hadden geroken en hun stemmen hadden gehoord.

Haar poten zakten zachtjes in de modderige grond. Ze was op weg naar de grens. Want dat hadden ze haar opgelegd haar o zo ‘lieve’ clan genootjes waar ze meestal de pest in hadden. Het was een gevaarlijke tijd om nu aan de grenzen door te brengen. Ze wist zelf heel goed dat haar clan genoten de grens met Thunderclan waren over gestoken. Die muizenbreinen! Ze had ook gehoord dat iemand de zoon van Firestar had aangevallen. Waren ze helemaal gek geworden? Ze gronde lichtjes bij de gedachten en nu, nu moest zij naar de grens om te controleren of er geen Thunderclan katten op hun gebied zaten? Ze gromde nog harder bij de gedachte. Ze hadden op zijn minst nog iemand kunnen steuren. Verder als er Thunderclan katten op hun gebied zaten dan hadden ze wel dat recht! Maar ze zou niet toekijken. Neen ze zou ze wel aanvallen. Al was het alleen omdat ze het deed voor de Starclan en niet voor de Shadowclan. Ze had er al lang over na zitten denken en misschien heel misschien zou ze haar clan verlaten. Niet voor het rouge leven ook al leek haar dat ook wel wat te zijn. Maar voor de Bloodclan. Ze had het gevoel dat ze zich daar misschien meer thuis zou voelen. Toch, toch hield iets haar tegen om de shadowclan te verlaten en het was dat klein beetje gevoel van thuis. Ze was er geboren en leefde er nu toch al heel haar leven. Ook al had ze soms een hekel aan de andere katten. Het waren wel haar familie leden. Zou ze dat echt zomaar kunnen opgeven? Ze gromde bij de gedachte dat ze een zwak had voor haar clan. Maar ze kon het ook niet verbergen. Haar clan was haar thuis en zo zou het blijven.
Het duurde niet lang voor ze de geur van het donderpad in haar neus kreeg. Ze walgde er een klein beetje van. Maar ze zou haar taak toch moeten uitvoeren. Voorzichtig begon ze te sluipen door de struiken. Eenmaal aan de grens veegde ze af en toe eens langs een struik om duidelijk te maken dat de grenzen nog werden bewaakt. Maar ze was stil en haar geelachtige ogen schoten alle kanten uit. Ze was alleen en door de spanning met de andere clans wilde ze geen enkel risico nemen. Zelfs over het donderpad kon ze duidelijk de geur van de thunderclan ruiken. Het was een verse en sterke geur en zonder het eigenlijk te beseffen. Kroop ze langzaam door de struiken de geur volgend. Neen ze zou de grens niet oversteken. Maar ze was nieuwsgierig. Zou een Thunderclan kat het wagen om op hun gebied te komen? Toen ze het geluid van stemmen opnam verschool ze zich in de struiken. Turend over het donderpad naar het gebied van de Thunderclan. Het duurde niet lang voor ze een paar katten zag. Een patroeie, ze herkende Firestar de leider van op de maandelijkse samenkomsten. Hij zag er niet blij uit en voor nu zou ze zich stil houden. Ook al wist ze zeker dat ze haar geur wel zouden op nemen. Ze deed niets verkeerds ze zat nog steeds op Shadowclan territorium en ze zou het zich niet in het hoofdhalen om nu naar de andere kant te lopen. Niet met een patroeie in de buurt en dat was ook haar taak niet. Toch zou ze de katten hier in de gaten houden. Ze wilde zeker zijn dat de thunderclan de grens niet zou oversteken. Want daar waren ze wel tot toe in staat. Dat wist ze zeker…

Innerghost wenkte haar patrouille mee het kamp uit, en zo ging de patrouille richting Thunderpath. Natuurlijk waren de clans nu wat scherper, nu Shadowclan toestemming had van hun leader om op andermans territorium te gaan jagen. Helaas, maar de hongersnood was hoog, dus moesten ze prooi zien te krijgen waar ze het krijgen konden. Niet dat Shadowclan ging toegeven aan de andere clans dat ze dat deden, dat ze weinig keuze hadden. Niets meer dan een schaars muisje of een mager ratje, of een klein vogeltje werd er gevangen, dus dan maar hun grenzen verleggen toch? Enkel was Shadowclan toch wel te trots op dat te gaan toegeven aan de andere clans, het ging hun niks aan. Een koude windvlaag waaide door Innerghosts vacht terwijl ze met haar patrouille langs het Thunderpath liep, Blacksnow was hier blijkbaar ook al. Ze merkte op dat de warrior ook al andere katten had opgemerkt, en zo merkte de zwarte Deputy ze ook op.

