Not afraid to keep on living [LOCI]

Miki liep met een glimlach op haar gezicht langs de border van het ThunderClan territorium. Het was gevaarlijk om hier te komen, en dat realiseerde ze zich, maar het was toch leuk? Trouwens, ze zou precies op de border gaan lopen zodat wanneer er ThunderClanners aan zouden komen ze snel op de RiverClan kant kon gaan. Haar glimlach veranderde in verbazing toen ze de sunningrocks dichterbij zag komen. Hier was ze wel eens langs gekomen toen ze met SkyClan naar een gathering ging! Ze versnelde haar pas ietsje en kwam uiteindelijk bij de warme rotsen aan. Ze bedacht zich dat ze nu een stuk vrolijker was geworden sinds de laatste winter. Ze had het goed bij haar twolegs, kon nog steeds flink vechten en had vrienden. Wat kon ze nog meer wensen? De blauwe ogen van de poes schoten open bij het horen van naderende pootstappen. Ze liet zichzelf in het water rollen, en wachtte totdat een Thunderclanner aan zou komen. Maar, die kwam niet. In plaats daarvan kon ze een bekende verschijning zien. Hij haar waarschijnlijk niet, maar dat maakte haar niets uit op het moment.

{Loci only}

div>

Loci liep langs de grens van het donder- en rivierclan territorium. Hij vond het wel grappig dat hij nog niemand tegen gekomen was. Clankatten waren nog erger dan kittypets, ze kunnen niet eens hun territorium beschermen. Hij zag wat verderop een aantal rotsen liggen. Hier had hij al van gehoord, het waren de sunningrocks. Hij liep er naartoe. Hij wou ze wel eens zien waar die katten steeds voor vochten. Toen hij dichterbij kwam stak hij zijn kop in de lucht. Hij wou niet verrast worden door een andere kat. Hij rook iets. ‘Miki?’ zei hij. Hij had haar geur herkent. Hij liep naar waar de geur naartoe ging, de rand van de rivier. ‘Kom er maar uit. Ik ben het.’ Zei hij tegen de poes.

"Miki?" De grijs gestreepte poes hoorde een bekende stem haar naam roepen. ‘Kom er maar uit. Ik ben het.’ zei Loci tegen haar. Miki grijnsde breed en sprong soepeltjes op een steen die midden in de rivier, net op RiverClan territory stond. Ze schudde het water uit haar vacht, en keek de zwarte kater opgewekt aan. "Hi Loci!" zei ze. "Hoe gaat het ermee?" vervolgde ze. Het was niet heel lang geleden dat ze de kater had gezien, maar toch vond ze het jammer. Ze wilde wel wat vaker met vrienden zoals hem omgaan, en dan te bedenken dat hij problemen had met zijn broer!

OOC= is het goed als Cynthia/Leopardpaw erbij komt? :3

{Loci and Leopardpaw}

div>

Hij zag Miki soepel op één van de stenen midden in de rivier springen. Ze schudde het water uit haar vacht terwijl ze hem opgewekt aankeek. Hij lachte. "Hi Loci! Hoe gaat het ermee?" zei ze enthousiast. Hij keek haar aan. ‘Goed, leuk om jou nog eens te zien.’ Zei hij terwijl hij naar de kant van het water liep. Hij keek naar het water en zag een aantal vissen zwemmen. Hij grijnsde, ging zitten, zorgde dat zijn schaduw niet op het wateroppervlak viel, sloeg zijn klauw uit en ving één van de vissen. Hij lachte: ‘Van jou geleerd.’ Hij keek haar in de ogen.

- Is goed

Not afraid to keep on living [LOCI] Se575j

‘Goed, leuk om jou nog eens te zien.’ zei de zwarte kater. Miki lachte iewat ongemakkelijk bij dat antwoord, en bewoog kort met haar rechteroor. Ze volgde de bewegingen van Loci terwijl hij zich naar beneden liet glijden, iets haar kant op. Hij sloeg zijn klauw uit en had een flinke vis te pakken. Hij spartelde in het zonlicht. Hij lachte, wat bij Miki een grijns opwekte. Ze had opgemerkt dat Loci niet heel erg vaak hardop lachte. Nu wel dus, kennelijk. ‘Van jou geleerd.’ grijnsde de kater. Hij keek haar aan. Miki gniffelde, en knikte goedkeurend. 'Mooi werk!' mauwde ze blij. Ze staarde in het water dat tegen de steen opklatste. 'Nog iets gebeurd bij jou?' vroeg ze aan hem.

