Show me your skills

Innerghost wenkte haar twee apprentices mee en verliet het kamp, waarna ze meteen haar tempo versnelde. Een goede warming-up voor het trainen was belangrijk. Zo waren je spieren soepeler en kon je ze makkelijker bewegen, en versterken. Om na het trainen ze weer goed uit te lopen was ook belangrijker, zodat het bloed goed bleef stromen, en de zuren vrij zouden komen om spierpijn te voorkomen. "Goed," begon Innerghost, haar kop leegmakend om dat haar gedachten toch voortdurend bij Flamepath en Fallentear waren. "Ik zal zeggen, vecht tegen elkaar. Slenderpaw, jij valt aan," miauwde ze recht voor z'n raap terwijl Innerghost ging zitten bij de Burnt Sycamore.

OOC: Slenderpaw en Petalpaw.

Innerghost wekte haar vroeg uit haar slaap. De apprentice had nog maar een paar uur rust gehad en dan was er dit. Maar ze zeurde er niet over. Het was een slechte nacht geweest met slechte dromen, maar nu was het tijd voor haar training. De zwarte poes was benieuwd wat het vandaag ging worden. Toen ze uit de den wandelde en naast Innerghost ging staan, vroeg ze zich af waarom ze wachtten. Maar het antwoord kwam gauw. Een andere apprentice? En blijkbaar iemand die ze kort geleden nog ontmoet had. Haar staart sloeg zenuwachtig heen en weer. Maar ze was best blij met haar trainingspartner. 'Ik zal zeggen, vecht tegen elkaar. Slenderpaw, jij valt aan,' Slender knikte. Dit kon leuk worden. Langzaam kwam ze tot beweging, en de laatste paar stappen gingen vlot over in een sprint waarbij de poes vlak voor de andere apprentice haar snuit tot stilstand kwam. Wel onmiddellijk gaf ze de apprentice een zacht duwtje tegen haar schouder om de poes uit evenwicht te brengen. Ze gaf de poes even de ruimte om tot bezinnen te komen. Ook al was dat één van de dingen die je tijdens een aanval tegen een onbekende beter niet zou doen.

Met haar ogen open lag ze te wachten in de apprentices den. Vandaag zou ze geen prive training krijgen van Innerghost maar samen met haar andere apprentice, Slenderpaw. Deze had ze al wel een keer ontmoet maar nooit echt veel tegen gezegd. Petalpaw was wat nerveus aangezien ze niet wist wat ze kon gaan verwachten. Hopelijk geen krachtmeting of iets dergelijks, Slenderpaw zou namelijk al bijna warrior worden. En zij voorlopig niet, dus was ze flink in het nadeel dan. De hele nacht had ze al op en neer liggen rollen in haar nest, en kon maar niet in slaap komen. Zodra ze Innerghost voor de ingang zag verschijnen sprong ze op. Zonder ook maar een woord te zeggen volgde de apprentices hun mentor naar Burnt Scyamore. Daar vertelde Innerghost dat ze moesten gaan sparren. Precies het gene waar ze het minst op had gehoopt dus. Slenderpaw moest aanvallen van hun mentor. Slenderpaw begon langzaam maar eindigde in een sprintje vlak voor haar. Deze gaf haar een duw tegen haar schouderblad waardoor ze uit balans werd gebracht. Hier had ze zich op voorbereid en een tactiek, als je dat al zo zou kunnen noemen, bedacht. Als snel bevond ze zich al wankelend naast de andere apprentice. Even wankelde ze van deze weg waarna ze er vol tegen aan wankelde. Haar pluizige witte romp stootte vol tegen de zwarte romp van Slenderpaw.

