One burly leaning badger

Wolfpaw zuchtte. Jagen was niets voor haar. Ze liep zo scheef en ze maakte daarbij twee keer meer lawaai als ze gewoon liep. Een geur trok haar aandacht. Ze trippelde gewoon rechtop op het spoor af tot ze een bruin vachtje zag. Het was een klein ratje. Niet groot en zeker niet dik, maar het zou wel al een hongerig mondje kunnen vullen. Wolf hield haar adem in toen ze ineen dook. Ze wist hoe ze eruit zag; als een één potige scheven das. Niet dat ze er niet veel aan kon doen. Nightspark was er nooit. Ze hadden niet eens afgesproken voor een training.

Eerste post voor Nevermind~

Hij liet zich door zijn poten zaken, de bruine rat voor hem was een perfecte prooi. Hij haalde diep adem en liet zijn poten geruisloos over het gras gaan. De rat keek even op toen hij iets hoorde. Never wiebelde even met zijn horen en hij kon ook iets horen, maar dat kwam overduidelijk niet van hem… Maar van een andere kat. Hij haalde even denkbeeldig zijn schouders op en sloop verder. Nu de rat de andere kat opkeek was het en perfecte prooi en zo weerloos dat hij het zo zou kunnen pakken. Hij haalde diep adem en spande kort zijn spieren op waarna hij zijn achterhand opspande en naar voren sprong. Geruisloos vloog hij door de lucht en lande hij soepel op de rat. Met een korte beet dode hij het beestje. Met een zachte piep liet het het leven. Never loste het en likte even het bloed van zijn lippen. Nu had hij ook iets gedaan.

Ze snakte naar adem toen ze een zwarte kat op de rat zag afstormen. Niet veel later hoorde ze een zacht gepiep dat daarna wegstierf. Ze moest toegeven dat Nevermind, zo te ruiken, goed kon jagen. Ze had hem niet opgemerkt. Rustig trippelde ze op hem af. "Goede vangst", miauwde ze met een eerbiedig knikje. Na het voorval met Wolftail probeerde ze wat meer respect te hebben voor warriors. Alleen haar ogen konden niet respectvol of eerbiedig kijken. Die bleven altijd op ongeïnteresseerd of kil staan.

Hij spitste even zijn oren toen hij zachte pootstappen hoorde. Hij keek op en ontmoette de blauwe ogen van een jonge kattin. Er kwam geen naam in zijn kop en mocht hij deze kat kennen, dan zou hij het vast niet meer herinneren… Lang leve de hersenschuddingen zeker? "Goede vangst", Zei de kat en ze knikte even naar hem. Nevermind keek even van de kat naar zijn prooi en haalde zijn schouders op. Het was niks speciaals geweest. Hij richtte zijn kille, lege blik op haar en ontmoette opnieuw haar ogen, die een beetje dezelfde uitdrukking droegen. Hij knikte ook even naar haar. "Was niks hoor," Hij haalde even diep adem en zuchtte zachtjes voordat hij zijn lichaam naar haar draaide zodat hij niet constant zijn kop moest draaien naar de kattin. "Ik ben Nevermind," zei hij op een kille toon, niet echt meer geïnteresseerd in wie of wat tegen hem sprak of zijn naam wist. Innerghost -of zoiets- riep zijn naam toch altijd als er vijanden waren. Heel erg goed, 'deputy'.

"Was niks hoor," Ze haalde haar schouders op. Het was op ten minste iets. "Ik ben Nevermind," Ze knikte. Dat wist ze wel maar hij had ongeveer hetzelfde probleem gehad als zij. Dus was ze niet gefrustreerd omdat hij haar naam niet wist. "Nevermind van Aurynight?" Ze had niet echt een antwoord nodig. "Ik ben Wolfpaw.", vervolgde ze.