The first little journey of Braveheart.

Braveheart was niet gek. Hij zag een paar uren geleden Leaf wegglippen, en vond dat hij net zoveel recht had op 'vrijheid' als zijn zusje. Dus, ook hij ging op pad. Het was stralend weer buiten en de zon scheen vrolijk de boomkruinen door. Tevreden stapte hij door de buitenwereld. Hij vroeg zich af wat er hier nou zo gevaarlijk was, behalve het donderpad dan. Hij zag een koolwitje langsvliegen en ging er lachend achteraan. Wat was het diertje toch mooi! De vlinder vloog het bos door, tot een beekje. Daar ging het op een bloem zitten. Maar niet lang, want na enkele seconden werd het diertje door een kikker gepakt. Braveheart verbaasde zich over de snelheid van het groene dier. Behoedzaam sloop hij naar het beekje en dronk wat. Ook zette hij een paar poten in het water om af te koelen. Hij bedacht zich opeens dat, als hij werd betrapt door zijn ouders hij altijd zijn excuus nog had dat hij Leaf achterna was gegaan. Maar toch hoopte dat hij Leaf ook die problemen kon besparen. Na enkele minuten hoorde hij enkele takjes breken aan de overkant van het beekje. Had iemand hem ontdekt?

Simonella liep vrolijk door het veld. Haar staart stond hoog en haar snor stond naar voren. Haar oortjes draaide naar elk geluid dat ze hoorde. Wat zou ze eens gaan doen? Ze kon wel wat gaan drinken , ze had al even niets meer gedronken en was nu aardig dorstig. Ze liep rustig en behendig door de struiken heen. Ze zuchtte , haar ene nagel zat vast een ... wat was het? Ze wist het niet het was vast iets van die twee-benen. Ze schudde wild met haar pootje tot haar nagel weer los was. Ze liep iets sneller en een paar takjes braken onder haar. Ze hoorde het beekje al en kreeg nog meer dorst toen ze het hoorde. In het stroompje zag ze iets staan. Het was een kitten. Ze liep vrolijk naar het beekje. De kitten keek haar nog steeds aan. Ze begon een beetje te drinken en liep daarna door het beekje heen naar de kitten. Ze haatte water en alle nattigheid die koud was en ..nat. 'hey' zei ze vriendelijk naar de kitten

Braveheart inspecteerde de poes rustig. 'Hallo!' miauwde hij vrolijk. Er ging opeens een rillign door hem heen: te lang in het water staan was ook niet al te fijn, dus stapte hij er rustig uit. 'Ik ben Braveheart.' zei hij vervolgens voorzichtig tegen de poes. Hij ging nu op de oever zitten en keek ook even naar de drukke natuur om zich heen. Elk dier, elke plant was in volle levenslust en voor Braveheart was dit tot nu toe een van de mooiste momenten van zijn leven. Met twinkelingen in zijn ogen keek hij met open mond naar het schouwspel van de natuur. Daarna richtte hij zich weer op de poes en keek haar vragend aan, hopend dat zij ook haar naam zou vertellen.

Onderwerp: Re: The first little journey of Braveheart.