My Face

De kater stapte rustig langs het Thunderpath met het gebruikelijke eikenblad tussen zijn kaken geklemd, iets wat meteen al kenmerkend was voor een medicine cat, in zijn geval dan de medicine cat apprentice. Hij liet een zucht over zijn lippen rollen en ademde de heerlijke geur van verschillende kruiden opsnuivend. Plots rook hij een andere geur dan die van kruiden, een van een kat, een van een ShadowClan kat. Sparrow schrok lichtjes, ja, na die aanvaring met de zwarte kater die zijn achterpoot had verlamd was hij best wel bang voor katten uit ShadowClan. "Wie is daar?" mauwde de kater toen op een koele toon, maar van binnen klopte zijn hart in zijn keel.

De kater schrok toen er vlak voor hem een onbekende kater opdook die vele malen groter was dan de jonge kater. Niet alleen omdat Sparrow kleiner was dan de gemiddelde kat, want hij was een echte WindClanner en die waren nu eenmaal wat kleiner. Deze kater leek echt gewoon bizar groot! Hij deed een onhandige stap naar achteren en liet zijn eikenblad vallen. Alle besjes en kruiden rolden rommelig over de grond heen en met grote ogen keek hij de kater aan. Nu kwam er ook nog eens bij kijken dat Sparrowpaw een trauma had voor ShadowClan sinds Nevermind zijn achterpoot had gebroken en verlamd. "Ik" mauwde de kater op het antwoord van zijn vraag en Sparrow's haren rezen overeind. "Indringer!" siste hij vervolgens.

"Zou je dat niet eens oppakken?" vroeg de kater op een onschuldige toon. Ja, ja. Eerst zorgen dat Sparrow het oogcontact kwijt was en hem dan vervolgens de strot doorbijten. Gek was hij niet! "Ook hallo trouwens," mauwde de kater toen weer. Sparrow vernauwde zijn ogen echter en bewoog niet, alleen zijn pootjes trilden een beetje. Zijn oren waren naar achteren gedraaid en zijn achterpoot hing er maar wat lam bij - wat hij tegenwoordig altijd deed. "Ga weg!"

"Dat is niet erg aardig," mauwde de kater toen en Sparrowpaw keek hem wantrouwend aan. Hij vertrouwde deze kater voor geen sikkepit, en hij zou dus ook zeker niet gaan luisteren naar diens raad. "Het is ook niet aardig van jou dat je niet naar mijn verzoek luistert om dit territorium te verlaten!" mauwde hij en keek de kater toen aan, duidelijk makend dat Sparrow geen vertrouwen in hem had. "Jij bent vast hetzelfde als die zwarte kater uit jouw clan die dit heeft gedaan!" mauwde hij en keek even kort naar zijn verlamde achterpoot.

De kater vernauwde zijn amberkleurige ogen wantrouwend richting de kater. "Nee," antwoordde deze toen en draaide zich om naar zijn eigen territorium. "Dan ga ik hier wel staan!" schreeuwde hij toen en de kater mompelde iets onverstaanbaars. Hij schraapte zijn kruiden en bessen bij elkaar die nog goed waren en vouwde deze weer in het eikenblad. Die kater mocht wel eens wat respect tonen voor een medicine cat apprentice. Hij had stilletjes medelijden met Littlestream dat die dit soort tuig in haar clan had rondlopen.