Praise Starclan for this .. hell

Met snelle opeenvolgende pootstappen baande de poes zich een weg richting de grens met Riverclan. Ze had de opdracht gekregen om daar de boel eventjes na te kijken, door wille de recente gebeurtenissen met Shadowclan en Thunderclan. Ze moest toegeven dat ze het verdacht vond dat Riverclan zich zo stil hield, maar langs de andere kant was ze er wel blij voor. Iedere Clan leek zich tegen Windclan te keren, het leek wel alsof de andere drie Clans samenspanden tegen hun. De poes greens even en probeerde die gedachte weg te wuiven. Nee, Shadowclan leek haar niet bepaald een Clan die om hulp vroeg, laat staan dat ze zouden samen werken met Thunderclan.
Haar oortjes schoten overeind en bijna meteen dook de poes in een oplettende houding toen ze geritsel hoorde. "Wie is daar?" Miauwde ze luid terwijl ze haar ogen lichtjes toekneep.

Cybers witte poten zakte weg in de drassige grond, nog week en nat van de regenbui van kortgeleden. Zijn neus spitte de grond af naar tekenen en geuren van onbekende katten, van indringers om precies te zijn. Hij bevond zich nu uit zijn territorium dat hij met veel geblaas had weten te veroveren, maar hij controleerde ook even het gebied buiten zijn grenzen, je wist maar nooit.. nu dat de clans zo tegen elkaar stonden als water en vuur. Cyber had nooit het leven van in een clan leven begrepen, wat moest je daar nou doen? Constant je eigen gevangen eten delen met wildvreemde katten, geen familie. En dan zo op elkaar geplakt! Jakkes! Laat staan als er één kat een clan tegen de haren inwreef, dan moest de rest maar mee boeten en de krabben en beten zonder pardon ontvangen. Verachterlijk.
Zijn tot spleetjes geknepen kilgroene ogen staarden langs de stenenkooien (huizen) verderweg, aan het eind van die zwarte ruwe donderpad dat het kille gebied zonder pardon doorkruisde en de lucht vervuilde met zurige dampen. Cyber sleepte weliswaar zijn neus over de grond, af en toe zijn hals omhoog strekkend en mond open. Klaar om eventueel ongewenste geuren op te pikken. Zo stroomde de geur van Windclan binnen, die lenige veel te dunnen zelfzuchtige poesjes die dachten beter te zijn dan anderen, omdat ze zo snel waren zeiden ze. Bah, clankatten! Rogue And Free zal hij zeggen! Dàt is het leven.

De gestalte van een jonge gevlekte poes verscheen tussen de varens en bijna blaadloze struiken. Cyber drukte zich tegen de grond, zijn witte tanden blikkerde in het vage zonlicht en zijn scherpe klauwen drukten in de drassige grond. De sterkgebouwde grote kater zette zijn zwart-witte haren dreigend omhoog. Net toen hij snauwend richting de windclan poes wou springen leek ze te merken dat ze niet langer alleen was 'Wie is daar?' Cyber spitste zijn zwarte oren en met dreigend dikopgezette vacht en dominant opgeheven staart stapte hij uit de struiken, richting de gevlekte poes. "De dood." zei Cyber dreigend, geamuseerd door de plotselinge verscheining van de poes. Cyber ging quasi ongerust voor de poes zitten en trok zijn wenkbrauwen gespeeld bezorgd om "Wat doet ons arme poesje zo ver van huis?" vroeg hij, hij wist wel dat hij begot niet niet wist waar het territorium, noch het kamp, van de Windclan lag.. maar wat maakte het ook uit. Cyber keek haar met lichte grijns en ontblote nagels aan, terwijl het zachtjes weer begon te motregenen. Wat een rotweer de laatste tijd..