Innerghost bestudeerde vooral hoe Slenderpaw aanviel. Voor haar doen ging het te langzaam, ze moest Petalpaw niet onderschatten door rustig aan te beginnen. Hoe Slenderpaw te werk ging vond ze wel goed, het eerste wat ze deed was rustig op Petalpaw af komen door vervolgens een sprint te trekken, en een duwtje te geven om Petalpaw uit balans te halen. Alleen daarna deed Slenderpaw niks meer, en gaf ze haar tegenstander de kans zich te herstellen, dat had ze niet moeten doen. Want daar leerde Petalpaw ook niets van. Want wat moest je doen als in een greep zat en jij je zelf zo snel mogelijk moest bevrijden? "Oké, stop. Slenderpaw, van jou verwacht ik dat je niet aarzelt en aanvalt. Bij een echte vijand zou je de tegenstander ook niet de kans geven te herstellen." Innerghost keek van kat naar kat en gaf Petalpaw een bemoedigend knikje. "Opnieuw, Slenderpaw, val aan, aarzel niet, maar verwond elkaar ook niet, wat kracht en pit is daarin tegen wel toegestaan, daar leren jullie beide het meeste van," zelf konden ze vast wel bedenken waarom. In een echt gevecht zouden katten echt niet zacht te werk gaan, tevens zouden er dan nagels in het spel zijn en tanden, dus wat harde klappen zonder nagels is nu wel toegestaan.

OOC: Jullie hoeven niet op mij te wachten met posten hoor (:

Op dit moment leek het helemaal niet slim om de ander de ruimte te laten om haar aan te vallen. Slenderpaw snoof toen dat de apprentice; duidelijk nog duizelig; haar omver duwde op de grond. Ze kwam netjes weer op haar vier poten terecht, maar met haar rug naar de poes toe. Ze liet het deze keer niet aan het toeval over. Voordat de poes nog een andere aanval kon plannen had ze zich al omgedraaid en wilde zelf al aanvallen toen Innerghost een halt riep. 'Oké, stop. Slenderpaw, van jou verwacht ik dat je niet aarzelt en aanvalt. Bij een echte vijand zou je de tegenstander ook niet de kans geven te herstellen.' De poes legde haar oren plat tegen haar nek. AGAIN! Weerklonk het in haar kop. Opnieuw ging ze in dezelfde aanval als daarnet. Maar in plaats van plots voor de poes te stoppen maakte ze een schijnbeweging waarin ze de indruk gaf om weer te stoppen, maar eigenlijk nog verder door haar poten ging en de achterpoten onder de poes haar lichaam uittrok. Dit was het moment waarop ze zichzelf niet meer was. Het moment waarin de apprentice plots een indringer in het territorium was. Een indringer die ze niet te hard mocht toe takelen. En dat deed ze dan. Ze greep de poes beet bij haar nekvel zoals ze vaak een queen bij haar kits zag doen, pakte één van haar voorpoten vast, en klemde deze tussen de grond en haar borstkas. De andere drie ledematen hield ze in bedwang door haar lichaam op de schouders en heupen te leggen. Terwijl ze zichzelf gemakkelijk maakte door op de poes te gaan zitten, keek ze even naar Innerghost. Niet meer wetend wat nu precies het volgende was wat ze kon doen. Zolang er geen klauwen en tanden aan te pas kwamen viel er niet te veel van de ledematen blokkeren dacht ze bij zichzelf.

Haar poging tot een aanval was niet echt gelukt. Alles wat er gebeurde was dat Slenderpaw een stukje op zij ging. Opgelucht haalde ze dan ook adem toen Innerghost het gevecht stop zette. "Oké, stop. Slenderpaw, van jou verwacht ik dat je niet aarzelt en aanvalt. Bij een echte vijand zou je de tegenstander ook niet de kans geven te herstellen." vertelde hun mentor aan haar trainmaatje. Naar haar kant kwam alleen een knikje. Hoe dat was bedoelt snapte ze even niet, bemoedigend, dat ze het goed had gedaan? Nee dat laatste zeker niet, het was meer een klungel actie dan een aanval. "Opnieuw, Slenderpaw, val aan, aarzel niet, maar verwond elkaar ook niet, wat kracht en pit is daarin tegen wel toegestaan, daar leren jullie beide het meeste van," zorgde hun mentor er weer voor dat het gevecht opnieuw begon. In eerste instantie leek Slenderpaw precies het zelfde te doen als bij het eerste gevecht. Petalpaw kwam er alleen niet iets later achter dat het een schijnbeweging was. Zonder door te hebben gehad wat er allemaal was gebeurd lag ze onder de andere apprentice in een klem. Zo kon ze ook geen kant meer op. Snel dacht ze na wat een mogelijke uitweg zou kunnen zijn. Op het moment dat Slenderpaw naar Innerghost keek voor verdere instructies greep ze haar kans. In een snelle beweging sloeg ze haar kop naar voren zodat deze tegen de kop van Slenderpaw. Waardoor de kleinste opening ontstond en ze net onder het lichaam van de zwarte she-cat kon ontsnappen. "Ik hoef niet plat hoor!" riep ze een beetje half grappend van een afstandje. Zelf nam ze meteen weer de gevechtshouding aan zodat ze gewoon door zouden kunnen gaan.

