Your First Training [Tinderpaw]

Een tikkeltje verward opende de WindClan poes haar priemende groene ogen. Het was nog vroeg, en de eerste zonnestralen schenen de Den in. Glacialvoice hief haar kopje en gaapte uitgerekt. Vandaag... Wat zou ze gaan doen vandaag? Langzaam stond ze op, en rekte ze zich uit. Wacht eens even... Wat moest ze doen vandaag... Wat vergat ze nou... Tinderpaw! Tuurlijk, ze moest vandaag haar Apprentice trainen. Snel schudde ze nog even haar vacht uit, waarna ze snel naar de Apprentice Den liep. Even aarzelde ze voor de ingang. Kon ze wel zomaar naar binnen gaan? Moest ze niet iets meenemen? Misshien wat te eten. Nee, er was al weinig prooi, en tijdens de training zal ze wel wat vangen voor hun tweetjes. Nog een tikkeltje aarzelend stak ze haar hoofd naar binnen. Haar felgroene ogen keken rond. Het was nog erg rustig, en de meeste Apprentices lagen nog te slapen. Er waren er veel bij die gisteren hun Mentor toegewezen hadden gekregen, zoals Tinder, maar ook veel die best wel eens de volgende ceremonie Warrior konden worden. 'Tinderpaw?', Miauwde ze. 'De training begint. Kom je naar buiten?' Haar stem was zachtjes, zodat de andere Apprentices niet gewekt zouden worden.

{Eerste post voor Tinderpaw}

Wat onhandig lag Tinderpaw in haar nest, zich opgerold hebbend in een kleine bal om warmte te conserveren. Zachte fluit geluidjes ontsnapte uit haar mond en ze had haar oogjes stijf dichtgeknepen. Gisteren was zo spannend geweest dat ze helemaal uitgeput was geraakt. En dat stond garant aan een diepe, diepe slaap. De poes had haar voorpootjes over haar gezichtje getrokken, maar spitste haar oren lichtjes toen haar naam van uit de verte kwam. "Tinderpaw?" Wat slaperig gapend knipperde Tinderpaw haar ogen open en keek ze op naar de ingang van de den. Waar was ze...? "De training begint. Kom je naar buiten?" De stem was zacht. Maar duidelijk. Training? Training! Met een schok ging haar lichaam en kop richting ontwaken. Ze was een apprentice, ze moest trainen! "Kom eraan!.." Miauwde Tinderpaw op zachte maar enthousiaste toon, waarna ze overeind klauterde en het mos uit haar vachtje schudde. Voorzichtig stapte ze over de verdwaalde lichaamsdelen van andere apprentices heen, opdat ze ze niet zou wekken, en kroop ze de apprentice den uit. Verwachtingsvol keek ze haar mentor aan terwijl ze beleefd knikte. "Goedemorgen Glacialvoice." Miauwde de poes.

"Kom eraan..!' Hoorde Glacialvoice van binnen komen. Hoofdschuddend lachte ze. Apprentices. Toen ze zelf Apprentice was had ze nooit veel aandacht gekregen. Haar Mentor was een onvolwassen kater geweest, wiens mate net zwanger was in de tijd dat ze trainden. Hij besteedde weinig tot geen tijd aan haar, en de meeste trainingen was ze alleen. Zelf trainde ze hard, zodat ze wel gewoon Warrior kon worden. Persoonlijk vond ze het veel fijner om volwassen te zijn, maar dat kwam ook deels door haar jeugd. De stem van Tinderpaw deed har opschrikken. "Goedemorgen Glacialvoice." , Miauwde haar Apprentice. Glacialvoice knokte vriendelijk als begroeting. Ze kon nog steeds niet helemaal geloven dat ze gisteren een Apprentice had gekregen. Zíj, de mysterieuze Warrior die niemand kende. En dan ook nog eens een kitten van de Deputy. Ze besefte mar al te goed dat het een hele verantwoordelijkheid was, en ze wilde het goed doen. Voor Tinderpaw, die beter verdiende dan zij in haar Apprentice periode. 'Heb je er iets tegen als ik je vandaag het Territorium laat zien?', Miauwde ze vriendelijk.