De poes keek met samengeknepen ogen toe hoe een robuuste zwart witte kater tevoorschijn kwam uit de struiken. Onrust werd in haar hoofd gezaaid toen ze zag hoe gevaarlijk hij er wel niet uitzag, maar koppig bleef ze staan en keek ze hem slechts neutraal aan. "De dood." Was het antwoord op haar vraag. Een bijna geamuseerde lach verliet haar keel, maar ze wist zich nog net in te houden en wiebelde enkel met haar oortjes. "Toch raar dat ik dan nog steeds leef, meneer de Dood." Miauwde ze, ietwat sarcastisch. Haar staartpunt begon zenuwachtig van links naar rechts te kronkelen toen de kater vervolgens ook nog eens voor haar ging zitten, alsof het zomaar toegestaan was dat hij op Windclan gebied mocht komen. "Wat doet ons arme poesje zo ver van huis?" Vroeg de kater vervolgens, waarop Spottedpaw reageerde met een geïrriteerde blik. "Dat ga ik niet aan jouw neus hangen," Miauwde ze ietwat snauwerig terwijl ze hem een vurige blik toewierp. Om de een of de andere reden irriteerde de kater haar, al dan niet door zijn arrogante gedrag en zijn zorgeloze gedoe. "Genoeg gekletst? Dan verzoek ik je nu om het Windclan territorium te verlaten." Miauwde ze vervolgens kil, de formele toon achterwege houdend. Iemand die haar al zo aansprak, verdiende het gewoon niet om haar respect te krijgen. Maar ze zou zich niet laten doen door hem. Als het moest, zou ze hem van het gebied proberen te verjagen. Maar ze wou eerst zien hoe hij ging reageren op haar verzoek, aangezien ze wist dat de kans klein was dat ze van deze kater won.

De windclanpoes wiebelde eventjes met haar oortjes waarna ze het woord tot Cyber richtte 'Toch raar dat ik dan nog steeds leef, meneer de Dood.' Cyber boog dreigend naar voren en liet dreigend zijn tanden zien "Ja,.. nog wel." zei hij sluw grijnzend. toen Cyber zijn volgende vraag had gesteld had de poes enkel een geîrriteerde blik naar hem gewerpt "Auuuwwwtch..." zei hij grijnzend alsof hij gebeten was. 'Dat ga ik niet aan jouw neus hangen.' snauwde de poes hem toe "Ow? Heb ik te maken met een pittig kittypetje?" zei hij met opgetrokke wenkbrauwen en een voldaane grijns.
De windclanpoes stelde een verzoek. "Mmmm..." Cyber deed alsof hij oprecht nadacht maar antwoorde al snel kil "Nee." kortaf maar krachtig, met als boodschap dat hij niet echt van plan was ook maar een poot te wijken voor deze clanpoes.

Woede borrelde in haar omhoog bij ieder woord dat de kater haar toesprak, maar ze wist zich vreemd kalm te houden uiteindelijk. Waarom zou ze zich laten opfokken door zo'n laag gevallen dier? Het enige waar deze kater op uit was, was anderen kleineren. Hij sprak niet met eer, hij gedroeg zich niet als een waardevol iemand. En dat alleen al zei haar genoeg. "Waarom? Bent u zo jaloers op onze jacht grond dat u hem voor uzelf wilt opeisen?" Miauwde ze, opnieuw met een sarcastische toon. Alsof hij ooit in z'n eentje Windclan kon verslaan. Ja, misschien in zijn dromen. Ze zouden hem plat stampen, alsof hij een zielloze grasspriet was omringd door zand. "Ik vraag het nog een keer, verlaat het territorium onmiddellijk." Miauwde ze opnieuw, deze keer met een licht dreigende ondertoon. Ze wou niet vechten.. Nee...