LEOPARDGAZE

Stilte heerste er over de katten toen ze dichterbij het Thunderpath kwamen. Zijn ijsblauwe ogen gleden over het gebied om hem heen, zoekend naar enige vijandige kat die er te vinden was. Hij vond er geen, althans, niet aan hun kant van de grenslijn. Aan de overkant van het Thunderpath kon hij ze zien staan, tussen de auto's door zag hij de vuurrode vacht van ene kater genaamd Firestar, de leider van de clan. De grootste eekhoornjager aller tijden. Hij wierp even een korte blik op Innerghost, merkte op dat ze ze vast ook al gezien had en bleef bij haar staan. Spanning heerste over het gebied en zijn ijsblauwe ogen waren nu weer gericht op de Thunderclan katten. Wat er stond te gebeuren wist hij niet, zelf had hij al gejaagd op Thunderclan gebied, samen met Tallpaw. Ze hadden veel gevangen, maar een van hen probeerde hen tegen te houden. Toen was er een gevecht losgebarsten en hij wist zeker dat Firestar daar ook van had gehoord.

♥ lauz

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Er verschenen langzaam maar zeker een aantal katten aan de overkant van het Thunderpath. Firestar spitste zijn oren, maar hoorde geen verder geritsel in de struiken. De rode kater deed geen moeite om te zien wie het precies waren. ShadowClan zat nog aan zijn eigen, lelijke, kant van de border en dus was er nog niks om hen op aan te pakken. Natuurlijk hadden ze hier wel dingen uitgevreten in het verleden, maar mocht hij nu degene zijn die de border overstak dan zat hij 'fout'. In plaats daarvan liet hij zijn klauwen langs een van de bomen op de ThunderClan grond gaan om zijn geur achter te laten. Ondanks zijn opvliegendheid de laatste tijd was hij bijzonder geduldig. Hij zou nog wel eens zien of de rest zich ook aan de regels kon houden.

WORDS ### TAGS None NOTES None

Innerghost liet haar ogen over de patrouille heen glijden, en vernauwde haar ogen achterdochtig. De zwarte kattin rechte haar rug en stak haar kin in de lucht terwijl ze oog contact zocht met de Thunderclan leader. "Jullie zijn er toch niet weer op uit om de grens over te steken, hm?" klonk haar stem naar de overkant van het Thunderpath. Innerghost wist dat Shadowclan zelf geen haar beter bezig was in tijden als deze, maar ze stonden in hun recht. De andere clans waren er mee begonnen, zo was dit alles ontstaan. Ze namen enkel terug wat van hun afgepakt was. Kort geleden had Innerghost met Otterflight nog een Thunderclan warrior moeten verjagen van Shadowclan territorium, dus wie wist waren ze er nu weer op uit, en wachtte Thunderclan net zo lang tot haar patrouille er van door was gegaan.

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Firestar bleef staan en keerde nonchalant zijn kop richting de zwarte poes aan de overkant die zojuist wat gezegd had. Dacht ze echt dat ze hem daarmee de grens over zou krijgen? "Dat kan ik beter aan jou vragen. ShadowClan staat er immers om bekend dat ze niet met hun poten van andermans eigendom af kunnen blijven. Misschien komt het wel doordat jullie eigen territorium zo vreselijk lelijk is. Ik snap best dat je niet in een zompig moeras wilt wonen," kaatste hij met gemak terug. In zijn stem was geen spoortje woedde te bekennen, enkel een amusante ondertoon. Geen van hen deed op dit moment iets fout en hij zou niet breken vandaag. De ene keer kon hij vreselijk opvliegend zijn, de andere keer was hij haast irriterend kalm. Niet dat hij er zelf zo erg mee bezig was, nee, het gebeurde gewoon en hij zou wel zien waar het hem bracht.

