Your First Training [Tinderpaw]

Een tikkeltje verward opende de WindClan poes haar priemende groene ogen. Het was nog vroeg, en de eerste zonnestralen schenen de Den in. Glacialvoice hief haar kopje en gaapte uitgerekt. Vandaag... Wat zou ze gaan doen vandaag? Langzaam stond ze op, en rekte ze zich uit. Wacht eens even... Wat moest ze doen vandaag... Wat vergat ze nou... Tinderpaw! Tuurlijk, ze moest vandaag haar Apprentice trainen. Snel schudde ze nog even haar vacht uit, waarna ze snel naar de Apprentice Den liep. Even aarzelde ze voor de ingang. Kon ze wel zomaar naar binnen gaan? Moest ze niet iets meenemen? Misshien wat te eten. Nee, er was al weinig prooi, en tijdens de training zal ze wel wat vangen voor hun tweetjes. Nog een tikkeltje aarzelend stak ze haar hoofd naar binnen. Haar felgroene ogen keken rond. Het was nog erg rustig, en de meeste Apprentices lagen nog te slapen. Er waren er veel bij die gisteren hun Mentor toegewezen hadden gekregen, zoals Tinder, maar ook veel die best wel eens de volgende ceremonie Warrior konden worden. 'Tinderpaw?', Miauwde ze. 'De training begint. Kom je naar buiten?' Haar stem was zachtjes, zodat de andere Apprentices niet gewekt zouden worden.

{Eerste post voor Tinderpaw}

"Kom eraan..!' Hoorde Glacialvoice van binnen komen. Hoofdschuddend lachte ze. Apprentices. Toen ze zelf Apprentice was had ze nooit veel aandacht gekregen. Haar Mentor was een onvolwassen kater geweest, wiens mate net zwanger was in de tijd dat ze trainden. Hij besteedde weinig tot geen tijd aan haar, en de meeste trainingen was ze alleen. Zelf trainde ze hard, zodat ze wel gewoon Warrior kon worden. Persoonlijk vond ze het veel fijner om volwassen te zijn, maar dat kwam ook deels door haar jeugd. De stem van Tinderpaw deed har opschrikken. "Goedemorgen Glacialvoice." , Miauwde haar Apprentice. Glacialvoice knokte vriendelijk als begroeting. Ze kon nog steeds niet helemaal geloven dat ze gisteren een Apprentice had gekregen. Zíj, de mysterieuze Warrior die niemand kende. En dan ook nog eens een kitten van de Deputy. Ze besefte mar al te goed dat het een hele verantwoordelijkheid was, en ze wilde het goed doen. Voor Tinderpaw, die beter verdiende dan zij in haar Apprentice periode. 'Heb je er iets tegen als ik je vandaag het Territorium laat zien?', Miauwde ze vriendelijk.

Tinderpaw schudde haar kopje als antwoord op haar vraag. "Nee, ik wil het territorium graag zien." Miauwde haar Apprentice op rustige toon. Eigenlijk had Glacialvoice geen antwoord verwant op haar vraag, want het was meer een verzoek geweest, maar het was wel beter om te weten dat de Apprentice het met haar eens was. Het was niets om een klagende Apprentice bij je te hebben. 'Kom dan maar mee.' Mauwde de Warrior kalmpjes. Met haar elegante tred begon ze aan haar wandeling door het territorium. Ze liepen in een rustig tempo. De energie zouden ze nog nodig hebben. Af en toe wierp Glacial een blik over haar schouder om te zien of het poesje haar nog wel volgde. Na een tijdje wandelen kwamen ze aan bij het eerste punt. De grote rots die verscheen in het land was moeilijk te missen. 'Dit...' Mauwde ze terwijl ze met soepele sprongen het gesteente beklom. 'Dit is de Outlook Rock.' Haar stem was iets harder, aangezien de wind deze weer deed verstommen. Met een vriendelijke blik wenkte ze haar Apprentice. 'Kom maar eens kijken, je hebt hierboven een goed uitzicht.'

Direct nadat de Warrior haar Apprentice had uitgenodigd op naar boven te komen, sprong Tinderpaw op de rots. Glacialvoice wist wel wat er aan zat te komen, maar dat kon de jonge poes beter zelf uitvinden. Vrijwel meteen nadat Tinderpaw op de rots sprong glibberde ze weer naar beneden. Met een klein plofje landde ze in de sneeuw. Snel trippelde de poes naar Tinderpaw toe, en hielp haar overeind. 'Dat is moeilijker dan gedacht toch?' Vroeg ze met een klein glimlachje. Nadat Tinder weer stond sprong ze zelf soepel op de rots. Ze koos zorgvuldig een vlakker stuk uit, zodat haar niet hetzelfde zou overkomen. Met nog een soepele sprong stond ze helemaal boven op het gesteente. 'Laat dit je eerste les zijn.' Riep ze naar beneden. Met één sprong stond Glacialvoice weer op de vaste grond, en liep ze naar Tinderpaw toe. 'Probeer een makkelijker pad te vinden. Door de sneeuw is het erg glad geworden, en hebben je kleine nageltjes nog niet zo veel nut. Je kan beter je evenwicht bewaren met je lichaam. Als je dan ook nog op de vlakkere stukken springt gaa het nog makkelijker. Probeer maar eens.'

Goedkeurend keek de bruine tabby toe terwijl haar Apprentice de tips die ze had gegeven gebruikte om op de steen te springen. Tinder keek met grote op, en goedkeurend keek Glacial terug. 'Goed zo.' Prees ze haar. Vervolgens sprong ze soepel maar beneden, waar ze met een zachte plof in de sneeuw landde. 'Dat was les één. We gaan weer door.' Deelde ze mede. Ze begon weer te lopen, op weg naar het volgende punt. Af en toe keek ze nog achterom, maar ze vertrouwde wel dat haar Apprentie haar zou volgen. Nadat ze een tijdje door de sneeuw sjokten kwamen ze aan bij het volgende punt: De Heatherfields. De hoge grassen waaide zachtjes heen en weer, en ze wenkte Tinder naast zich. 'Dit zijn de Heatherfields.' Mauwde ze. 'In de grassen zit erg veel prooi verstopt, en het is een zeer goede plek om te jagen.' Ze liet het een bezinken, waarna ze weer verder ging. 'Als je hier jaagt moet je goed zorgen dat de wind meewerkt, zodat je prooi je niet kan ruiken. Dat leer ik je later nog wel eens.'

Neutraal keek de bruine poes hoe haar Apprentice nieuwsgierig rondkeek. Glacial liet haar even haar gang gaan. Uit ervaring leerde je het beste. "Maar hoe kan ik de prooi zien als ik niet boven het gras uit kom?" Vroeg Tinder aan haar. Hoe moest ze dit aan haar leren? Tinder mocht dan nog maar net Apprentice zijn, zijzelf was ook pas net Mentor. 'Doe je ogen eens dicht.' Mauwde de rustig. 'Niet spieken. Ogen dicht, en ruik eens goed.' Ze wachtte tot haar Apprentice deed wat ze vroeg, en gaf haar toen nog even de tijd om na te denken. 'Vertel me, Tinderpaw, wat ruik je allemaal?' Vervolgde de Warrior rustig. Toen zijzelf Apprentice was had ze nooit de tijd gehad om echt goed na te denken en dingen te onthouden. Nee, als haar Mentor er al was moest alles snel, wat bijna nooit het geval was. Het meeste had ze zichzelf geleerd, en daarom was ze nu ook zo overtuigd van haar zaak. Als je jong bent hoor je nog niet alles alleen te kunnen.