True story {Shrewstar}

Met vastberaden blik stapte hij de den binnen. Hij had vage gesprekken opgevangen over zijn mattie en hij begon zich zorgen te maken over zijn zijn vriend. Hij had nog maar net een einde aan zijn leven willen maken en nu hoorde Never ook nog dat hij dit en dat heeft gehad. Hij had ook ergens gehoord dat hij een straf had gekregen en Never wilde iets voorstellen aan Shrewstar en ook iets verduidelijken. Ook was het ergens een klein stemmetje die zei dat hij even met haar moest praten, voor zijn zelfvertrouwen, zijn vertrouwen in de clan. Zijn ogen stonden koel en hij keek even de den rond, wachtend op de leader, die zijn geur wel zou opmerken.

Haar oren schoten overeind en haar ogen openden zich toen een instinct haar meldde dat iemand dichterbij kwam. Sinds WindClan zo bedreigend had gereageerd was ze opmerkzamer en wantrouwiger geworden en nu gebeurde het zelfs in haar eigen Clan. Wat was er wel niet aan de hand ..? Zonder een verzoek om binnen te kwamen kwam een nachtzwarte kater de Den binnen en Shrewstar kwam argwanend overeind. "Waar zijn je manieren gebleven, Nevermind?" Vroeg ze met een scherpe toon. Ze hield niet zo van Warriors die zomaar binnen kwamen stormen en al helemaal niet om vervolgens gewoon daar te staan.

Shrewstar was duidelijk niet blij en hij kon het niet laten even een grijnsje over zijn lippen te halen. Maar hij haalde die al snel weg toen hij haar scherpe toon hoorde. "Waar zijn je manieren gebleven, Nevermind?" Nevermind knikte even naar zijn leader. "Ook een goedemorgen," zei hij op een beleefde toon. "Ik wil dit kort houden, het gaat over Tallpaw," Zo, dat was eruit. "Ik hoorde dat het de laatste tijd niet zo goed ging met hem... En er is iets dat je over hem moet weten," hij zweeg even en keek haar aan met die lege blik die hij meestal wel droeg. "Je weet toch wel dat hij een zelfmoordpoging heeft ondernomen?" Hij keek haar strak aan. "Bedank Arcanepaw maar, als zij er niet was geweest was er nu geen Tallpaw meer," Hij keek haar nog steeds aan en wachtte op een antwoord, ook hij had betere dingen te doen.

"Ook een goedemorgen," Het was dan wel beleefd bedoeld, maar Shrewstar had het niet eigenlijk wel een beetje gehad met de kater. "Ik wil dit kort houden, het gaat over Tallpaw," Ze legde haar oren in haar nek. Wat had hij met haar zoon gedaan? "Ik hoorde dat het de laatste tijd niet zo goed ging met hem... En er is iets dat je over hem moet weten," Haar staart werd dikker en ze boorde haar klauwen in de grond. "Je weet toch wel dat hij een zelfmoordpoging heeft ondernomen?" Ze knikte, maar woede vlamde op in haar ogen. "Bedank Arcanepaw maar, als zij er niet was geweest was er nu geen Tallpaw meer," Ze snoof. Ze had niet geweten wie hem er vanaf had geholpen, maar dit was verdacht. Dit was waarschijnlijk niet wat Nevermind kwam vertellen. "Wat wil je daarmee zeggen Nevermind? Want volgens mij wil je iets anders kwijt." Gromde ze. "Heb je iets met hem gedaan?! Heb je mijn Tallpaw ook maar iets aangedaan?" Haar moederinstinct sprong in, maar ze wist zich nog op haar plek te houden.

Wel meteen werd de gevlekte kattin boos. Nevermind rolde overdreven met zijn ogen gevolgd door een zucht, hier had hij geen zin in. "Wat wil je daarmee zeggen Nevermind? Want volgens mij wil je iets anders kwijt." De grom in haar stem was niet te missen, kat please, hij wilde alleen maar helpen. Het werd hem steeds duidelijker dat de hogere rangen van de Shadowclan hem niet moesten. "Heb je iets met hem gedaan?! Heb je mijn Tallpaw ook maar iets aangedaan?" Nevermind schudde kalm zijn kop en keek de kattin met ijzige ogen aan. Hij voelde zich een beetje beledigd dat de kattin zo over hem dacht. "Ten eerste zou ik het erg appreciëren mocht je me minder beschuldigen," zei hij op kalme toon. "Ik zou Tallpaw nooit iets aandoen, laat dat duidelijk zijn," gromde hij nu ook naar haar. Hem beschuldigen van aanvallen en pijnigen was één iets, maar nog eens zeggen dat hij zijn maatje ging pijn doen, dat was hem al te veel. Hij snoof even en keek met priemende ogen in de groene ogen van die kat. "Ik wilde vragen of ik een oogje op Tallpaw mag houden," begon hij simpel, zijn stem alweer wat kalmer. "Tallpaw zou daar ook mee instemmen," Hij keke de kattin strak aan. "Plus ik heb hem al eens gered en als er iets misloopt, kan ik het weer doen," Hij keek de kattin met ijzige ogen aan. Als hij zijn stem niet mocht gebruiken om haar te intimideren, dan maar zijn ogen.