Take them down [Innerkit + OPEN]

De dag was nog niet zo lang geleden begonnen en ook nu al scheen de zon tussen de bladeren door. Hazelkit lag uitgebreid in één van de mos nesten en had zijn kopje op zijn pootjes gelegd. De nacht was lang geweest en hij vond de moed niet om uit het nest te kruipen. De warmte van het mos wilde hij bij zich houden, maar hij wist dat hij er straks toch sowieso uit moest om even z'n pootjes te strekken. Zijn ogen volgden enkele kittens die de nursery uit trippelden. Hazel's oren gingen nieuwsgierig naar boven, waarna hij zichzelf uitrekte en achter de anderen aanliep. Vaak ontweken de anderen hem wat, maar ze konden dat toch niet voor eeuwig doen? Toch? Twee kittens waren met elkaar aan het stoeien en Hazelkit zette zich neer naast de kitten die aan het toekijken was. 'Wat doen jullie?' vroeg de kater nieuwsgierig aan de kat naast hem. Ze leken een spel te spelen dat de ene een warrior was en de andere een rogue die hem leek aan te vallen, een maar al bekend spel onder de kittens. Maar toch leek het hem niet zo slecht om het toch eens te vragen aan Innerkit, de kitten die ongeveer even oud was als hem.

Het uitrekken duurde voor Innerkit niet lang en het blijven liggen in het nest voor de warmte ook niet. Zeker niet toen zijn twee broertjes op hem sprongen of hij mee naar buiten ging. Hij keek even om naar ze en keek toen naar zijn zusje die nog opgekruld tegen hun moeder aan lag. Hij tilde zichzelf op zijn pootjes en sprong uit het nest. Een paar andere kittens inclusief zijn broertjes naar buiten volgend. Hij besloot te gaan zitten in de zon. Zodat zijn zwarte vacht warm kon worden, zodat hij de warmte van hun nest niet zou gaan missen. Rustig keek hij toe hoe zijn twee kleinere broertjes hun spel begonnen. Tussen de warrior en de roque, het spel dat ze al op vele manieren en heel vaak gedaan hadden. En nogsteeds zag het eruit al twee pluizebollen die elkaar probeerde te knuffelen. Hij grijnsde even terwijl hij naar ze keek. Dit waren de mooie momenten die hij als warrior nogsteeds zou onthouden, dat wist hij zeker. Hij keek om toen hij een stem hoorde. Een katertje, iets ouder dan Innerkit zelf. 'Ze zijn aan het spelen, een gevecht tussen warrior en roque' zei hij rustig terwijl hij weer naar ze keek. Hij was de oudste, hij moest op ze letten en ze beschermen, dat was zijn werk.

Hazelkit sloeg zijn staartje rond zijn voorpootjes en richtte zijn oortjes nieuwsgierig op naar de twee stoeiende kittens. Een speels grijnsje verscheen rond zijn lippen toen de kater zijn gedachten bevestigde. De bruine kater richtte zichzelf op en zakte uitdagend rond zijn pootjes. 'Ik ben een Shadowclan warrior.' miauwde hij met een korte grom op het einde. Eens iets anders dan een rogue mocht wel eens. In de verhalen die hij al gehoord had waren het de shadowclan katten die het gevaarlijkst leken, in zijn ogen toch. Zijn staartje zwiepte speels heen en weer. Spellen als deze waren vaak goed voor later, dat had hij opgevangen.

Innerkit keek opzij naar de kitten naast hem di uitdagend door zijn poten zakte. Even kort lachtte Inner en liet zich toen ook zakken. 'Hey, ik wou de Shadow warrior zijn' mauwde hij en dacht na over een kat die net zou cool was als een shadow. Maar at kon niet, zij waren toch echt de beste. Dan maar iemand die daarna wel cool was. Uhm... 'Ik ben een Bloodclanner' besloot hij maar te nemen. Hij gromde even uitdagend en grijnsde speels, terwijl er een duidelijke twinkeling in zijn ogen lag. Dit soort spellen vond hij altijd leuk, En het was goed voor hem had mama gezegd. Zo kreeg je vrienden en werd je een goede warrior. Maar nu ging het enkel om de plezier.