div>

Leopardpaw was rustig door het donderclan territorium aan het rondlopen. Ze was opzoek naar prooi. Ze had al een muis en een eekhoorn gevangen. Ze wilde nog even zoeken naar prooi en daarna terug naar het kamp gaan. Ze was bij de zonnen rotsen. Opeens hoorde ze twee stemmen. Leopardpaw zakte in de sluiphouding. Ze snoof voorzichtig de lucht op. Het waren geen Donderclankatten en geen Rivierclankatten. Het was een kittypet en een Bloodclanner. Leopardpaw was op haar hoede. Ze had gehoord dat Bloodclanners erg gewelddadig konden zijn. Ze hoorde een stem van een poes. Nog iets gebeurd bij jou?' vroeg de poes. De poes was een kittypet en de Bloodclanner was een kater, dat dacht Leopardpaw te minste. Ze twijfelde. De poezen waren niet op Donderclan territorium... Maar ook niet op Rivierclan territorium... Ze stonden op de grens. Ze stopte met twijfelen. Deze twee katten hoorden hier niet. Leopardpaw sprong soepel uit de bosjes. "Ga weg hier jullie zijn op Donderclan territorium!" riep ze boos voordat de twee onbekende katten wat konden zeggen. Leopardpaw zette haar haren overeind en keek boos naar de andere katten. Leopardpaw was niet bang om te vechten ookal waren ze in de meerderheid.

Miki gniffelde en knikte hem goedkeurend toe. ‘Mooi werk!’ mauwde ze blij. De poes staarde naar het water van de rivier. ‘Nog iets gebeurd bij jou?’ vroeg ze. ‘Niet echt…’ Hij stak zijn kop in de lucht, hij dacht dat hij iets rook. Er sprong een kat uit de struiken. "Ga weg hier jullie zijn op Donderclan territorium!" zei de poes boos. De kat zette haar haren overeind en keek hen boos aan. Loci stond op. Hij lachte. En keek de poes met zijn donkergroene ogen aan. Het was een leerling, dat merkte je zo. ‘Dag, Paw…’ Hij bleef op een paar meter van de poes staan. ‘Wat een vriendelijk ontvangst. Doe eens rustig. Zo behandel je je gasten toch niet?’ hij grijnsde, en keek de poes vriendelijk aan. Al was die vriendelijkheid alleen langs de buitenkant te zien. Vanbinnen, was daar niet veel van te bespeuren.

De Bloodclanner liep naar Leopardpaw toe. Hij bleef op een paar meter afstand staan. ‘Dag, Paw…’ zei de kat. ‘Wat een vriendelijk ontvangst. Doe eens rustig. Zo behandel je je gasten toch niet? zei de kater en hij grijnsde. De kater lachte vriendelijk naar Leopardpaw. Leopardpaw was boos. Ze was dan wel een leerling maar ze kon wel goed vechten. "Hallo, ik ben niet vriendelijk tegen gasten die hier ongewenst zijn." zei Leopardpaw. Ze keek in de ogen van de Bloodclanner. De kittypet deed nog niks. Leopardpaw bleef stil staan. Al haar zintuigen stonden op scherp. "Ga hier weg en neem je vriendinnetje mee... Dan vallen er geen gewonden." zei ze boos. Haar haren stonden nog steeds overeind en ze keek nog steeds in de ogen van de Bloodclanner.

Miki staarde naar de apprentice die de struiken uitkwam rennen. Ze wilde iets zeggen, maar Loci was haar voor. ‘Dag, Paw…’ zei hij. ‘Wat een vriendelijk ontvangst. Doe eens rustig. Zo behandel je je gasten toch niet?' "Hallo, ik ben niet vriendelijk tegen gasten die hier ongewenst zijn." siste de ThunderClan apprentice. "Ga hier weg en neem je vriendinnetje mee... Dan vallen er geen gewonden." zei ze boos. Miki grinnikte en deed een stapje naar de kat toe. 'Kijk eens aan. Een ThunderClan kat. Lange tijd dat ik hen heb gezien. Ik heb gehoord dat mijn ex-deputy nu bij jullie een hoge rang bekleed. Hebben jullie zelf geen goede katten meer of iets dergelijks?' merkte ze op. 'Oh, en om je vorige vraag te beantwoorden;' Ze sloeg haar lange klauwen uit. 'Wij zullen niet bepaald zwaargewond raken. Trouwens, we zijn niet eens op jullie territory! Volgens mij zijn we toch echt bij RiverClan aan het lopen.'