Het domste wat ze kon doen was haar aandacht van de poes onder haar afleiden. De kopstoot die ze had gegeven bonkte nog steeds wat na in haar voorhoofd. Maar de pijn negeren was gelukkig niet moeilijk voor haar. Nog iets wat klungelig sprong de poes terug overeind waarbij ze in een, eerst trage maar steeds rapper wordende, sprint ging. Uiteindelijk kon ze genoeg recht voor zich uitzien toen ze de poes een tik tegen haar oksels gaf en vervolgens zich achterwaarts over haar heen liet vallen. Het mocht dan eerder een slungelige actie lijken, maar eigenlijk had ze er langer over zitten nadenken. Tot slot had zij haar nu weer onder haar liggen. Deze keer ging ze de poes niet weer laten wegkomen. Haar ellebogen plaatste ze op de poes haar voorpoten terwijl haar eigen poot/arm zich over de poes haar kop heen legde en haar eigen vrije voorpoot de poot van de poes vast greep. Als ze nu nog wilde ontsnappen zou ze eerst even haar poot moeten weten te bevrijden.

Flutje

Innerghost bestudeerde het gevecht, terwijl ze haar zwarte staart rustig over haar poten heen neer legde. Innerghost knikte goedkeurend bij de schijnbeweging die Slenderpaw maakte. Het gevecht liep goed, de technieken waren prima, enkel miste ze het échte vechten. "Zoals jullie het nu doen, is het vrij goed. Enkel gooi ik er nog een regel bij, jullie hoeven elkaar niet te pletten, of vast te houden op de grond. Ik wil meer directere aanvallen zien, ik wil echt dat jullie elkaar proberen te verjagen, zoals er gedaan zou worden als er een aanval op ons kamp gericht is. Want dan wil je ook dat de vijand zo snel mogelijk de deur uit is." Ze keek van apprentice naar apprentice. "Nu wil ik dat jullie beide elkaar aanvallen," sprak ze terwijl ze opstond en toe keek.

Slenderpaw gehoorzaamde onmiddellijk en toen Innerghost sprak over 'wegjagen' werden haar ogen even groot. Meende ze dit nou echt? Ze had nog niet zoveel katten uit het territorium moeten wegjagen. Maar het bleef natuurlijk leuk. Zo kon ze stiekem oefenen op indringers zonder de regel om elkaar niet te verwonden. Maar indringers bleven leuk zolang ze niet te dicht bij het kamp kwamen en ze het uiteindelijk weer aftrapten. Slenderpaw keek haar trainingsmaatje even aan. Haar oren wiebelden zich naar voor en achter en toen nam ze een aanloop om zich met enige kracht tegen de poes haar borst af te zetten. Ze ging dit op een eerlijke manier aanpakken. Door kracht aan kracht gevecht. Met enige kracht in zich duwde ze de poes tegen haar borst naar achter. Zo dat ze uiteindelijk tegen een boom zou aangeduwd worden. Maar voor de poes de boom ging raken stopte ze en maakte ze met haar poot een schijnbeweging voor haar gezicht alsof ze haar ging slaan. "Waar wacht je op? Val maar aan." Een iets wat vals lachje stond op haar donkere gezicht.