Vrolijk huppelde de kitten naar het vrolijke duo. Het waren twee katertjes, eentje ongeveer even oud als haar en de andere duidelijk jonger. De jongste had ze al eens ontmoet, dat was Innerkit. De oudste had ze wel al tegengekomen in de nursery, maar ze wist niet wie het was. Vrolijk glimlachend stond ze nu bij hen. De tabby kitten keek hen allebei aan. "Ik ben een Bloodclanner", mauwde Innerkit. "Wie mag ik zijn dan?", piepte Windkit, zich niet eens realiserend dat ze het misschien niet eens zo leuk vonden dat ze mee kwam doen. Haar oogjes twinkelden terwijl ze haar groene blik over de twee katertjes liet gaan.

Een grijns stond op de kater zijn gezicht toen de ander zei dat hij een Bloodclanner was. Perfect. En zette zich schrap om naar voren te springen, toen hij een andere stem hoorde. "Wie mag ik zijn dan?" Hazelkit keek een beetje geïrriteerd naar de poes die bij hen was komen staan. Zag ze niet dat Hij en de andere jonge kater net een schijngevecht wilde houden. Poezen. Hazel schudde kort met zijn kopje en keek Windkit vervolgens aan. 'Jij mag een Winclan warrior zijn.' Een klein grijnsje stond op zijn gezicht, waarna zijn blik naar Innerkit ging en vervolgens weer naar Windkit. De enige poes die met hem mocht 'vechten' was zijn zusje.

Tag: Inner and Wind

Innerkit wou zich net klaar maken voor een tegen aanval toen hij de stem van een poesje hoorde. Hij keek op naar haar en herkende haar meteen Windkit. Daar had hij al eens mee gespeeld. Hij dacht even na. Zij kon de Roque zijn, dan zat er alsnog een roque in. Of nog een Shadowclan warrior. Hij grijnsde even een keek toen naar het andere katertje toen hij was zei. Windclanner, serieus, uit alle katten, was dit een grap ofzo. Om hem te pesten met zijn vader. Hij keek even weg en bromde zacht wat maar keek toen weer naar Windkit. 'Kies maar wat je wilt zijn' antwoordde hij rustig. Zijn ogen keken even naar de grond maar stelde zich toen weer aanvallend op. Hij ging zich niet op zijn kop laten zitten door een woord. Hij keek weer op en draaide zich toen naar Windkit en grauwde even speels.

"Jij mag een Winclan warrior zijn.", antwoordde de oudste kitten. Innerkit leek dat niet zo leuk te vinden, want hij gromde. Maar Windkit knikte, ze leek het niet erg te vinden. "Prima, past bij mijn naam!", antwoordde ze vrolijk. "Kies maar wat je wilt zijn", mauwde de zwarte kitten rustig, maar de tabby kitten schudde haar hoofdje. "Windclan warrior is goed!" Ze zette zich in een soort sluiphouding, klaar om aan te vallen. Haar groene oogjes stonden spiedend terwijl ze keek wie ze het beste eerst zou aanvallen.

Even haalde Hazelkit zijn wenkbrauw op toen de poes zo luchtig reageerde. Degene die het meeste last had van zijn opmerking was Innerkit, terwijl hij helemaal niets tegen hem had gezegd. Hij haalde zijn schouder op en volgde hun voorbeeld op. De kater liet zich door z'n poten zakken en hield beide kittens goed in de gaten. De andere keken ook van hem naar de ander, kijkend wie ze eerst zouden aanvallen. Zijn blik was vooral gericht op Innerkit. Hij was dan wel jonger als Windkit, maar hij vertikte het om de poes aan te vallen. In zijn ogen waren poezen zwak, net als zijn moeder. Zij was zo zwak geweest om hem en zijn zusje in de steek te laten. Die haat jegens poezen was daar een gevolg van.

