Test the limits {Camp};

Badgerkit stak zijn kopje buiten de Nusery. Het regende maar lichtjes en het was druk in het camp. Met grote ogen keek hij naar de bezigheden van de katten. Hij hupte nu volledig uit de warme plek en liep het aangestampte grasveldje op. Het was koud hier en het waaide harder dan in de Nusery. Koppig zette hij zijn vachtje op en liep naar de prooihoop. Sinds hij voor de eerste keer vis had gegeten had hij steeds meer honger. Nieuwsgierig keek hij naar een wezen met een bruine vacht. Het was groter dan hem en het had lange oren. Hij porde er met een poot tegen en stoof achteruit. Leefde het?

{Eerst post voor P E T A L C L O U D, daarna O P E N}

Petalcloud zat bewegingloos in het gras met haar vacht opgezet tegen de koude wind en haar blik op oneindig. Ze dacht een beetje na over alles en niets. Gedachten aan haar zoon, aan haar mentor, aan de dode apprentices, aan het verraad van Lostvoice hield ze allemaal vakkundig op afstand. In plaats daarvan dacht ze aan de merel die ze de afgelopen avonden had gehoord en waarvan ze zich afvroeg waar hij zat - niet om hem te vangen, ze was gewoon nieuwsgierig - en aan Missingkit. Haar dochter begon al groot te worden, wat ging dat toch snel. Nog een maan in haar naam zou Missingpaw worden, ze zou een mentor krijgen en getraind worden en een goede warrior worden. Wat zou haar naam worden? Missingdream, Missinghope, Missingspring, Missingfall, Missingbrother... Nee, daar was toch Sallowkit weer in haar hoofd. Ze dacht snel aan iets anders. Paardenbloempluisjes. Ze dacht net zo lang aan paardenbloempluisjes totdat de gedachte aan Sallow weer weg was. Daarna keek ze rond. Bij de prooistapel zag ze Badgerkit, die een dood konijn aantikte en toen snel achteruit stoof. Er ging even een steek van schaamte door Petalcloud heen bij het zien van het konijn. Konijnen hebben ook familie... Ze stond op en liep naar de kitten. "Hallo, Badgerkit", miauwde ze met een glimlach.

"Hallo, Badgerkit" Hij sprong bijna een meter in de lucht bij het horen van de stem. Zijn ogen waren zo rond als volle maan. Maar al snel herkende hij de zilver-bruinachtige kat. Zij was ook bij het groepje bij sharing tongues. "Hallo.", mompelde hij aarzelend. Badger was de naam van de mooie poes vergeten. Hij spande zich zo in zodat er klein rimpeltje op zijn zwart neusje kwam. "Petalcloud?" Hij was het konijn al helemaal vergeten.

De kitten leek behoorlijk te schrikken van haar stem en Petalcloud grinnikte even. Hij keek haar met grote ogen aan, maar na een paar seconden gleed er een blik van herkenning door ze heen. "Hallo", mompelde hij een beetje aarzelend. Hij fronste en er verscheen een rimpeltje op zijn neus. Petalcloud glimlachte. "Petalcloud?" vroeg Badgerkit. De grijze poes knikte. "Dat heb je goed onthouden", miauwde ze vriendelijk. Ze keek naar het konijn. "Ik denk dat die prooi nog een beetje te groot voor je is", grinnikte ze. "Heb je honger? Een stukje onderop ligt misschien nog wel een lekker visje."