"Zoals jullie het nu doen, is het vrij goed. Enkel gooi ik er nog een regel bij, jullie hoeven elkaar niet te pletten, of vast te houden op de grond. Ik wil meer directere aanvallen zien, ik wil echt dat jullie elkaar proberen te verjagen, zoals er gedaan zou worden als er een aanval op ons kamp gericht is. Want dan wil je ook dat de vijand zo snel mogelijk de deur uit is." vertelde Innerghost, op zich was Petalpaw wel blij over het plet gedeelte. Ze had niet zo'n zin om nog eens geplet te worden namelijk. "Nu wil ik dat jullie beide elkaar aanvallen," zei haar mentor nog. Alleen Petalpaw was zo druk bezig met de woorden van Innerghost in zich op nemen dat ze niet door had dat het gevecht al weer was beginnen. "Woaha" kwam uit haar mond op het moment dat ze door Slenderpaw naar achteren werd geduwd. Slenderpaw hief haar poot en deze ging uit naar haar gezicht, hier door kneep ze haar ogen fijn en zette ze haar tanden stevig op elkaar. "Waar wacht je op? Val maar aan." hoorde ze toen de klap maar niet kwam. Voorzichtig opende Petalpaw een van haar ogen en zag een wat vals lachje op Slenderpaw's kop. Meteen sprintte ze een stukje opzij zodat ze niet meer tussen de zwarte apprentice en de boom in stond. Al snel gaf ze een stoot met haar schouder tegen de romp van Slenderpaw en gaf vervolgens een klap met haar poot. Deze leek echter niet zo effectief te zijn als dat de duw was.

OOC: Ik moet binnen kort echt gaan leren voor de pww die volgende week begint dus dan zal ik even niet posten, en nu ga ik voetbal kijken!

Het duurde even voordat de poes iets terug deed. Maar eindelijk deed ze het toch. De slag van haar poot op haar kop en de schouder tegen haar romp waren best slim bedacht maar brachten haar niet van haar stuk. "Is dat alles?" Het was als een soort belediging bedoelt en dat was het ook. Ze zou Petalpaw eens laten zien wat 'wegjagen' is. Met haar voorhoofd duwde ze tegen die van de apprentice waarbij ze haar weer een heel eind achteruit duwde. Vervolgens haalde ze uit naar haar poten waarbij ze de poes op de grond duwde. In deze positie lag ze kwetsbaar. En dat zou goed wezen mocht de poes een echte indringer geweest zijn. Maar voorlopig haalde ze de poes gewoon weer overeind waarbij ze haar onmiddellijk en met volle kracht er tegenaan achteruit duwde en haar zo tegen een boom aan sloeg. Zelfde positie zelfde actie. Opnieuw haalde ze uit met haar poot naar de poes waarbij ze vlak voor haar gezicht stopte. Zou ze er nog steeds in trappen?

Ben moe~

Petalpaw hoopte dat haar stoten effect hadden gehad tegen de oudere apprentice. "Is dat alles?" vroeg Slenderpaw al snel. Niet dus, dat was duidelijk een belediging. Licht zuchtte Petalpaw kort, op dat moment viel Slenderpaw echter aan. Meteen kreeg ze de kop van de zwarte she-cat tegen de hare aan, waardoor ze een eind achteruit schoof. Zodra de sealpoint weer wilde aanvallen werden haar poten onder haar lichaam uit getrokken. Met een plof kwam ze op de grond terecht in een kwetsbare positie. Dat deed meer mentaal pijn dan fysiek, en dat Slenderpaw haar daarna overeind haalde hielp ook niet bepaalt mee. Voordat ze kon herstellen werd er al weer tegen haar aan geduwd waardoor ze tegen een van de bomen aan knalde. Al snel stond de zwarte she-cat weer voor haar en maakte de zelfde schijnbeweging al deze eerder had gedaan. Deze keer pakte Petalpaw het anders aan dan eerst, ze zou die zelfde fout niet nog eens maken. Met al haar kracht spong ze omhoog waardoor ze ongeveer op de kop en schouder van Slenderpaw terecht kwam. Weer zette ze met al haar kracht af waardoor ze zelf weg sprong en de andere apprentice naar de grond werd geduwd. Snel draaide ze zich om en ging in de gevechtspositie voor Slenderpaw staan.

