Walking through the night..

De nacht was donker zoals deze dat altijd was. Bossen en velden, uitgestrekt land. Het lag aan haar poten. Een zwarte schaduw waande zich door de duisternis. Ze had geen moeite met het donker, haar ogen waren er prima aan aangepast. Hoewel ze een tijdje uit elkaar waren gegaan, wist ze dat de rest nog altijd dichtbij was. Haar ranke lichaam sloop over de bosgrond. Haar dikke staart dicht tegen de grond. In alle stilte liep ze voort, haar oren in de lucht, wachtend op een geluid. De maan was bijna vol, Clans zouden gaan verzamelen. Bijna elke kat had wel eens van de Clans gehoord. Dru vroeg zich af of ze echt zo sterk waren als ze beweerden. De poes hield even stil en wierp haar bovenlichaam in de lucht. Haar voorpoten legde ze uitgestrekt tegen een boomstam aan en klauwde met haar nagels over de schors. Bij het zien van haar lange nagels krulde haar mondhoeken op in een glimlach. 'Hallo lieve nageltjes. Komen jullie mij vannacht vergezellen? Wel beloven dat jullie niet verdwijnen he, anders ben ik weer alleen' zei ze op zweverige toon tegen haar klauwen. Toen ze wist dat de oude hoesjes los hadden gelaten zakte ze weer terug op de grond en wandelde rustig verder. Er was niets dat haar iets kon doen. Een beekje verscheen voor haar poten. Dru keek in het water, naar de weerspiegeling van haar gele ogen. Daarna sprong ze er in een soepele beweging overheen en zette weer een stevige pas aan.

(Eerste post en mijn inspiratie is al een beetje nihil. Heel lekker.)

De wind speelde met de dorre bladeren die ritselend op de bosgrond lagen , zwarte poten stapte er geruisloos door . Met haar felgroene ogen die wel leken op te lichten uit het duister bekeek Darkness haar omgeving , het was alweer een prachtige nacht en dan zworf ze graag door het bos . Gewoon wandelen zonder reden , gewoon leven zonder zorgen . of ze probeerde haar zorgen gewoon te vergeten . Natuurlijk was het niet altijd even slim om gewoon rond te dolen in het midden van de nacht , maar Darkness kenende hield ze van risico's. Ze rook hoe de zachte boslucht haar neus streelde , maar toen rook ze ook nog een andere geur . Een geur die ze niet kende , of tog een beetje . Het was zeker een rouge maar eentje die ze nog niet kende , "Dan is het maar eens tijd dat we kennis gaan maken" mompelde Darkness tegen het duister en ze begon de geur te volgen . UIteindedlijk zag ze een zwarrte poes met gele ogen die rustig haar nagels aan een boom scherpte , toen ze zich terug met haar twee pootjes op dee grond zette kwam darkness uit de struiken . "Hallo ik ben Darkness" mauwde ze "Ik geloof dat jij hier nieuw bent ... Wie ben je?" vroeg ze

Het geritsel van de struiken deed haar opkijken. Een zwarte poes was uit de schaduwen verschenen. De gele ogen van Drusilla fonkelde mysterieus. 'Wie had gedacht dat ik een bezoekje zou krijgen van de nacht' zei ze op dromerige toon. De ranke zwarte poes deed een paar stappen naar Darkness en keek naar haar groene ogen. 'Donker, donker, shaduw weet niet wie ik ben..' Het klonk haast als gezang. 'Drusilla is de naam' vervolgde ze. Waarschijnlijk zou de kat haar nu heel raar vinden, maar dat was iets waar Dru zich totaal geen zorgen over maakte. Het kon haar niet schelen hoe ze over kwam bij anderen. Het enige dat haar wat deed waren haar slachtoffers en de katten die waardig genoeg waren om zich zoals haar te noemen. Angel had haar gemaakt tot de kat die ze was. Meelij was niet haar ding. Haar nagels stonden nog steeds uit en glinsterde af en toe in het licht van de maan, dat door het bladerdek heen brak op bepaalde plekken. Dru liep weer even naar het water toe en zette haar poten in het water. Voorzichtig bracht ze haar kop naar beneden en opende haar mond om wat van het verfrissende water op te likken. Ze hield de andere kat nog wel in de gaten, volgde elk geluidje dat zich achter haar afspeelde.

De mysterieuze zwarte poes had Darkness nu ook gezien , ze kwam een paar stappen naar haar toegestapt en zei iets .'Donker, donker, shaduw weet niet wie ik ben..' Het klonk net als gezang. 'Drusilla is de naam' mauwde ze . Drussila sptapte naar een beekje dat zachtjes kabbelde tussen de nachtgeluiden en nam een paar likjes uit het water . DE poes keek niet meer naar Darkness maar Darkness wist wel zeker dat de poes haar nog in de gaten hield voor het geval ze zou aanvallen , maar darkness had vanacht geen zin in vechten ookal was ze meestal wel zo ingesteld . " Ik heb jouw hier nog nooit gezien , en ik heb je geur ook nog nooit geroken . Kom je hier in het bos wonen of ben je gewoon op doorreis ?" vroeg Darkness rustig , ze wouw altijd zoveel mogelijk weten over dee katten uit het bos waar zij ook woonde dan kon ze zien wie haar vrienden kondeen zijn en wie niet .

Zijn borstelige staart wipte kalmpjes op en neer, zijn goudkleurige ogen op het tweetal beneden hem gericht. Op een lage tak van de Es - waarbij de laagste takken voornamelijk op een hoogte van twee meter hingen. Heerlijk voor een kat die de boom niet meer uit drufde - had hij uitgebreid van de zon liggen genieten tussen het dunne bladerdek. Zijn ene achterpoot hing doelloos naar beneden, zijn brede staart over de tak gedrappeerd met zijn voorpoten over elkaar geslagen. Zijn kop werd opgestoken zodra de twee poesen hun aanwezigheid bekend hadden gemaakt door de zachte geluiden van pootjes die de gevallen takken braken. Met licht opgetrokken wenkbrauwen keek hij vrolijk op het tweetal neer als een oud mannetje op het strand die ongezien naar de jonge vrouwen in bikini keek. Zijn bek opende zich, om met zijn tong langs zijn tanden te gaan en deze bij zijn mondhoek weer naar binnen te brengen. Darkness en Drusilla, vrouwelijke namen die bij hun sierlijke gestaltes hoorde. Namen om te onthouden, het bleven vrouwtjes. Een zacht gespin was vanaf de hoge tak te horen, gesnor terwijl hij zijn kop op zijn poten neerlegde zonder zijn goudkleurige ogen van de twee poesen af te halen. Zonder iets te zeggen bleef hij ze aankijken, wachtte tot nu toe het gesprek vrolijk af.

Onderwerp: Re: Walking through the night..