OH I can free your madness now

Zonder enkele aarzeling stapte ze de grens over naar de zogenaamd heilige plek. Ze stoorde de clankatten doorgaans niet. Maar ze wilde hier toevallig oversteken... Dan stak ze ook over. En als ze iets mee kon pakken, dan zou het mooi zijn. Nova was niet een kat met veel eer. Ze kon een dief eerste klas zijn als ze de kans had. Toen de poes een eekhoorn zag.. Twijfelde ze dan ook geen moment. Ze liet zich in de jachthouding zakken en greep het dier beet met haar hoektanden. Zonder moeite kraakte ze het nekje. Alsof die clankatten hier ooit jaagden...

{Open}

De smaak van het frisse water vulde zijn mond. De kater was gestopt bij de rivier om zijn dorst te lessen. Hij hoopte dat een wandeling door het bos hem wat zou opbeuren, want soms had hij van die dagen dat hij zich slecht voelde en niet wist waarom. En vandaag was het overduidelijk zo’n dag. Breezetail sprong via de stenen naar de andere kant van de rivier. Een donker gedaante in de verte trok zijn aandacht. Wat was dat? schrok hij. Hij sloop dichterbij en herkende enkele seconden later de geur van een Rogue. Kon deze dag nog erger? Vroeg hij zichzelf met een zucht af. De kater was nu dicht genoeg om de vreemde kat duidelijk te zien. Het was een tortoiseshell met een lange vacht en het leek alsof ze iets in haar mond droeg. Een eekhoorn! Breezetail werd woedend bij de gedachte dat deze smerige Rogue op hun territorium had gejaagd en hij rende erheen. “Hoe durf je?!” schreeuwde de kater, “onze prooi zomaar te stelen?! Maak maar dat je snel wegkomt! Voegde hij eraan toe terwijl zijn nagels al tevoorschijn kwamen . Klaar voor een mogelijke aanval.

Bijna getimed, daar verscheen een clankat. Eventjes vernauwde Nova toch lichtjes haar ogen. Ze had toch warempel gedacht dat ze er probleemloos mee weg ging komen. Maar ja, nu niks meer aan te doen. Let the games begin. Ze deinsde niet terug van de woedende kater die zijn nagels al had uitgeklapt. Toch bleef ze lichtjes op haar poten staan, als hij wilde dansen, kon hij het krijgen. Ze zou hier sneller weg kunnen zijn dan dat hij eekhoorn kon zeggen. "Jouw prooi?" Vroeg ze dan ook, haar kopje eventjes scheef houdend, bijna speels. Ze bleef rustig, bijna plagerig zelfs, "Ik vind deze eiken wel heel erg mooi... Je mag van geluk spreken hier dan. Maar hoort dit gebied.." ze zwiepte eventjes met haar staart in het rond om vierboom te omvatten, "...wel bij jouw specifieke territorium dan?" Haar glimlach werd even wat breder en haar toon wat zoeter. Zij had al snel genoeg doorgekregen toen ze was gaan zwerven dat dit neutraal gebied was voor de clans. Heilig gebied.. "En mag deze grond wel bloed proeven?" Vroeg ze vervolgens onschuldig maar nog steeds breed glimlachend.

Lap, daar hadden we het. Dit gebied behoorde inderdaad niet alleen tot de Thunderclan... “Jij hebt hier niets te zoeken, de Fourtrees behoren tot de clankatten! Wat jij duidelijk niet bent!” gromde de kater. Ondanks de rustige, en zelfs speelse houding van de Rogue vertrouwde Breezetail de poes voor geen haar. Ze was zeker een van haar sluwe plannetjes aan het uitwerken. De gestreepte kater maakte zich klaar voor een aanval. “En mag deze grond wel bloed proeven?” vroeg ze opeens met een brede glimlach. De woorden van de poes brachten Breeetail van zijn stuk. Aanvallen was misschien niet de beste oplossing. Voor alles bestaat een geweldloze oplossing werd hem vroeger verteld. De kater zette zich terug wat rechtop, maar bleef nog steeds alert. Met een Rogue weet je nooit. Hij zette dreigend een stap naar voor. “Luister, ik vraag je nog een keer om dit gebied te verlaten” probeerde hij ook op een rustige toon te zeggen, maar de spanning in zijn stem was duidelijk hoorbaar. Dat deze poes het hem moeilijk ging maken had hij nu wel door.

