Hard like a Stone

Zijn amberkleurige ogen keken strak voor zich uit terwijl hij zich een weg richting het kamp baande. Met een eekhoorn in zijn bek bungelend keek hij even op toen hij door de geur van het prooidier, een vage bekende markering rook. Maar hij kon geen naam bij de geur plakken, en dus vervolgde hij zijn passen maar en liep 'ie verder. Hij probeerde z'n dagen zo op te vullen dat hij amper nog in het kamp te zien was, en dat hij het te druk had om nog over Innerghost na te denken. Het deed zijn maag alleen maar omdraaien, en om eerlijk te zijn had hij nu af en toe al moeite met de laatste restjes vlees naar binnen te slikken. Maar het was niet echt de ideale periode om ondervoed te geraken, en dus deed de kater zijn uiterste best om gezond en sterk te blijven. Oorlog kon ieder moment uitbreken, en hij had geen zin om dan met een mond vol tanden te staan toekijken hoe hij niks kon doen voor zijn Clan.

{Eerste post voor Leopardgaze}

Zijn rode oren sprongen verbaasd overeind toen hij een stem achter zich hoorde opdoemen. "Jij ook hier?" Klonk het als volgt, waardoor de kater zich algauw omdraaide en recht in de ijsblauwe ogen van zijn partnerdief keek. Flamepath's nekharen begonnen onbehaaglijk te prikken, alsof hij recht tegenover een das stond, die op het punt stond hem aan te vallen. Maar in plaats van de kater vijandig te beantwoorden, zette hij een gespeelde glimlach op en spitste hij zijn oortjes naar voren. "Ja, ik was op weg naar het kamp," Deelde hij mee, waarna hij een stap opzij zette en de eekhoorn die op de grond lag liet zien. Het diertje was uit zijn bek gevallen omdat hij geschrokken was van de plotse verschijning van de kater. "Wat is jouw naam eigenlijk?" Vroeg hij vervolgens, eveneens op een gespeelde nieuwsgierige toon. Als de krijger hem niet ging beantwoorden, dan vroeg hij het gewoon aan een andere krijger in het kamp. Simpel als wat.

De grijns op diens kater gelaat deed hem even met zijn oren wiebelen. Wat? Was het dan zo grappig dat hij de naam van de krijger niet wist? "Leopardgaze," Klonk het dus als volgt, waarop Flamepath reageerde met een kort knikje. Zijn amberkleurige blik hield het gestalte van de krijger strak in de gaten, maar alsnog straalde hij een rustige sfeer uit. Hij had niet echt de neiging om vijandig te doen, en uiteindelijk was het niet Leopardgaze waar hij echt kwaad op was. Wie weet hoe ze tegenover elkaar stonden als Innerghost er niet was geweest. Een zucht verliet zijn bekje toen hij uiteindelijk toch even van hem weg keek en zich omdraaide om zijn eekhoorn op te rapen. "Zin om mee naar het kamp te lopen?" Vroeg hij neutraal, terwijl hij even met zijn ogen knipperde en de kater nieuwsgierig aankeek.

De rode kater trok even zijn oren op toen Leopardgaze slechts een kort antwoord gaf. "Goed," Klonk het. Flamepath zuchtte zachtjes en begon dan maar richting het kamp te struinen, aangezien de andere krijger ook niet bepaald snel ging. Hij mocht denken van hem wat hij wou, Flamepath wist wel beter. Hij verwachtte dan ook niks anders dan dat de kater alleen Innerghost's pijn zag, en niet die van hem. Niet dat hij dit wou, integendeel zelfs. Leopardgaze was wel de laatste van wie hij medelijden wou hebben. Zo'n types dachten vaak dat ze alles beter wisten, en dus maakte het hem totaal niks uit wat hij over hem dacht. Hijzelf wist tenminste de waarheid, en dat was al genoeg. "Ik ben blij dat het wat warmer wordt," Miauwde hij, niet echt tegen Leopardgaze bedoeld. Het was eerder een algemene opmerking.

Dat kun je wel stellen ja. :')

Zijn amberkleurige blik gleed naar de krijger toen deze begon te praten. "Klopt, nu nog hopen dat die prooischaarste snel over is," Miauwde hij simpel, waardoor Flamepath even met zijn snorharen trok. Natuurlijk hoopte iedereen daar op, het was doodnormaal dat iedereen wel meer voedsel wou hebben. Voor nu hield hij zijn bek gesloten en liep hij gewoon verder richting het kamp, Leopardgaze latend voor wat 'ie was. Het was hem wel duidelijk dat de kater niet zo'n zin had in een gesprek, en dus ging hij hem niet dwingen. Uiteindelijk maakte het hem toch niet veel uit.