div>

'Kijk eens aan. Een ThunderClan kat. Lange tijd dat ik hen heb gezien. Ik heb gehoord dat mijn ex-deputy nu bij jullie een hoge rang bekleed. Hebben jullie zelf geen goede katten meer of iets dergelijks?' merkte de kittypet op. 'Wij zullen niet bepaald zwaargewond raken. Trouwens, we zijn niet eens op jullie territory! Volgens mij zijn we toch echt bij RiverClan aan het lopen.' zei de kittypet. "Jullie zijn ook op Donderclan terretorium. En als jullie nu gewoon weg gaan is dit opgelost." zei Leopardpaw kalmpjes. Met haar nagels kneedde ze de grond onder haar poten. Ze wist dat ze een gevecht met deze twee niet ging winnen maar misschien kon ze de twee katten weg jagen zonder dat ze zelf ernstig gewond zou raken. Leopardpaw lette goed op de twee katten. Als een van de katten haar probeerde aan te vallen zouden ze er wel achter komen dat ze niet een domme apprentice was.

De poes was boos. "Hallo, ik ben niet vriendelijk tegen gasten die hier ongewenst zijn." Zei ze. ‘Misschien had je ons dan moeten uitnodigen.’ "Ga hier weg en neem je vriendinnetje mee... Dan vallen er geen gewonden." Hij lachte en hoorde Miki hetzelfde doen. Miki deed een stap naar de poes toe terwijl die nog steeds met haar haren overeind in zijn brandende ogen zat te kijken. 'Kijk eens aan. Een ThunderClan kat. Lange tijd dat ik hen heb gezien. Ik heb gehoord dat mijn ex-deputy nu bij jullie een hoge rang bekleed. Hebben jullie zelf geen goede katten meer of iets dergelijks?' merkte Miki op. 'Oh, en om je vorige vraag te beantwoorden;' Ze sloeg haar lange klauwen uit. 'Wij zullen niet bepaald zwaargewond raken. Trouwens, we zijn niet eens op jullie territory! Volgens mij zijn we toch echt bij RiverClan aan het lopen.' Daar had de poes niet van terug. "Jullie zijn ook op Donderclan terretorium. En als jullie nu gewoon weg gaan is dit opgelost." Hij zag hoe de poes de grond onder haar poten met haar klauwen kneedde. Als het op vechten aan ging komen zou hij alleen nog van de kat kunnen winnen. ’En wat als we niet weg… Willen.’ zei hij rustig. Hij keek naar Miki en lachte. ’Willen we weg?’ vroeg hij.

Coralwater wandelde rustig richting de Sunningrocks. Toen ze een paar vossenlengtes er vandaan was, hoorde ze geruzie. Meteen daarna rook ze Thunderclan, Bloodclan en Kittypet. "What the.." murmelde ze en stormde ze op het lawaai af. Ze keek achter een struik en zag een Apprentice in haar eentje tegen twee grote katten ruziën. Ze liep de bosjes uit en liep regelrecht op de katten af. "Goedendag, dame en heer." miauwde ze kil tegen de indringers. "Weten jullie wel dat jullie op het territorium van de Thunderclan staan?" voegde ze eraan toe. Ze keek van de Kittypet, naar de Bloodclankat. Ze richtte zich op de Kittypet. "Waar is je Twoleg?" miauwde ze met een kille stem. Ze ging zitten en keek met versmallende ogen naar de Bloedclankat. "En hoor jij niet op bange Kittypets te jagen? Inplaats je hier te bevinden?" zei ze.

Er kwam een andere kat uit de struiken. Een warrior en ze was net als de apprentice van de thunderclan. "Goedendag, dame en heer." miauwde ze kil tegen hen. ’Hallo, ik ben Loci.’ zei hij. "Weten jullie wel dat jullie op het territorium van de Thunderclan staan?" voegde ze eraan toe. Ze keek hem en miki aan. Hij knikte ’Ja, toch leuk.’ De poes richtte zich tot Miki. "Waar is je Twoleg?" miauwde ze met een kille stem. Ze ging zitten en keek met versmallende ogen naar de hem. "En hoor jij niet op bange Kittypets te jagen? Inplaats je hier te bevinden?" zei ze. Hij keek haar aan. En lachte. ’Nee, niet zo interessant, ik doe liever iets leukers.’

Onderwerp: Re: Not afraid to keep on living [LOCI]