And I'm not sure you know {+Thymewillow}

Ondanks de regen, welke met bakken uit de lucht kwam zetten, had de grijze kattin toch besloten het kamp te verlaten. De zure lucht van de stromende druppels hing om haar heen toen ze naar buiten stapte. Nu hoopte Icicle alleen maar dat het geurspoor van degene die ze zocht maar niet te erg was vervaagd. Met kleine stapjes paradeerde ze richting de uitgang van het kamp. Ze knikte kort naar de kat die bij de in- en uitgang op wacht stond. Dat het moest wist zij ook wel, maar leuk kon je het niet echt noemen, al die onenigheid tussen de Clans. En dan dat gevecht tussen de WindClan en ThunderClan. Ze had daarin nog meegevochten. Had ze nou...? De blauwogige poes schudde haar grijsgekleurde kop. Ze had er al lang genoeg over zitten tobben, of ze er goed aan had gedaan om mee te gaan. Ze moest er echt over ophouden tegen zichzelf. Terwijl ze nadacht zocht ze een geurspoor. Het spoor van degene die zij moest hebben. Het spoor van Thymewillow. Ze snoof de geuren van het bos diep in, en plots rook ze zijn lichtzoete geur, gevolgd door de geur van natte eekhoornvacht en dode spreeuw. Het spoor was niet moeilijk te volgen. Om de zeven fox-lengths had haar mate weer een nieuwe prooi gevonden, en stuk voor stuk kon je ruiken waar ze hadden gelegen. De kleine kattin wist nu dat hij een eekhoorn, een spreeuw, twee muisjes en een konijn had. Ze grinnikte. Prooi zou het niet merken, maar voor katten was het een aanwijzing. Zijn geur drong nu haar geurklieren te binnen. Twee grijze oren werden gespitst, en ze hoorde zachte pootstappen. Duidelijk was Thyme nu niet bezig met een prooi, dan zou hij zachter lopen. Daarom liep de grijze queen richting het geluid en zag ze de donkergrijze kater. "Thyme?" klonk haar vraag. Ze glimlachte, wel lichtelijk nerveus. Wat als hij dit helemaal niet had gewild? Ze keek hem diep in zijn gifgroene ogen. Ze moest het hem vertellen. "Ik moet je iets bekennen." besloot ze maar, met een mysterieuze grijns op haar snuit.

Op een rustig tempo wandelde de grijze kater het bos door. Hij had al flink wat prooi gevangen, en was nu op zoek naar meer. Net toen hij bedacht terug te gaan stond er iemand voor zijn neus. 'Thyme?' Het was Iciclespirit. Icicle was een erg knappe, grijze kattin met wie Thyme sinds kort een relatie had. 'Hey,' antwoordde hij, toen hij zijn neus zachtjes langs de hare wreef. Maar de kleine poes leek eigenlijk meer nerveus dan blij, ondanks haar kleine glimlach. Haar blauw ontmoette zijn groen. 'Ik moet je iets bekennen,' miauwde ze. Een mysterieuze glimlach sierde haar snuit. Nieuwsgierig keek de grote warrior haar aan. 'Oh ja?' vroeg hij. 'Vertel me dat dan maar, grote medewarrior,' zei hij, zogenaamd formeel. Hij trok lachend één wenkbrauw op, met een blik van: 'ja, dat zal wel,'

De grote kater leek nu nieuwsgierig naar de mysterieuze sfeer die haar omringde. Dat was ook precies wat ze had willen bereiken daarmee. "Vertel me dat dan maar, grote medewarrior." Het klonk erg formeel, maar de twinkeling in zijn ogen was onmisbaar. De mysterieuze blik werd dieper en haar mondhoeken trokken nog wat verder weg van elkaar. De kater fronste met een enkele wenkbrauw en lachte. Zijn woorden waren perfect uitgekozen voor de manier waarop Icicle het hem nu kon vertellen. Snel bedacht ze de juiste woorden om uit te spreken naar haar grote vriend. "Zeg maar gerust queen tegen me, hoor." grijnsde ze. Het was nog steeds een mysterieuze glimlach, maar nu was het meer een afwachtende. Twijfels knaagden wel aan haar over de reactie van de donkergrijze warrior, maar het hele idee maakte haar vrolijk. Er zou de komende tijd niets of niemand kunnen zijn wat haar vrolijke bui zou kunnen verpesten. Kittens verwachtte ze! Kittens! Eindelijk drong het goed tot haar door. Ze bedacht nog iets. "En raad eens wie de vader is?"