Cybers adem verliet sissend zijn lichaam, clankatten. Hij moest er niets van hebben! "pfft, je bent een goede clankat. Dat merk ik wel aan die verachterlijke houding van je. Maar je hebt hier niet te maken met een braaf Clankatje dat braafjes de regels volgt hoor" Cyber snoof misprijzend "maar met een Rogue, Proud Parent and free hoor. Geen aan regels gebonde nietsnut die niet voor zijn eigen waarden Durft op te komen!" Dat laatste spuugde de kater naar de poes. Hij wierp een nijdige geharde blik naar de poes en hief zijn kont arrogant op. Cyber zakte wat door zijn poten en sprong in één vloeiende beweging tot vlak voor de poes. Cyber ontbloote dreigend zijn blinkende tanden en hief zijn masieve poot vol littekens vervaarlijk op "Waag het niet ook maar êén dreigend woord naar mij te richten. Jij hebt het echte leven nog niet gezien!" De vele litekens op zijn lijf, gemaskeerd door een dikke glanzende vacht, werden zichtbaar. Nee, het alleenstaande leven als Rogue was alles behalve makkelijk. Moest hij wel toegeven. Denkend aan zijn vier hongerige kits, het verraad van Vulture zijn vermoorde liefde Seraphine. Iggy en Buzzard die hem verscheurden en nog vele meer.. Wat een nietsnut deze poes! Denken dat ze hem wel aankon, denken dat zij het leven al wel kende! Bah!

De woorden die haar werden toegegooid deden haar even trekken met haar snorharen. Was deze kater nog van plan om het territorium te verlaten of bleef hij hier maar staan kletsen? Ze had wel wat beters te doen dan naar het domme gepraat van de rogue te luisteren! Maar zodra hij naar voren sprong en vlak voor de poes terug landde gingen haar haren overeind staan. Ze mocht hem niet, in geen enkele manier.. Hoe durfde hij haar zomaar uit te maken! Alsof zij al niet genoeg had gezien! Zijzelf had ook een moeilijk leven, maar dan op een andere manier. Ook zij moest genoeg prooi weten te vangen of de kans dat sommige katten verhongerde was groter. Ze moest zich steeds aan de regels houden, deels omdat ze de dochter was van de deputy en ze zich dus als een voorbeeld moest gedragen. Haar ouders die uit elkaar gingen, vrienden die haar in de steek lieten! "Jij hebt het recht niet om mij te beoordelen als je mij nog niet eens kent!" Siste ze, waarna ze haar nagels ontblootte en haar spieren aanspande. "Jij hebt misschien maar één gezin te voeden, maar wij hebben een hele Clan, zelfs meerdere gezinnen die op ons rekenen!" Vervolgde ze, haar amberkleurige oogjes vernauwend. "Ga nu weg!" Miauwde ze nogmaals, waarna ze even met haar staart zwiepte en een kleine pas dichterbij zette.

'Jij hebt misschien maar één gezin te voeden, maar wij hebben een hele Clan, zelfs meerdere gezinnen die op ons rekenen!' Cyber hield zijn zwart-witte kop schuin, net alsof hij de poes vragend aan keek. "Als in een clan leven zo moeilijk is..waarom blijf je dan in die clan en verlaat je hem niet he? Aan jouw de keus. Jij kan nog uit een clan en in een rogue leven maar ik kan niet uit een rogue leven en in en clan!" Riep hij nijdig. Alle keren dat Cyber als kleine kitten, gehaat door zijn hele familie, in een clan wou zitten kon hij dat niet. Dat was één van de vele redenen dat hij nu de clans haten. Ze wouden Hem geen eerlijke kans geven toen Hij het nodig had. Cyber keek de poes indringend aan. "Nou? Komt er nog wat van ratteke?" vroeg Cyber met een grijns. 'Ga nu weg!' snauwde de poes nogmaals, ze zwiepte met haar staart en zette een pas dichterbij. Cyber deed hetzelfde en zette ook een stap dichterbij met opgezette haren en wiebelende poten, zijn tanden waren ontbloot maar zijn kilgroene ogen veraade niets dan pijn. "We gaan dus vechten he? Dat lijk je wel te willen poesie, want ik ben niet echt van plan nu al weg te gaan. Dan zou ik me thuis maar moeten vervelen." Zei de zwart-witte rogue kater al grijnzend op kille toon.

Onderwerp: Re: Praise Starclan for this .. hell