Interrogation Time

Nadat hij de fourtrees had verlaten, was Timepaw snel het Shadowclan territorium weer ingeschoten en kwam daar per toeval een muis tegen, die hij binnen een paar tellen gevangen had. Nu had hij tenminste een goede reden om terug te komen in het kamp. Toch gleden zijn gedachten af en toe terug naar Tinderpaw en vroeg hij zich af of ze heelhuids terug was gekomen in het kamp. Hij schudde zijn gestreepte kop en gromde zachtjes tegen zichzelf, vast wel. Ze was geen domme kattin, had hij gezien, dus die zou het vast wel overleven.
Toen hij het kamp binnen stapte en net de muis op de stapel wilde leggen, zag hij hoe zijn broer hem seinde, of ten minste een poging deed tot. Hij seinde terug dat hij eerst de muis wilde neerleggen, dus liep hij direct door naar de prooistapel. Eenmaal de muis hebben neergelegd, draaide de kater zich om, om recht in de gouden ogen van zijn broer te kijken. Timepaw zetten een stap achteruit om lucht te krijgen en keek rustig terug. "Wat is er, Tallpaw?" miauwde hij kalmpjes tegen zijn broer.

Zijn groene ogen stonden uiterste kalm, terwijl hij Tallpaw recht aankeek. De twee broers verschilde niet zo heel vele in hoogte, maar Tallpaw was duidelijk een stuk breder gebouwd dan Timepaw was. Wat ook kwam omdat hij niet zo heel veel training had gehad, omdat Fawnstep al snel in de nursery terecht kwam.
"Hoe heet ze?" Er schoot een vonk van verbazing door zijn appelgroene ogen, maar toen bedacht hij zich dat de geur van Tinderpaw nog in zijn vacht moest hangen. Foxdung, als Shrewstar hier achter kwam had hij een groot probleem aan zijn staart hangen. Niet slim, Timepaw, helemaal niet slim. "Waarom zou ik je dat zeggen?" reageerde hij kalm op zijn broer. "Jaloers omdat ze mij niet gehavend heeft, zoals jouw zielige neus?" kwam er feller achteraan. "Ik was tenminste niet zo dom om de grens over te gaan." Timepaw snoof, keek om zich heen om te kijken of niemand binnen gehoor afstand was en mompelde toen zachtjes; "Haar naam is Tinderpaw, dommertje," waarna hij een glimlach schonk aan zijn broer.

het zacht gegrinnik van zijn broer deed hem goed. Timepaw was misschien wat anders dan zijn broers en zus, maar hij wist ze wel goed te vriend te houden. "Serieus," de sissende stem van Tallpaw deed hem opkijken en toen pas merkte hij de warrior die gevaarlijk dicht bij kwam. Timepaw knikte alleen maar en probeerde zijn broer streng aan te kijken, alsof hij hem de les aan het lezen was. De warrior keek hun eventjes aan, glimlachte toen en wandelde weer weg, gelukkig. Timepaw haalde diep adem en keek zijn broer aan. Hij glimlachte toen hij hoorde wat Tallpaw te zeggen had. "Omdat ik slimmer ben dan jij," miauwde hij plagend. "Ik kwam d'r tegen bij de fourtrees, ze was gewond en we raakte aan de praat. We waren op neutraal gebied, dus kon ze me niets maken en ik haar ook niet," legde hij kalmpjes uit.

"Jij? Slimmer?" kreeg hij plagend te horen en Timepaw snoof zachtjes. Hij wist dat het maar een grapje was, maar dan nog. Hij had nou eenmaal ook iets waar om bekend stond en dat was niet zijn roekeloze gedrag, zoals Tallpaw had. "Ging het met haar?" De kater haalde zijn schouder op. "Ze had dr poot pijn gedaan, waarschijnlijk bij de jacht. Ik had d'r gezegd dat ze naar de medicine cat toe moest gaan, that's all," legde hij kalmpjes uit. Waar kwam deze interesse opeens vandaan? Wat was er tussen Tallpaw en Tinderpaw gebeurt waar hij niets van af wist, of mocht weten? "En ik blijf altijd slimmer," Een grijns verscheen zijn gezicht en hij liet een blaffende lach horen. "Ja, vast. In je grootste dromen zeker," miauwde hij daarna, nog half lachend. "Misschien versla je me in jagen en vechten, broer lief, maar qua intelligentie sta ik hoog boven je."

Timepaw keek zijn broer met een smirk aan. Hooghartigheid? Ja vast. Tallpaw kon er gewoon niet tegen dat Time ook eens iets had waarin híj beter was. Zijn broer kon immers niet in alles de beste zijn, toch?
Echter zakte zijn oortjes omlaag toen hij de vraag hoorde van zijn broer en keek eventjes weg. Hij zuchtte zachtjes en wist niet zeker hoe hij erop moest reageren. Al hoewel, het was zijn broer, hij kon het best gewoon eerlijk zijn. "Niemand ..." miauwde hij daarom, zachter dan normaal.