De grijze kater had geen tijd om te ontdekken of haar grijns nou meer spottend was of mysterieus, toen haar glimlach dieper werd. 'Zeg maar gerust queen tegen me, hoor,' klonk de stem van zijn vriendin in zijn donkere oren. Het had even tijd nodig, maar de woorden drongen uiteindelijk door in de hersenen van Thyme. 'Ho ho. Wacht..,' Voor hij verder ookmaar iets uit kon brengen vervolgde de kattin: 'En raad eens wie de vader is?' Thyme fronste en zwiepte zijn staart. Over wie hád de grijze poes het eigenlijk? Hij besloot maar een gok te wagen. Dat was moeilijk. Geen van de katten die bij hem opkwamen waren eigenlijk goed genoeg voor Icicle. Hij koos de meest onmogelijke katten en gokte er een paar. 'Lostdream?' begon hij. 'Silverfang?' In zijn hoofd grinnikte hij om die gok. De deputy hád een mate en kittens. 'Mirroredsound?' De meest vreemde namen kwamen bij hem op. 'Jaytail?' Bij die laatste lachte hij hardop, ookal was hij nieuwsgierig en vooral jaloers. Thyme had gedacht dat Iciclespirit van hem hield. Misschien doet ze dat ook. Het was vast een ongeluk. 'Nou, wie is het?' Een gemaakte glimlach sierde zijn snuit.

Het enige wat Icicle niet begreep was de frons die nu het gezicht van haar mate verduisterde. Wilde hij toch geen vader worden? Maar dat bleek niet het probleem. "Lostdream? Silverfang?" Hij begon in het wilde weg te gokken. Geamuseerd zwaaide Icicle met haar staart en trok met haar snorharen. "Mirroredsound? Jaytail?" Een tweestemmige lach weerklonk door het bos, waardoor vleugels zich overal spreidden en piepende gevalletjes de bosjes lieten schudden. Maar de donkergrijze warrior leek niet heel blij. Zijn glimlach was zelfs nep toen hij haar vroeg wie het was. "Oh Thyme," miauwde Icicle teder, terwijl haar pels tegen de zijne aan wreef. "Grote gek. Er is maar één kat in de Clan waar ik echt van hou." De stem die haar mond verliet was zacht, haast op fluistertoon. "Maar eentje, en dat ben jij." Ze haalde haar roze tong voorzichtig langs zijn wang. "Gefeliciteerd. Je wordt vader." De kleine kattin fluisterde de woorden die de medicine cat haar ook had toegezegd. Haar lange grijze staart plaatste ze op de brede schouders van haar vriend. "Hoe vind je dat? We worden een gezin! Wij twee en de kits... Gewoon wij!" Natuurlijk bestond de kans dat er geen kittens zouden zijn, maar op zo'n gelukkig moment als dit, kwam zoiets niet in het brein van de grijze queen op. "Ik weet alleen niet hoeveel kittens, maar dat maakt niet uit."De gemiauwde toevoeging leek onnodig, maar voor Icicle was hij op dat moment belangrijk, erg belangrijk.

Meteen toen de poes sprak wist hij dat hij fout zat. 'Oh Thyme,' zei ze. Hij voelde haar pels de zijne doorwoelen. 'Grote gek. Er is maar één kat in de Clan waar ik echt van hou,' haar woorden, zo zacht gesproken, maakten hem nerveus, al was het voor kort. 'Maar eentje en dat ben jij,' Als een warme deken viel het gevoel van geruststelling over hem heen. Hij voelde haar tong zijn wang raken. De grijze kater deed zo ook bij haar toen ze miauwde: 'Gefeliciteerd, je wordt vader,' Hierop volgde een jubelkreet die het bos door schalde. De kleine queen rustte haar staart om zijn schouders. 'Hoe vind je dat? We worden een gezin! Wij twee en de kits... Gewoon wij!' De vraag was zo onzinnig dat Thyme moest lachen. 'Hoe ik dat vind? Hoe ik dat vind?! Het is fantastisch!' Stom dat het hem niet was opgevallen! 'Ik weet alleen niet hoeveel kittens, maar dat maakt niet uit,' De grote krijgskat gaf zijn vriendin nog een lik over haar wang. 'Dat maakt me helemaal niks uit. Het worden prachtige kits, ik ben er zeker van,' antwoordde hij. Het was zo ongelooflijk! Hij werd vader!