Every end has a beginning

Met lome pootstappen baande de kater zich een weg richting de kamp uitgang. Hij had zich vandaag gefocust op het jagen, en niks anders. Hij had geprobeerd zijn gedachten gang zodanig onder druk te zetten, dat het gewoon niks meer anders toe liet dan dat. Misschien overwerkte hij zichzelf, misschien niet. Maar wie was er om hem te zeggen dat hij kalm aan moest doen? Innerghost was alleen maar bezig met de nieuwe grote liefde van haar leven, en Shrewstar leek hem niet bepaald een kattin die zich zorgen maakte om de ex van haar oh zo trouwe deputy. En voor de rest nam hij van niemand bevelen aan.
De kater keek even achterom toen hij geritsel hoorde. "Is daar iemand?" Gromde hij zachtjes, terwijl hij even zijn amberkleurige ogen vernauwde.

{Eerste post voor Fawnstep}

Zijn amberkleurige ogen keken even verbaasd voor zich uit toen hij de blauwe blik van zijn dochter ontmoette. Iets in hem brak. Ze leek zoveel op haar moeder.. Woede begon als een vulkaan in hem te ontwaken, hoe durfde ze? Hoe durfde de kattin die zichzelf een waardige deputy durfde te noemen hem zo te bedriegen? Hun familie zo te verraden? Wat ging ze zeggen dan? Ja, je vader deed even koud en dus ben ik maar opgestapt en heb ik een andere partner gevonden. Ja, natuurlijk. Hij wist niet hoe hij het ooit aan hun kittens kon vertelleen, dat ze werkelijk uit elkaar waren. En dat hun moeder zelfs al een ander had gevonden. "Hoi pap.." Klonk de stem van Fawnstep zachtjes. Hij wist dat ze het moeilijk had, aangezien hij de geruchten in het kamp rond haar en Ashdrizzle heus wel gehoord had. Wat zou er met haar gebeuren als ze ook nog eens te weten kwam dat haar ouders uit elkaar waren? Een brok kwam vast te zitten in zijn keel, maar hij weigerde nu zielig te doen. Hij moest haar blij maken, voor zolang het kon. "Hey Fawnstep," Klonk zijn stem terwijl hij zijn uiterste best deed om blij te klinken.

De kater beet even op de binnenkant van zijn lip toen zijn dochter niks meer terugzei. Was zijn dekmantel ontdekt? Had ze hem door? Nee dat kon niet.. Flamepath schrok echter wel toen de zwarte kattin plots huilend in zijn vacht neer stortte. Wat verbaasd staarde hij voor zich uit, waarna hij voorzichtig zijn poot optilde en vaderlijk tegen de rug van de poes hield. "Sshht," Miauwde hij zachtjes, waarna hij zijn oortjes liet hangen en even naar de grond staarde. "Ik snap wat je voelt, geloof me." Vervolgde hij rustig, terwijl er zelf bij hem een eenzame traan over zijn wang rolde. Echter veegde hij deze weg met zijn andere poot, zodat er een kleine veeg op zijn gelaat kwam te staan.

Toen de poes haar ijsblauwe ogen opende, knipperde de kater even met de zijne. "Ik heb vreselijke dingen gedaan pap, vreselijke dingen.." Flamepath zuchtte eventjes toen de poes haar kopje weer begroef in zijn vacht en haalde voorzichtig zijn schouders op. "Je bent niet de enige," Miauwde hij zachtjes terwijl hij zijn ogen sloot. Maar was het eigenlijk wel een fout geweest om zo koud te doen tegen Innerghost? Nu wist hij tenminste wel hoe snel zij hun relatie opgaf, en dus hoeveel ze eigenlijk van hem had gehouden. Flamepath keek weer op en ademde geluidloos wat frisse wind op. "Ik bedoel dat iedereen wel fouten maakt in z'n leven." Miauwde hij vervolgens, eveneens zachtjes.