Mental Disorder

De te zware druppels rolden af het blad en plensden tegen de grond. Het had net geregend en hier en daar lagen plassen. Het tafereel zag er vredig uit en alles was stil. Tot er een kat zich door de bossen haastte. Een paar vogels vlogen angstig krassend op maar de kat leek er zich niet van bewust. Hij bleef gewoon doorlopen. Al snel stonden de bomen minder dicht op elkaar en verdwenen daarna helemaal. Alleen wat struikgewas hier en daar bood wat beschutting. Op de achtergrond stonden scheven en verlaten nesten. De witte kat plantte zijn poot in een plas zodat er water over hem heen spetterde. Grommend bleef de kat staan. Hij schuifelde wat naar achteren en ging zitten. Zijn tong ging over de natte poot. Sough draaide zich om en likte zijn rug weer droog. Al snel stond het pluizige haar weer goed. Hij schudde de druppels af zijn oren. Toen hij klaar was keek hij om zich heen. De achtervolging was nutteloos geweest, maar hij moest het hert te pakken krijgen. Hij had al dagen niet gegeten en zijn maag kromp zelfs bij het idee van eten al in elkaar.

+Gravepath

“En wie mag jij zijn?” De stem deed hem opkijken. Voor hem zag hij een grote gespierde kater. Hij was rood gevlekt en zijn ogen geel goud. Sough keek even langs de kater heen om te kijken of er geen andere katten bij waren. Blijkbaar waren ze alleen. Hij liet zijn ijskoude blik weer die van de kater kruisen. "Aangename kennis making." Hij liet een grijns rond zijn lippen gaan. "Sough en u?"

"Gravepath, leader van de Terror Claws." Niet dat de naam van zijn groep iets ophelderde maar hij kon een link leggen met die gevlekte poes. Sough knikte uit beleefdheid. "Terror Claws?" Hij bleef even wachten tot hij met zijn zin vervolgde. "Als ik het goed heb is er een gevlekte poes met blauwe ogen in u groep." Hij grinnikte. Het was een bazig poesje. "Loyaal ding. Goed voor u groep.", vervolgde hij oprecht.

"Sushi is haar naam," mauwde Gravepath. Sushi dus. Sough snoof het was een rare naam maar ach hij werd vroeger ook Minnow genoemd. "En wat brengt jou hier?" Hij was op de vraag voorbereid. Met zijn pluizige oortjes wiebelde hij naar de richting waar het hert was gelopen. "Hert en andere prooien. Ik heb al dagen niet gegeten weet je.", gromde hij. Hij zou niet toegeven dat het hert veel te snel was of ontsnapt.

"Wij in de Terror Claws hebben genoeg voedsel, want je wil niet weten hoeveel er hier rondloopt. En zo nu en dan gaan we ook wel eens buiten de grenzen van het rogue gebied jagen." Sough spitste zijn oortjes bij deze uitspraak. Hij grijnsde zijn lange tanden bloot. "Oh dus je bedoeld die zielige katjes in de bossen." Hij snoof en schudde meewarig zijn hoofd. "Ze verdienen een pak rammel." Sough vond het nogal raar dat ze in die sterren geloven. StarClan of zoiets. Hij gromde. "Soms zijn sterren gewoon sterren, maar dat begrijpen ze niet. StarClan zijn verhaaltjes voor kittens." Hij klopte met zijn staart op de grond voor zijn woorden wat kracht te geven.

"Dat is dus ook waar de Terror Claws dezelfde mening over hebben. De Clans verdienen het niet om de macht over dit woud te hebben, dat zouden wij moeten hebben!" Gravepath leek hem doordringend aan te kijken. "Interessant.", gromde hij enkel, maar met een geamuseerde blik in zijn ogen. "ShadowClan weet ondertussen al van ons bestaan, en sommige clans hebben al katten minder. Een voor een gaan ze er allemaal aan!" Zijn oortjes wiebelden even bij de naam ShadowClan. "Waren dat niet die moeraskatten?" Hij wachtte niet echt op een antwoord. "BloodClan heeft het meest verstand van alle clankatten. Maar het is en blijft een clan, als je begrijpt wat ik bedoel." Zijn grijns werd breder. Hij had al vele plannen gehad om BloodClan over te nemen en dan gewoon de clan uitroeien. Zielige poesje bleven zielige poesjes.

De volgende woorden verbaasde hem, maar dat liet hij niet zien. "Ik denk dat jij perfect thuis zou horen in de Terror Claws, want zo denken wij ook. We hebben genoeg te eten, slaapplaatsen en natuurlijk: wraak." Sough hield zijn kopje scheef en keek doordringend naar Gravepath. Daarna greens hij. "Fijn. Ik doe mee. Maar ik ben niet dom." Hij legde zijn staart om zijn poten. "Als jij denkt hoe dat ik denk is er een toelatingsproef, nietwaar."

"Het hele leven is een grote proef, mijn vriend. But indeed, you need to show me how loyal you can be. Tomorrow we will attack RiverClan." Sough knikte. Het klonk redelijk. Die waterkatjes aanvallen kon hij wel al was hij amper een apprentice. Hij stond op en keek nog even naar Gravepath. "Je ziet me morgen.", mauwde hij als afscheid. Daarna draaide hij van zich af. Hij had geen "dag" nodig of iets in die aard. Morgen stond hij daar toch.

x'D oké~