Windkit stemde in met het windclan warrior zijnde. Okey dan, dan kon zij de windclanner zijn. Hij zkte door zijn voorpoten heen. Een shadowclanner, een windclanner en een bloodclanner. Shadowclanners waren dee besste, behalve in dit verhaal, Innerkit zou overwinnen. Hij grijnste even. Hij was dan wel de jongste, hij was niet veel kleiner dan hun, en hij was de sterkste van zijn nest dus dat zat ook goed. Zijn blik ging heen en weer langs de twee kittens. Hazelkit had zowiezo zijn blik op hem. dat was vrij duidelijk. Okeey, dat werd dan zijn eerste slachtoffer. Hij sprong speels grauwend op en sprong naar hem toe.

Hazel liet een grijnsje op zijn gezicht verschijnen toen Innerkit op hem afsprong. Met een simpele sprong, sprong hij opzij en sprong vervolgens zelf op de kater af. Hij trok de iets jongere kitten mee op de grond, zodat ze beide nu op de grond lagen. Zijn nagels had hij niet uitgeslagen, waardoor elke klap die hij met zijn poten gaf, gewoon een doffe pootslag was. De queens hadden het hem vaak gezegd. Hij was één van de oudste kittens, dus moest hij zich inhouden. Dat ze maar niet dachten dat hij dit voor eeuwig vol ging houden. Op sommige momenten was het wel eens goed om zelf geen moeder te hebben, aangezien ze je dan ook niet onder je voeten konden geven. Voorlopig hield hij zich nog in en duwde vervolgens Innerkit tegen de grond. 'Hebbes.' miauwde hij met een trots glimlachje. In zijn ooghoek hield hij Windkit in de gaten, die iets verder stond.

Nog voor Innerkit bij Hazel kwam met zijn sprong was de kitten al opzij gesprongen. Meteen draaide hij zich naar het katertje die meteen op hem af sprong. Innerkit probeerde nog weg te springen maar was te laat waardoor ze samen even op de grond rolde en keek naar de kitten boven hem. Hij was iets jonger dan die kitten, iets kleiner maar hij was de sterkste van zijn nest. Dat moest toch wel tellen. Hij probeerde de doffe klappen te ontwijken en grijnsde even waarna hij terug begon te worstelen. Met zijn achterpootjes werkte hij Hazelkit van zich af en sprong op en naar hem toe en duwde hem tegen de grond. 'Ik heb jou' lachtte hij.

Hazelkit had zijn achterpoot op het staartje van de kitten gezet, om een zweepstaart te voorkomen en had een klein grijnsje op zijn gezicht laten verschijnen. Zijn grijns verdween echter al snel van zijn snoetje toen de jongere kitten zich wist los te werken en zich vervolgens op hem wierp. Hazel legde zijn oortjes in zijn nek en gromde binnensmonds. 'Ga van me af.' miauwde hij direct en duwde tegelijkertijd met zijn achterpoten tegen de buik van de jongere kitten. Hij was blij met een overwinning, maar als hij zelf leek te verliezen werd hij koppig. Typisch iets voor hem.

Met vernauwde oogjes en een opgetogen glimlach keek ze hoe de twee katertjes zich op elkaar stortten. Ze leken niet echt op haar te letten. Dat deerde haar niet, al vond ze het wel vervelend dat ze haar niet leken te willen aanvallen omdat ze een poesje was. Ze was net zo goed als de katers waren! Snel als de Windclankat die ze nadeed sprong ze op de jongste kitten, die bovenop de andere zat. ze wierp haar hele gewicht in de strijd in de hoop om hem van Hazelkit af te trekken.

~Sorry van de late reactie x'd

Onderwerp: Re: Take them down [Innerkit + OPEN]