WORDS ### TAGS None NOTES None

Innerghost nam de woorden van Firestar enkel in zich op. Non-verbaal reageerde ze er niet op. "Oh? Is dat zo, volgens mij zijn het jouw warriors die er mee begonnen zijn. Shadowclan neemt enkel terug wat van hen gestolen is," kaatste Innerghost terug. "Misschien moet jij jouw warriors even een geheugen op frisser geven over de warrior code," miauwde Innerghost zoetjes. "Want zo lang jouw warriors zo door blijven gaan, zou Shadowclan ook niet ophouden. Wij beschermen wat tot ons toebehoort, en nemen terug wat van ons afgenomen is," miauwde Innerghost onheilspellend, haar ogen recht in die van Firestar.

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

De rode kater had een wenkbrauw opgetrokken als hij die had. "Ga je nu echt de 'Maar jij begon' discussie aan? Ik had toch wel wat minder kinderachtige woorden verwacht van de ShadowClan deputy," sprak hij kalmpjes, waarna hij ging zitten op de strook gras aan zijn kant van de border. "Laten we stoppen met elkaar beschuldigingen toewerpen, want dat gaat niets opleveren vandaag. Ik ben hier simpelweg om te zien of die warriors van jou niet oversteken, meer niet." Ondanks dat de verleiding groot was om hen uit te lokken, was het geen overwinning als het ThunderClan was die de regels zou breken. Dan hadden die moeraslopers enkel meer om over op te scheppen.

WORDS ### TAGS None NOTES None

Terwijl ze keek naar de katten aan de overkant kon ze duidelijk poten horen van andere katten. Ze herkende de geur maar al te goed. Innerghost haar commandant en Leopardgaze een andere Krijger. Ze was blij. Zo was ze tenminste niet alleen. Maar ergens was ze ook Geïrriteerd omdat ze wist dat dit nog hevig kon gaan worden. Zeker als ze haar commandant goed genoeg kende. Ze keek de zwarte poes recht aan en boog lichtjes haar kop. Niet omdat ze respect wilde tonen neen dat niet. Maar als begroeting. Ze kende Innerghost niet echt persoonlijk en dus had ze geen respect voor de kat. Ja ze mocht dan misschien Commandant zijn, zolang ze niet bewees dat ze respect waardig was. Zo lang zou Blacksnow die ook niet geven. Ze liep rustig wat dichter bij de twee katten van haar clan en ging naast Innerghost zitten. Ze was wel benieuwd hoe dit zou gaan verlopen. Het was duidelijk dat de katten aan de overkant ook door hadden dat ze hier waren. Daar ging haar plan om ze te volgen. Maar ze had zo ergens het gevoel dat de katten hier niet waren gekomen om over te steken. Dat was zij zelf ook niet van plan geweest. Ze spitste haar oren even en haar blik gleed naar Firestar. Zou hij genoeg kunnen worden opgefokt dat hij toch hier heen zou gaan rennen. Dan hadden ze meteen een reden om Thunderclan te beschuldigen en dan zouden die katten er niet zomaar van af komen. Haar nagels krasten door de grond terwijl ze zag hoe Innerghost haar rug rechte en haar mond opendeed. Nu zou de pret beginnen. Nu zou ze ook eens zien wat haar commandant in haar mars had en of ze respect verdiende. Dit was leuk, heel leuk zelfs.
"Jullie zijn er toch niet weer op uit om de grens over te steken, hm?" Was dat een goede zin om mee te beginnen. Alsof zij zo veel beter waren dan hun. Maar Innerghost moest dat geweten hebben. Blacksnow zou haar mond houden en keek terug naar de Leider van de Thunderclan. Afwachtend op zijn woorden. De kater aan de overkant leek vol vuur te zitten en dat kwam niet alleen door zijn vacht; Ook zijn ogen leken in vuur en vlam te staan. was het haat? Haat ze hield er van, ze hield van de macht dat het je kon heven. Was het haat dat in die groene ogen van de kater te zien was? Of was het iets anders… Ze zag hoe zijn mond open ging en luisterde aandachtig. "Dat kan ik beter aan jou vragen. Shadowclan staat er immers om bekend dat ze niet met hun poten van andermans eigendom af kunnen blijven. Misschien komt het wel doordat jullie eigen territorium zo vreselijk lelijk is. Ik snap best dat je niet in een zompig moeras wilt wonen.” Ze gromde, laag. Wie was hij om hun gebied lelijk te noemen! Wat was het voor hem? Hij had het recht niet zo te spreken. Hij had het recht niet om zo te spreken over hun gebied. Haar mond ging even open. Ze had zin om iets terug te schieten. Te zeggend at er nu eenmaal wel katten waren die dit gebied wel opprijs konden stellen. Maar dat hij dat natuurlijk niet kon zien omdat hij toch maar een Kittypet was… Maar ze hield haar mond. Het ergste kwam er dan nog bij dat er helemaal geen woede in zijn woorden zat. Het klonk alleen alsof hij er plezier in had. Dat was afschuwelijk net als de Kittypet die hij was.
"Oh? Is dat zo, volgens mij zijn het jouw warriors die er mee begonnen zijn. Shadowclan neemt enkel terug wat van hen gestolen is," Blacksnow keek Innerghost bedenkelijk aan. Was dat het beste dat ze terug kon geven? Ze had op zen minst en even zware klap kunnen geven. Zodat de kater aan de overkant wist dat ze niet zomaar met zich lieten lachen. "Misschien moet jij jouw warriors even een geheugen op frisser geven over de warrior code," Okay met die woorden verdiende Innerghost dus respect! Dat was een goede comeback. "Want zo lang jouw warriors zo door blijven gaan, zou Shadowclan ook niet ophouden. Wij beschermen wat tot ons toebehoort, en nemen terug wat van ons afgenomen is," Vervolgde Innerghost haar woorden. Blacksnow ’s blik gleed weer naar de kater. Afwachtend wat hij zou geen zeggen.
"Ga je nu echt de 'Maar jij begon' discussie aan? Ik had toch wel wat minder kinderachtige woorden verwacht van de Shadowclan deputy," dat zou misschien nog wel hard aankomen bij haar commandant. Maar ergens moest ze toegeven dat er waarheid in zijn woorden zat. Misschien was het wel wat laag. Maar hoe laag zouden ze nog gaan, want met elk woord gingen ze dieper en dieper de duisternis in. "Laten we stoppen met elkaar beschuldigingen toewerpen, want dat gaat niets opleveren vandaag. Ik ben hier simpelweg om te zien of die warriors van jou niet oversteken, meer niet." Ze kreeg een grijns op haar gezicht en ze kon er niets aan doen maar hier moest ze echt toch op antwoorden. Het kon haar niets schelen wat Innerghost zou gaan denken.
”Vandaag?” dat had hij duidelijk gezegd. ‘Dat gaat niets opleveren vandaag.’ Ze keek de kater recht aan. ”Is de grootte leider van de Kittypet ’s van plan nog eens terug te komen?” haar stem was kalm en neutraal. Geen haat, geen lachen niets gewone kilte. ”Van plan om toch nog eens over te steken?” Het was geen beschuldiging maar ze wilde het toch eens weten. ”Ik vraag me toch af, jij die zo veel om de warrior code geeft. Waarom dat jij toch je eigen krijgers de grens laat oversteken. Maar dan wel kwaad word op ons als we het zelfde doen?” Haar stem klonk nog altijd kalm. ”Als jouw warrior ’s het doen. Is het dan niet normaal dat wij het zelfde doen?” Ze wachte af op zijn antwoord of een reactie van iemand anders. Zolang ze maar een reactie kreeg.

