Not yet, later [Lostdream]

Lostdream kwam net terug van het jagen, en legde de zielige muis snel op de stapel. Hij keek om, en zag Softvoice met een ietwat schuldige blik in haar ogen. De kater keekh aar van een afstandje aan van 'Toe, je kan er ook niets aan doen!' en trippelde naar haar toe. Met een kleine glimlach realiseerde hij zich dat alle katten die sympathiek tegen hem waren, van het eerste moment, een rosse vacht hadden. "Hallo, mevrouw, hoe gaat het met U vandaag?" vroeg hij, gemaakt formeel. Een beleefd knikte volgde, waarna hij toch vragend zijn blik naar haar oprichtte.

Met zijn mond in een twijfelende houding keek hij een paar telen naar de poes voor hem. "Maar momenteel heb je ook grote waarde voor de Clan!" zei hij, en keek haar vriendleijk aan. "Je zorgt dat er geen vijanden komen. En je gaat de Clan nieuwe leden geven. 'Tuurlijk ben je handig op het moment." hij keek haar aan, en luisterde naar haar verhaal over de kits. "Kittens met fantastische ouders." glimlachte hij, en lachtte opnieuw.

-Ik moest door xD

Hij zwiepte met zijn staart, om te zeggen dat het niets was. "Zoals altijd," beantwoorde hij haar vraag. "Goed genoeg." De kater had zijn vacht licht opgezet voor de wind die door zijn vacht woelde, en hem rillingen bezorgde. "Heb je al gegeten?" vroeg hij, met een frons tussen zijn wenkbrauwen. Misschien was hij wel iets te overbezorgd, maar hij wou gewoon zeker zijn dat alles goed was met Softvoice.

Meende ze dat nou? Hij keek even naar de poes, en zat even te twijfelen over zijn gevoelens of ze nu loog of niet. "Soft," zei hij met licht bezorgde stem. "Lieg je?" Lostdream wou haar niet beschuldigen, maar als hij twijfelde wou hij vaststelling. "Of ik bedoel .. Meen je dat?" Verbazing stond te lezen in zijn ogen, maar dat schudde hij weg.

Schuddend met zijn hoofd keek hij de poes aan. "Oke, geen prooi voor jou vandaag dan," zei hij ietwat kil, maar met net een .. Wending in zijn stem die kon laten horen dat hij niet serieus was. Als Soft hem goed genoeg kende, hoorde ze dat ook. "Dan ga ik wel prooi voor mezelf halen,"Hij keerde zich om, en liep naar de stapel. Even keek hij keurend op de prooien neer, en nam een van de dikste muizen die hij vinden kon. Niet dat die zo indrukwekkend was, eigenlijk was 'ie ook best schriel, maar beter als de rest. Met de muis in zijn mond liep hij terug naar Softvoice, en keek haar aan. "Die ik dan ook met jou delen kan, zo, jij hebt niets prooi genomen, Lostdream heeft je aangeboden mee te eten." vervolgde de rosse kater, met een licht brommerige stem, die toch duidelijk vol warmte zat. Licht grijnzend keek hij haar aan, nam een hap, en schoof het beestje naar de poes toe.

Met een opgeluchte glimlach zag hij de poes een hap nemen, en hij kon een licht snorrend geluid niet onderdrukken. "Braaf zo." zei hij op plagende toon, en keek naar Softvoice. "Ik heb niet zon honger, eet je h'm maar op." Half plan gelukt, dit ging ook nog wel lukken. Ach, hij at later wel, als hij al eten zou. Soft had het echt wel meer nodig, et al die kittens. "Heb je al over namen gedacht?" vroeg hij haar, en knikte richting haar buik. "Niet . Niet dat je dat aan mij moet vertellen hoor!" voegde hij daar snel achter, en keek even naar zijn poten. Lostdream was zeker dat de poes en Rush goede ouders worden, zéker wel. Als Soft even vriendelijk ging zijn tegen de kits als dat ze al altijd tegen hem was, dan zouden ze in goede handen zijn. Met een zachte glimlach om zijn lippen keek hij wat rond.

Met een ietwat treurige glimlach op zijn snoet keek hij haar aan, en zette er snel een gelukkige lach over, al was die redelijk nep. Hij was zeker blij voor Softvoice en Rushleap, dat ze kittens verwachtte, maar ietwat treurig deed hem dat terugdenken aan alle gemene opmerking die hij vroeger kreeg, de 'eeuwig alleen!' zinnen die geroepen werden. Misschien was het ook zo. "Toch, het zulen mooie kittens worden, ros, wit, zwart, katers, poezen, ik wed dat ze prachtig worden, en net zo vriendleijk als jou," snorde hij, en twijfelde even. "En als Rushleap, natuurlijk." vevrolgde hij snel, al was zijn glimlach nu verdwenen. Niet dat hij Rush niet mocht, verrevan, maar plots was zijn glimlacherige gevoel als sneeuw voor de zon weggesmolten, en was hij eerder licht slechtgezind plots. Hij probeerde dat weg te steken achter zijn grumpy gezicht, en keek even weg van de poes.

De kater haalde zijn schouders op, en schudde zijn hoofd. "Er is niets met deze slijmbal." Het klonk killer als de bedoeling was, maar hij had weer gewoon last van mood-swings. Hij hees zichzelf op en keek Soft even aan. "Sorry." De kater liep een eind weg, en besefte terwijl dat het niet eerlijk was jegens de poes. Hij bleef abrupt staan, en keek twijfelend om.

Softvoice blik zei genoeg, en het kwade gevoel brokkelde meteen af, het verving zichzelf door een schuldgevoel, en Lostdream wendde zijn blik af. Zie, het gebeurde telkens, hi jstelde iedereen telleur. Hij slofte naar de poes toe, en daarna weer een eind weg, tot hij besloot gewoon te gaan zitten, een paar meter van Softvoice af. "Mood swings." zei hij enkel, en keek op zijn poten neer. "Sukkel."

Eeen glimlach/grijns, een por in zijn buik, en een grinnikende poes. Ietwat lastig hief hij zijn hoofd, en keek haar aan. Als zij het niet was geweest, had ze nu een van de botste reacties kunnen verwachten die Lost ooit zou zeggen. In plaats daarvan slikte hij een paar keer, likte de binnenkant van zijn wang even, en haalde diep adem. Als Soft niet Soft was geweest -en niet zwanger was geweest- had ze nu een driedubbel harde por teruggekregen. In plaats daarvan siste hij even, en leunde met zijn schouder opzij, waardoor hij de rosse poes zacht duwde. Nog altijd was hij wat pissig, maar geef toe, lang kan je niet kwaad blijven op een poes als Soft, die toch nooit 'gekwets' leek. "Het spijt me, mevrouw. Ik zou niet lastig mogen doen, dat is niet goed voor u." Lostdream boog het hoofd zacht, en keek de poes erna aan, en glimlachte heel kort, maar hartelijk.