"Dat heb je goed onthouden" Hij duwde trots zijn borst vooruit bij het lof van de poes. "Ik denk dat die prooi nog een beetje te groot voor je is. Heb je honger? Een stukje onderop ligt misschien nog wel een lekker visje." Badgerkit keek haar aan en daarna naar het ding met lange oren. "Ik wilde eigenlijk weten wat dat is." Het zwarte katje draaide zijn kop terug naar de poes. Hij zou haar uitvragen over het ding. "Het heeft zo'n lange olen. Waalvool hebben ze dat nodig?", begon hij kwetterend. Zonder op antwoord te wachten vervolgde hij zijn vragen al. "Waalom heeft die zo'n staalt? En zo'n glote poten?"

hij kan de r niet uitspreken en daarom typ ik een l ^^~

Badgerkits houding werd helemaal trots toen ze hem prees en Petalclouds glimlach werd breder. Kittens waren toch ook gewoon onweerstaanbaar. "Ik wilde eigenlijk weten wat dat is", miauwde de zwarte kitten. "Het heeft zo'n lange olen. Waalvool hebben ze dat nodig? Waalom heeft die zo'n staalt? En zo'n glote poten?" Petalcloud lachte om de vele vragen en hoe hij een 'r' uitsprak als een 'l'. "Dat is een konijn. Met die grote oren kan hij heel goed horen en met die grote poten kan hij heel ver springen. Waarom hij zo'n klein pluizenstaartje heeft, weet ik niet. Misschien zodat hongerige katten hem niet bij zijn staart kunnen grijpen", lachte ze. Ze keek naar het konijn, maar wendde haar blik er snel weer vanaf. Het dode dier verpeste haar humeur. En die gedachte maakte haar nog wat somberder, want was het niet gemeen van haar om het konijn de schuld te geven? Alsof hij dood had willen gaan. Toen ze naar Badgerkit keek kwam haar glimlach echter weer terug. "Onze clan vangt niet zo vaak konijnen, dus eigenlijk ben ik wel verbaasd. Wij zijn meestal te traag. Eigenlijk kan alleen WindClan goed op konijnen jagen, zij zijn zo snel als de wind waar hun clan naar vernoemd is."

"Dat is een konijn. Met die grote oren kan hij heel goed horen en met die grote poten kan hij heel ver springen. Waarom hij zo'n klein pluizenstaartje heeft, weet ik niet. Misschien zodat hongerige katten hem niet bij zijn staart kunnen grijpen." Badgerkit gaapte haar met een half open bekje aan. "Wou echt?" Hij sprong op. "Onze clan vangt niet zo vaak konijnen, dus eigenlijk ben ik wel verbaasd. Wij zijn meestal te traag. Eigenlijk kan alleen WindClan goed op konijnen jagen, zij zijn zo snel als de wind waar hun clan naar vernoemd is." Zijn oren wiebelden even bij WindClan. Waren er dan andere Clans. "Wat is WindClan?" Hij keek weer naar het beest dat 'konijn' heette. "Zou ik snel genoeg zijn?"

"Wou echt?" riep Badgerkit verwonderd uit. "Wat is WindClan?" vroeg hij toen. Wist hij dat nog niet? "WindClan is één van de andere clans. Er zijn vier clans in dit bos: ThunderClan, die in het bos woont, WindClan, waarvan de katten heel snel zijn en in de heuvels wonen, waar bijna geen bomen groeien, ShadowClan, die in een gebied leeft met veel naaldbomen en moerassen, en RiverClan. Kortgeleden was en nog een vijfde clan in dit bos: SkyClan. Die katten leefden ook in het bos, maar tijdens een Gathering kwam er een grote brand in hun gebied en nu is het weg. Sommigen van die clan zijn toen bij ons gekomen. Whisperwind, bijvoorbeeld, en Oddeye." Bij Oddeye moest ze weer aan Beautysoul denken. Ze had van Hawkscream niets meer over haar gehoord. Ze hoopte maar dat ze inderdaad niet echt met hem omging. Maar goed, veel had ze niet te vrezen, toch? Hawkscream hield niet van Beautysoul en de donkergrijze poes had zelf ook al gezegd dat ze niet zou proberen Hawkscream de 'stelen' of zoiets. "Zou ik snel genoeg zijn?" vroeg de kitten toen opeens, wat Petalcloud weer uit haar gedachten haalde. Ze glimlachte een beetje afwezig. "Misschien, als je het hard probeert", mompelde ze. Ze vroeg zich af waar haar partner was. Misschien op jacht. Waarschijnlijk.

OOC: Sorry voor de enorme laatheid.