Let's see what you two can do. ~Fairypaw and Shadepaw~

Langzaam gingen zijn ogen open. Zijn ademhaling rustig en zijn vacht warm. Het was nog vroeg, maar hij moest opstaan. Vandaag zou de training beginnen van Shadepaw en Fairypaw. Hij had gezegd dat ze tegen zonsopgang aan de ingang van het kamp moesten zijn en hij vroeg zich af of ze zich op tijd zouden laten zien. Hij had veel geduld. Maar hij was ook streng en zeker als het om tijd ging. Toch hij verwachte ergens dat ze zouden staan springen om aan hun training te beginnen. Zeker Fairypaw, voor haar was alles nieuw. Hij wist het niet zeker van Shadepaw hij had al een mentor gehad en Midnightfear kon niet zeker weten welke training dat de jonge kater al had gehad. Voorzichtig stond hij op en rekte hij zich uit. Er voorzorgend niemand wakker te maken. Maar hij kon er niet aan doen dat zijn buur wel wakker werd en hem met één oog bekeek. “Veel geluk met de training vandaag.” Hoorde hij de zachte stem van de kat. Hij schonk zijn boor een zacht knikje en sloop voorzichtig het hol uit. De frisse ochtendgeur vulde zijn neus. Het was koel en hij zette zijn vacht een beetje op om te wennen aan de frisse ochtendlucht. Het was beter dan dat er sneeuw lag. Toch werd hij graag wakker met een warme zon op zijn vacht. Hij rekte zich nog eens uit en keek het kamp rond. Er waren nog niet zo veel katten wakker. Zijn blik gleed naar de hoop met prooi. Het was klein en ergens wilde hij wel iets eten. Maar hij zou dat wel doen als hij terug kwam. Misschien kon hij vandaag wel wat weten te vangen voor de clan en voor zijn apprentices. Hij was niet van plan de training hard te beginnen.
Hij wilde zijn twee apprentices eerst wat beter leren kennen. Een beetje meer over hun te weten komen. Wat hun karakter precies was. Rustig liep hij naar de ingang van het kamp toe en ging zitten. Zijn staart legde hij over zijn poten en zijn groene ogen gleden het kamp rond. Wachtend op de twee. Ze hadden er alle twee vriendelijk uitgezien en ze hadden veel potentieel getoond. Het puntje van zijn staart ging langzaam op en neer. Net als voor de apprentices was dit voor hem ook een nieuwe ervaring. Het was de eerste keer dat hij mentor was geworden en hij voelde zich trots dat hij ook meteen twee apprentices had. Hij nam aan dat Everstar dus vertrouwen in hem had en hij zou dat vertrouwen niet schenden. Hij zou er voor zorgen dat die twee geweldige krijgers zouden gaan worden. Hij rekte zich nog eens uit en een geeuw verliet zijn mond. Hier zat hij nu te wachten op Fairypaw en Shadepaw. Maar het wachten was het waard en ze hadden nog tijd. De zon was nog niet helemaal op. Maar kwam er wel snel aan. Hij was benieuwd naar hun opkomst. Zouden ze een goede dag hebben gehad? Een goede plek hebben gevonden om te slapen. Tenminste Fairypaw. Hij had vele vragen en terwijl hij alleen was kon hij ook al eens nadenken over hoe hij het zou aanpakken en wat hij ze vandaag precies zou gaan leren. De jacht was een belangrijk deel en dus zou hij daar mee starten. Hoe sneller ze zelf goed konden jagen hoe beter voor hen en de clan. Het zou wat oefening en tijd nodig hebben. Maar hij had geduld en hij hoopte dat de twee jonge apprentices dat ook zouden hebben. Wat nodig was voor de training.