Innerghost observeerde hun gevecht. Nog steeds leek het meer op een duw spelletje dan een gevecht. Waar waren slagen die werden uit gedeeld met hun poten? Waar waren de beten? Natuurlijk beide zonder elkaar echt te verwonden. Innerghost zag hoe Petalpaw in gevechtshouding ging staan en afwachtte. "Gebruik jullie tanden en poten, maar verwond elkaar niet!" Siste Innerghost terwijl ze in een halve cirkel en om heen liep en haar ogen op de twee apprentices richtte. Ze moesten niet vergeten dat ze wapens hadden naast het elkaar weg duwen. Ze moesten elkaar verjagen, niet wegduwen. Dat hielp niet. Een kat gaf pas op wanneer hij of zij niet meer kon. En dat gebeurde met het behulp van tanden en klauwen die pijn deden, die er voor zorgde dat de ander uiteindelijk niet meer kon.

Zoals ze wel verwachtte reageerde de poes deze keer wél op haar schijnaanval. In een oogwenk tijd zat de poes bovenop haar schouders, sprong ze op en duwde haar zodanig hard op de grond. Slender kuchte maar liet niet blijken dat er iets aan de hand was. Voordat ze zelf al een aanvalshouding kon aannemen draaide ze zich om en zag de duidelijke houding op Petal's lichaam. "Aah jij," Mompelde ze meer in zichzelf. Ze ging haar dit niet laten winnen! 'Gebruik jullie tanden en poten, maar verwond elkaar niet!' Klonk de stem van Innerghost. Slender knikte haast onopmerkbaar. Een grijnsje verscheen op haar donkere gelaat. Terwijl haar hersenen de omgeving en haar gevechtspartner in de gaten hielden zette ze alvast een korte sprint in. Vlak voor de poes sprong ze op haar rug en liet haar klauwen over haar rug scheren. Terwijl ze opsprong duwde ze de apprentice tegen de grond zoals zij toen met haar deed en greep haar met haar achterpoten mee in haar sprong de lucht in. De apprentice; wie ze niet zo stevig vast had; viel halfverwege de sprong uit haar greep. Onmiddellijk keerde ze zich terug om bij de eerste aanraking met de aarde waarbij ze op de apprentice af stoof en deze zo hard mogelijk tegen een boom aan beukte. Haar blik wende ze van de apprentice af. "S..sorry" Haast fluisterend zich verontschuldigend. Wat bezielde haar toch ooit?

Flutje~

"Gebruik jullie tanden en poten, maar verwond elkaar niet!" siste Innerghost naar de twee apprentices. Slenderpaw kwam hard op haar afgerend zodra deze herstelt was. Meteen zette Petalpaw zich schrap om wat klappen te kunnen verwerken. Slenderpaw was al veel ervarener en zou al bijna warrior worden. Daar in tegen was zij zelf nog niet bijzonder lang apprentice. Voor ze het door had gingen er twee klauwen door de vacht op haar rug. Petalpaw klemde haar standen op elkaar om niet te schreeuwen. Aan haar achterpoten werd ze omver gegooid. Zo snel mogelijk stond ze op en schudde snel het zand uit haar vacht. Weer voor ze het doorhad werd ze door Slenderpaw tegen een boom aan gebeukt. Het voelde alsof al de lucht uit haar longen werd geduwd. Daar door kwam er een zacht kreunend geluidje uit haar bek. Zodra ze wilde opstaan schoot er een stekende pijn door haar achterpoot. Precies die achterpoot waar ze ook last van had na het gevecht met de Terror Claws. Meteen plofte ze neer op de grond en keek met een wat beschaamde blik naar haar achterpoot. Staan lukte nu even niet.

