Wandering... {+Shadepaw}

De grijze tabby keek rustig om zich heen. Tussen zijn kaken was een mollige raaf zichtbaar. Er waren pretlichtjes terug te vinden in zijn grasgroene ogen. Hij had zich lange tijd nogal 'Down' gevoeld, maar vandaag voelde hij zich wat beter, veel beter om eerlijk te zijn. Zijn blik bleef een eindje verder steken bij een jonge, bruine tabby die hij zich vaag als Moosekit herrinerde. Hij was net iets jonger dan Shadepaw, maar nog altijd een kitten, wat betekende dat hij het kamp niet mocht verlaten. "W-wat d-d-doe jij h-hier?",

"Ik ben gewoon wat aan het wandelen.", antwoorde de bruine kitten onschuldig. "Je w-weet b-b-best d-dat k-k-kittens het k-kamp niet m-mogen ve-verlaten", antwoorde de grijze tabby. Het was vreemd vreemd voor Shadepaw om zoiets te zeggen tegen iemand die eigenlijk groter is dan hijzelf. De grijze kater was nogal slank en niet erg groot geboud, en er is niet veel kans dat hij ooit echt groot zal worden.

"Ja maar het is hier toch niet gevaarlijk dus er kan niks met me gebeuren.", miauwde de bruine kitten. Shadepaw snoof luid. "H-het is h-hier w-wel ge-gevaarlijk", antwoorde de grijze apprentice. "D-denk m-maar a-aan a-a-adders, d-dassen, v-v-vossen, r-roofvogels of sch-schadowcl-clanners d-die sch-schaamteloos d-de g-grens n-n-neg-geren", vervolegde hij. Het feit dat gevaren op het eerste zicht niet opvielen, maakte ze nog gevaarlijker.

"Ik heb nog nooit adders, dassen, vossen, roofvogels of shadowclanners gezien.", miauwde de gestreepte kitten. Shadepaw rolde met zijn ogen. "H-het f-f-feit d-dat ze zich g-goed k-k-kunnen ve-verstoppen m-maakt ze n-n-nog g-gevaarl-lijk-ker", stotterde de grijze tabby, er was een licht geirriteerde ondertoon in zijn stem vindbaar. Hij vond het vreselijk om dingen die volgens hem erg voor de hand liggend waren, uit te leggen.

"Dat kan wel maar ze hebben mij allesinds nog niet aangevallen.", antwoorde de bruine kitten. Shadepaw begon zich hier wel redelijk aan te irriteren, de regels waren er niet voor niets en mochten dus ook niet zomaar verbroken worden. "D-dan h-h-heb j-je g-geluk ge-ge-gehad", antwoorde de grijze tabby. Het werd wel duidelijk dat hij een andere taktiek gebruiken om te zorgen dat Moosekit zich aan de regels hield. "I-ik k-ken een k-kitten d-die ooit h-het k-k-k-kamp v-v-verliet e-en n-nooit l-levend t-terug i-is ge-ge-gekomen", een waargebeurd verhaal, jammer genoeg. Ookal had hij haar niet écht gekend, maar de elders vertelden dat verhaal nogal vaak.

"Wat is er met haar gebeurd?", er golfde een tervreden gevoel door Shadepaw heen. Hij had de aandacht van de kitten, misschien zou hij de volgende keer nadenken vooralleer hij de regels negeerde. "Z-ze w-w-was ge-gewoon aan h-het wand-delen, t-t-tot z-ze b-bij de outl-l-look r-rock d-d-door een r-rogue w-w-werd aang-g-gevallen", antwoorde de grijze apprentice. Volgens de elders was haar witte vachtje door het bloed helemaal roodgeverfd en was haar ooit heldergroene ogen een lege uitdrukking vindbaar, hij was steeds verbaasd over hoe levendig ze konden vertellen.