[Fairypaw and Shadepaw]

Zijn ogen gleden af en toe het kamp eens rond. Langzaam aan kwam er wat meer leven in het kamp. Maar het bleef vroeg en echt vol zou het nu zeker nog niet worden. Het puntje van zijn staart zwiepte lichtjes op en neer terwijl hij wachte op zijn twee apprentices. Zijn groene blik bleef af en toe eens steken op de den waar ze moesten uit komen en hij vroeg zich soms af wie de eerste zou zijn. Een paar katten kwamen zijn kant op. Hij wist dat het voor de jachtpartij was. Ze begroete hem vriendelijk en hij gaf hen een klein knikje als begroeting terug. Één van hen stopte om hem even aan te kijken. ‘Ga je niet mee Midnightfear?” vroeg de kater. “We zouden een kat als jij goed kunnen gebruiken.” Hij lachte op de woorden van de kater. Maar hij schudde zijn hoofd. ”Vandaag niet ik moet gaan trainen met mijn Apprentices.” De kater knikte dat hij het verstond en verdween het kamp uit. Snel rekte hij zich zelf nog eens uit. Uit zijn ooghoeken zag hij een bekende beweging en hij ging weer zitten terwijl hij zag hoe Shadepaw aan kwam lopen. Hij kreeg een lichte glimlach op zijn gezicht toen hij de jonge kater zag. Shadepaw was al mooi op tijd. Waar hij blij mee was, nu wist hij tenminste dat hij zeker op Shadepaw kon rekenen. Ergens verwachte hij dat Fairypaw er achter aan zou lopen. Maar er was geen leven van de jonge poes te bekennen. Ah ze zou wel komen, dat wist hij zeker. Toen Shadepaw eenmaal dicht genoeg bij hem was hoorde hij de begroeting. "D-dag M-m-midnightf-fear" Hij schonk de jonge kater een vriendelijke glimlach. ”Goedemorgen Shadepaw. Heb je gisteren een leuke dag gehad?” Vroeg hij rustig.
Hij wilde een gesprek opstarten met de kleine kater. Hem wat beter leren kennen en ondertussen kon hij de tijd wat verdrijven. Nu moesten ze alleen nog wachten op Fairypaw. Hij hoopte dat ze snel zou komen. Hij zelf had ook wel zin in de training. Het was lang geleden dat hij zijn training had gehad en het was de eerste keer dacht eigenlijk echt een training zou geven. Maar hij had er vertrouwen in. Hij wist goed genoeg hoe hij iemand iets moest leren. Hij had ook vertrouwen in zijn apprentices. Die twee zagen er veelbelovend uit. Zijn groene blik gleed weer even naar de den waar de apprentices waren. Hij hoopte dat hij niet achter Fairypaw moest gaan lopen. Maar dat zou hij dan nog wel zien. Hij zou er geen probleem mee hebben om alleen Shadepaw mee te nemen. Als Fairypaw dan iets zou zeggen had ze meteen een les dat ze kon leren. Maar de jonge poes had nog tijd en hij had geduld veel geduld. ”Heb je zin in de training Shadepaw?” Vroeg hij de jonge kater om zijn gedachten toch wat te kunnen verzetten. Dit zou een lange dag worden. Maar wel een heel leuke dag.