Haar glimlach werd breder toen ze de reactie van de kater zag, duidelijk van zijn stuk gebracht, en haar ogen vernauwden zich nauwlettend. Dit spelletje werd alleen maar interessanter. De dreigende stap naar voren liet haar haar haar kop eventjes scheef houden en haar glimlach maakte plaats voor een scheef grijnsje. “Luister, ik vraag je nog een keer om dit gebied te verlaten” Miauwde de kater, nu op een rustiger toon. Nova lachte eventjes rustig en schudde haar pels even uit. "Prima, maar de eekhoorn gaat dan gezellig met me mee." Haar ogen glommen eventjes van plezier. "Jullie clankatten hebben immers voldoende prooi.. En deze prooi komt niet eens van jouw eigen gebied.. Of wel? Want.. dit gebied was toch.. Hoe zeg je het nou, neutraal?" Haar triomfantelijke glimlach werd wat breder.

“Goed, je mag je schepsel meenemen. Jouw kwijl heeft de smaak nu toch al verpest!” mauwde de kater tegen de poes die er duidelijk plezier aan beleefde. De prooi laten gaan was misschien de enige oplossing om deze kat hier weg te krijgen. Breezetail zou straks wel voldoende gaan jagen. De opmerking dat de clans over voldoende prooi zouden beschikken, was de druppel. De kater kon zich niet langer in bedwang houden en haalde uit naar haar neus. Hopelijk kon hij een litteken nalaten en zou ze daardoor steeds herinnerd worden aan het feit dat ze hier moet wegblijven. “Prooi is schaars na de strenge bladkaal! Overleven is moeilijk, kittens sterven van de honger en jij gaat beweren dat we genoeg prooi hebben?!" Gromde de kater boos.

De kater probeerde haar te beledigen maar haar grijns werd enkel breder. Nova maakte een spottende buiging naar de clankat. "Oh dankuwel voor de eer, ik zal ervan genieten meneer." Miauwde de poes. De kras over haar neus ergerde haar echter veel meer. Haar ogen vernauwden zich tot een dodelijke blik en haar grijns werd eerder duivels dan spottend. "Foute keuze maat.. Zeer foute keuze." Als rogue hoefde ze zich niet aan de code te houden. Zonder twijfel stapte ze over de bloedvlekken heen die de grond zo gretig had opgezogen. "Nu moet jij eens heel erg goed luisteren.. Meneer zeer machtige clankat. Jullie kennen geen schaarste. Jullie claimen zoveel prooi dat wij allemaal verhongeren. Praat mij niet van schaarste!" Genadeloos haalde haar voorpoot uit naar zijn neus en vervolgens dook ze naar zijn keel om te proberen deze vast te grijpen en door te bijten.

De kater zag enkele druppels bloed van haar neus op de grond vallen. De poes leek duidelijk geërgerd door zijn aanval en zette een duivelse grijns op. Ze stapte dichterbij en beweerde dat zij méér schaarste kende dan de clankatten. Deze kat weet duidelijk niets van het clanleven, dacht Breezetail en hij wilde de poes nog meer vernederen, maar net toen hij iets wilde zeggen haalde de poes uit naar zijn gezicht. De kater wilde het nog ontwijken, maar het was tevergeefs. Hij voelde een klauw over zijn neus gaan en het bloed druppelde eruit. Nog voor de tabby kat kon reageren, voelde hij zich bij zijn keel genomen worden. De scherpe klauwen van de poes zette zich vast op zijn lichaam, maar Breezetail greep haar vast bij haar lange pels en zette zijn tanden in haar schouder. Het lange haar vulde zijn hele mond en het smaakte erg vies, maar hij bleef haar stevig vasthouden. Breezetail liet zich niet zomaar kennen.

Onderwerp: Re: OH I can free your madness now