De maan stond hoog aan de hemel. Het was de volle maan die een mysterieuze gloed gaf aan het woud. Ze liep met een optimistische trend door het slapende bos. Haar hoofd was leeg, haar hart was blij. Ze had het gevoel dat ze leefde.
Ze had het gevoel dat ze Silverpaw was.
De maan weerspiegelde haar karakter. Eenzaam stond hij aan de hemel, hoog en trots. Silverpaw was eenzaam, maar op dit moment kon het haar niets schelen. Silverpaw was een flinke kat, normale grote, grijze bijna zilveren vacht, en mooie heldere blauwe ogen. Ze leefde alleen in het donkere woud. Het lef om zich aan te sluiten bij een clan was niet voor haar.
Ze had deze nacht een belangrijke ontdekking gedaan. Silverpaw had het geheim van haarzelf gevonden. Ze glimlachte,snorde even en keek naar de maan. Deze zilverachtige bol die zo onbereikbaar ver was. Die bol had haar geest gered.
''Jezus, wat ben ik melig de laatste tijd'',dacht de jonge kat.''Ik moet daar echt eens iets aan veranderen''!
Ongeveer een halfuurtje geleden toen ze onder een massieve oude eik zat met een bladerdak die haar beschermde tegen de regen,die deze avond toch niet zou komen,losten haar hersenen het geheim van Silverpaw op.''Ik ben te braaf. Ik durf bijna niets maar toch heb ik karakter. Ik moet stoppen met niemand te hebben. Ik ga iemand zoeken,een clan vinden. Het leven is toch al veel te kort.'' En op dat moment sloop de zwarte angst die haar hart omklemde weg uit haar lichaam. Silverpaw rechtte haar schouders,kreeg een hoopvolle glans in haar ogen en dacht:''Dit is wat het leven moet zijn: hoopvol,vrolijk,af en toe verdrietig en niet eenzaam.''
Met de eerste drie dingen ging ze alvast beginnen dat had ze zich voorgenomen. Het laatste daar was een andere kat of katten bij nodig maar waar zijn die te vinden?
De maan stond hoog aan de hemel. In de schaduw van de maan liep een jonge kat. Te oud om hulpeloos te zijn,maar te jong om haarzelf te kennen.
Met opgegeven hoofd en heldere glas in haar ogen zei Silverpaw:'' Bedankt maan, bedankt sterrenclan om mij dit inzicht te geven. Help mij in deze zoektocht, met jullie kracht.''
Daarna liep ze verder op hopelijk het rechte pad naar een nieuwe toekomst, een nieuw begin, met de maneschijn die weerkaatste op haar bijna zilveren vacht