Hij was blij dat Shadepaw zo enthousiast was. Het was leuk om met de kleine kater te praten en ook al stotterde hij. Het kon Midnightfear niet veel schelen. Het werkte niet op zijn zenuwen of zo en hij was er van overtuigd dat Shadepaw wel zijn bet deed. Het was niet alsof de kater er ook maar iets aan kon doen. Het viel hem nu ook pas op hoe veel hij en Shadepaw op elkaar leken. Elk een grijze vacht en groene ogen. Shadepaw had zijn zoon kunnen zijn had hij niet beter geweten. Was het daarom dat Everstar Shadepaw aan hem had toevertrouwd? Omdat ze op elkaar geleken? Misschien, maar hij zou de acties van de leider niet in vraag stellen. Hij was al lang blij met dit vertrouwen. "J-ja, en j-jij?" Hoorde hij Shadepaw zeggen. Hij schonk de kater een glimlach. Had hij een goede dag gehad? Ja hij had wel genoten van zijn dag. Wat gejaagd, de grenzen gecontroleerd en voor de rest. Wel voor de rest had hij wat rondgezworven op zoek naar prooi. Daarna had hij wat gerust en in de nacht was hij ook op jacht gegaan. Maar dat had niet veel teweeg gebracht. Misschien dat hij vandaag meer geluk had? Hij hoopte dat zijn twee Apprentices wel wat zouden kunnen vangen. ”Wel dat viel wel mee. Maar voor het meeste deel had ik wel een goede dag gisteren.” Zei hij met een kalme tem. Zijn staart ging lichtjes heen en weer. Hij vroeg zich af hoe lang Fairypaw zich nog zou verstoppen. Maar hij verwachte dat ze elk moment op zou komen dagen. Zijn blik gleed nog eens over het kamp en hij kon haar figuur al onderscheiden. Maar zijn aandacht werd getrokken door Shadepaw. "J-ja, h-heel v-veel zelfs!" Hij knikte even naar de kater.
Hij zag hoe Fairypaw naast Shadepaw ging staan. Hij was blij ze waren allebei mooi op tijd en hij veronderstelde dat hij dus wel op de twee katten zou kunnen rekenen. Hij had liever iemand die luisterde dan iemand die nooit deed wat hij zei. Één omdat hij dan minder streng moest zijn en twee het was beter voor zowel mentor als apprentice. "Hallo Shadepaw & Midnightfear" Sprak Fairypaw met een vrolijk maar toch iets wat verlegen stemmetje. Was ze verlegen? Wel het was nieuw dus dat zou hij eigenlijk wel kunnen verwachten. ”Goedemorgen Fairypaw blij dat je er bent.” Sprak hij vriendelijk. Hij bekeek de twee Apprentices nog eens goed. Het was een mooi zicht. Shadepaw was ouder dan de poes. Maar toch was Fairypaw iets groter dan de kater. Maar Shadepaw zou nog wel groeien. Daar was hij zeker van. Zeker als hij wat meer beweging zou krijgen en dat was hij ook van plan te geven. Die twee zouden zich zelf niet moeten vervelen. "Wat gaan we doen vandaag." Hij was blij met de vraag die de poes stelde en hij zou met plezier antwoorden. Dat was waarom hij hier was toch? Zijn taak…
”Ik ga jullie de grenzen van het Territorium laten zien. Zodat jullie weten waar je wel en niet mag komen.” Hij richtte zich tot Shadepaw. ”Shadepaw ik weet niet of je vorige mentor je de grenzen al heeft laten zien. Maar sowieso zal het eens een goede opfrisding zijn dan.” Hij gaf een kleine knipoog naar de kater. Daarna richtte hij zich weer op de beide katten. ”Voor de rest als we de kans krijgen terwijl we op weg zijn. Zal ik jullie ook wat jacht technieken bij brengen. Shadepaw ik ben er zeker van dat je toch al een beetje kunt jagen en ik zou dus graag zien hoe je het doet.” Hij wist niet hoeveel training de kater al had gehad. Maar volgens zijn gevoel was het niet veel. Anders had Everstar nooit een nieuwe mentor aangewezen. ”Fairypaw voor jou is het nieuw dus is het goed dat je zo snel mogelijk leert hoe je prooi binnen moet halen. Voor je zelf en voor de clan.” Ook Fairypaw schonk hij een knip oog. Toen stond hij recht. ”Je mag gaan en staan waar je wilt zo lang ik je kan zien en als je vragen hebt mag je ze stellen.” Zei hij nog snel. Ze moesten niet dicht, dicht bij hem blijven. Ze mochten wat onderzoeken. Hij verwachte toch ergens dat Fairypaw dat zou doen. Maar hij wilde er wel zeker van zijn dat ze veilig waren dus had hij liefst dat ze toch in zijn gezichtsveld bleven. Zeker nu Shadowclan hier soms rondzwierf. ”Begrepen?” Vroeg hij nog voor de zekerheid en wachte tot ze alle twee hadden geantwoord. Hier zou het beginnen zijn eerste dag als mentor. Hopelijk werd het een dag om nooit meer te vergeten en kon hij de twee kleinere katten beter leren kennen.

[Maak je er geen zorgen over ]