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Zijn aandacht werd getrokken door een ander in de patrouille, die reageerde voor haar deputy dat kon doen. Verstandige keuze? Niet zozeer. Een licht glimlachje speelde rond zijn lippen toen hij luisterde wat ze überhaupt te zeggen had. "Als je goed naar me had geluisterd, schat, dan had je geweten dat ik het niet over grenzen oversteken had toen ik vandaag zei. Leer andermans zinnen eens niet te verdraaien voor je besluit je mond open te doen. En alsjeblieft, zelfs ik moet nu toch wel lachen om de kittypet opmerkingen, jullie zijn allemaal erg origineel," antwoorde hij met dezelfde nonchalante houding. "Denk je niet dat ik het hen afraad en dat ze niet gestraft worden wanneer ze de fout in gaan? Doen jullie dat zelf niet dan, als de code gebroken wordt? Want ook ShadowClan steekt die border over, waarom zou jouw leider dat dan toelaten. T is niet alsof een stelletje moeraslopers meer rechten hebben dan de andere katten in het bos." Hij had geen idee hoe lang zijn eigen patrouille nog rustig zou blijven, maar hij moest op hen vertrouwen. Geen van hen zou die grens over gaan, anders hadden ze een groot probleem met hem.

WORDS ### TAGS None NOTES None