MOOOOOMMMMYYYYYYYY! {Lone-one}{Open}

Ughh, saaaaai.... Saaaaii.... SAAAAIII. Ze was verveeld. Zeer verveeld. HEEL VERVEELD. Niemand wist wie haar papa was, en dat ergerde haar. Ze stond op, en ging met haar voorpootjes op haar moeders buik staan, niet dat dat veel gewicht gaf, want ze was niet heel zwaar. "Maaaaam..." Miauwde ze klagend. "Maaaaaam!" Herhaalde ze. "Mamaaaaaa!" miauwde ze jammerend. Ugh, waarom duurde het zo lang om te antwoorden? Dat zou toch helemaal niet lang duren??

Lone liet zich even in een diepe slaap vallen, ze was vermoeid, kapot van de marteling die ze zichzelf aandeed. Er waren nieuwe kittens in de den en ze was blij dat haar kittens wat vriendjes konden maken. Ze was altijd bezorgt om haar kroost, zelfs om Littlekit. Ineens vulde een geluid haar gehoor. Hmm? Heather? Wat geschrokken keek ze op uit haar slaap en gunde een lachje naar haar dochter. ‘Hey schat, wat is er?’ ze ging wat recht zitten en zette de kitten van haar buik.

‘Hey schat, wat is er?’ EINDELIJK! Hey...! Waarom werd ze eraf gezet? Ze piepte even verontwaardigd, waarna ze recht overeind ging staan. "Mam, waarom hebben alle kittens hier een mama en papa, en wij niet?" vroeg ze met grote vragende blauwe oogjes, wat voor haar als grijs eruit zag. Zij wou ook een papa hebben! Waarom had ze geen papa? Waarom hadden al die andere kittens dat wel? Was papa dood? "Is papa dood mama?" vroeg ze zachtjes aan haar. Nee toch...?

Een directe vraag werd naar haar toegeworpen. "Mam, waarom hebben alle kittens hier een mama en papa, en wij niet?" De kattin keek naar haar dochtertje. Wat kon ze nou zeggen? Zou ze kunnen liegen tegen haar eigen kittens? Nee, dat zou ze nooit kunnen. Dan kwamen ze later tot de waarheid en was zij de slechterik. Maar wat nu? Heather was te jong om uit te leggen dat Nevenmind niet van haar hielt. Ze wou de geboorte van haar en haar siblings niet als een ongeluk stellen. Ook zou ze dan het vertrouwen in liefde kunnen schenden. Waarom was moeder zijn zo moeilijk? ‘Is papa dood mama?" Was dat maar zo, dat had een hoop moeite gekost. ‘Nee, papa is niet dood’ Ze keek het kleintje aan, een klein evenbeeld van haarzelf, op de ogen na. ‘Papa is gewoon bij mama weggegaan’ zei ze rustig, haar staart om de kleine Heatherkit heen leggend.