OOC: Throwing in some more drama

Petalpaw leek geen weerstand te bieden tegen haar aanvallen. Slender grinnikte in zichzelf. Dit ging nog eens gemakkelijk worden. Ze bleef maar lachen met de zwakke aanvallen van de poes. Of beter gezegd, geen aanvallen. Maar het lachen vertrok gauw in een serieus gezicht toen de poes niet meer overeind ging staan. "Petal?" Gauw rende ze erheen waarbij ze de poes even controleerde. Daar! Dat was het. Haar poot die nogal raar bleef liggen. Was dat niet die poot van toen met die rogues? Onzeker keek ze om haar heen. "Inner, Petal is gewond!" Ook al had het geen roepen geen zin, het was Inner vast ook al opgevallen van bij het begin, wist ze even niets anders te verzinnen. "Het komt goed. Ik breng je naar de medicine cat."

Innerghost zag wat er gebeurde, hoe Petalpaw niet meer opstond. Met gehaaste stappen kwam ze op de twee apprentices af. "Inner, Petal is gewond!" Intussen stond de deputy al naast haar oudere apprentice. "Het komt goed. Ik breng je naar de medicine cat." Innerghost kwam dichter bij Petalpaw en drukte haar snoet in haar nek. "Slenderpaw, ik wil dat je Littlestream ophaalt," sprak Innerghost. Stel dat er een breuk in zat, dan mocht haar pootje nog niet bewegen, of verschoven worden. "Petalpaw, ik wil dat je stil blijft liggen, ik weet niet wat er met je poot aan de hand is," sprak ze, haar neus in haar nekje drukkend. Ze wende zich tot haar andere apprentice. "Slenderpaw, je hebt goed gevochten, en goed gehandeld, je hoeft je zeker niet schuldig te voelen."

"Petal?" hoorde ze de andere apprentice vanaf een afstandje zeggen. Al snel kwam Slenderpaw naar haar toe gerend. Deze wierp een snelle blik over haar lichaam en stopte bij haar poot. "Inner, Petal is gewond!" Riep Slenderpaw hun mentor toe. Ergens wilde Petalpaw nu met haar ogen rollen, hoewel dit het moment daar niet voor was. "Het komt goed. Ik breng je naar de medicine cat." ging Slenderpaw verder. Hoe ze dat ooit voor elkaar zou krijgen had Petalpaw haar vraagtekens bij. Ze kon niet eens staan, laat staan naar Littlestream lopen. Ook Innerghost was ondertussen aan komen lopen. Deze drukte haar snuit in Petalpaw's vacht. "Slenderpaw, ik wil dat je Littlestream ophaalt," vertelde ze tegen Slenderpaw. "Petalpaw, ik wil dat je stil blijft liggen, ik weet niet wat er met je poot aan de hand is," zei de zwarte kattin vervolgens tegen haar. Kort knikte Petal, waar had ze zichzelf nu weer ingewerkt? Innerghost wendde zich weer tot Slenderpaw en zei; "Slenderpaw, je hebt goed gevochten, en goed gehandeld, je hoeft je zeker niet schuldig te voelen." Hier bij knikte de sealpoint bevestigend. Het was waar, Slenderpaw had goed gevochten. Het was ook haar schuld niet dat zij hier nu lag, dat was haar eigen schuld.

OOC: Wie meld dit bij het Medicinecat-hulp topic?

Het was wel te verwachten dat Innerghost al in de buurt zou zijn. Ze zag de zwarte poes haar snuit in Petal's vacht duwen en iets zeggen tegen haar. Slenderpaw spitste haar oortjes en knikte. "Komt in orde!" Ze keek nog een laatste keer naar haar trainingspartner. Arme Petal, dat juist zij dit moest meemaken. Met gebogen kop rende ze half sjokkend terug naar het kamp. Ze stak haar kop in de medicine cat den. "Littlestream? Petal is gewond aan haar poot. U moet vl... euh kunt u gauw meekomen?" Ze wist niet of de poes druk was dus leek het haar niet slim om haar te dwingen om mee te komen. Ze wachtte buiten aan de den totdat ze Littlestream zag of kon horen. Terwijl ze trippelde op haar pootjes beet ze nerveus op haar onderlip. Het ging goed komen. Ze heeft tenslotte gauw hulp gehaald toch?