Afwachtend keek Tinderpaw naar de warrior voor haar. Ze kende haar niet, maar het was goed genoeg om een mentor te hebben, toch? Dat deze niet zo hoog in rang was als haar vader was, dat viel te verwaarlozen. Ook al hadden katten haar al heel erg vroeg duidelijk gemaakt dat een rang best belangrijk was in de clan. Ze hadden haar altijd geprezen dat ze de dochter van de deputy was. 'Heb je er iets tegen als ik je vandaag het Territorium laat zien?' Vroeg haar mentor haar op een vriendelijke toon. Tinderpaw schudde haar kopje. "Nee, ik wil het territorium graag zien." Miauwde de poes op rustige toon naar haar mentor.

Tinderpaw schudde haar kopje als antwoord op haar vraag. "Nee, ik wil het territorium graag zien." Miauwde haar Apprentice op rustige toon. Eigenlijk had Glacialvoice geen antwoord verwant op haar vraag, want het was meer een verzoek geweest, maar het was wel beter om te weten dat de Apprentice het met haar eens was. Het was niets om een klagende Apprentice bij je te hebben. 'Kom dan maar mee.' Mauwde de Warrior kalmpjes. Met haar elegante tred begon ze aan haar wandeling door het territorium. Ze liepen in een rustig tempo. De energie zouden ze nog nodig hebben. Af en toe wierp Glacial een blik over haar schouder om te zien of het poesje haar nog wel volgde. Na een tijdje wandelen kwamen ze aan bij het eerste punt. De grote rots die verscheen in het land was moeilijk te missen. 'Dit...' Mauwde ze terwijl ze met soepele sprongen het gesteente beklom. 'Dit is de Outlook Rock.' Haar stem was iets harder, aangezien de wind deze weer deed verstommen. Met een vriendelijke blik wenkte ze haar Apprentice. 'Kom maar eens kijken, je hebt hierboven een goed uitzicht.'

Met haar kopje trots opgeheven liep Tinderpaw achter Glacialvoice aan. Ze wilde zo snel mogelijk alles van het territorium zien, zodat ze zelf ook zelf rond kon kijken. Misschien was dat niet zo verstandig om aan haar mentor te vertellen, dat ze vaak wilde gaan donderjagen in het territorium, maar als persoonlijk idee was het leuk. Ze keek op toen haar mentor weer begon te spreken. Ze had helemaal niet opgemerkt dat hier een grote rots had gestaan. Ze was veel te druk bezig met andere kanten op te kijken. Maar nu had de rots al haar aandacht. Dit is de Outlook Rock.' Vertelde haar mentor. Tinderpaw knikte, oplettend van aard. 'Kom maar eens kijken, je hebt hierboven een goed uitzicht.' Dat liet Tinderpaw haar geen tweede keer vertellen. Ze sprong haar mentor voorbij en probeerde met één grote sprong op de rots te klimmen. Ze had er echter geen rekening gehouden met het feit dat de rots nat en glibberig was. Waar ze normaal het laatste stukje nog wel omhoog had kunnen krabbelen, gleed ze nu hopeloos naar beneden. Met een kleine 'oof' kwam ze weer op haar achterwerk op de grond terecht.

Direct nadat de Warrior haar Apprentice had uitgenodigd op naar boven te komen, sprong Tinderpaw op de rots. Glacialvoice wist wel wat er aan zat te komen, maar dat kon de jonge poes beter zelf uitvinden. Vrijwel meteen nadat Tinderpaw op de rots sprong glibberde ze weer naar beneden. Met een klein plofje landde ze in de sneeuw. Snel trippelde de poes naar Tinderpaw toe, en hielp haar overeind. 'Dat is moeilijker dan gedacht toch?' Vroeg ze met een klein glimlachje. Nadat Tinder weer stond sprong ze zelf soepel op de rots. Ze koos zorgvuldig een vlakker stuk uit, zodat haar niet hetzelfde zou overkomen. Met nog een soepele sprong stond ze helemaal boven op het gesteente. 'Laat dit je eerste les zijn.' Riep ze naar beneden. Met één sprong stond Glacialvoice weer op de vaste grond, en liep ze naar Tinderpaw toe. 'Probeer een makkelijker pad te vinden. Door de sneeuw is het erg glad geworden, en hebben je kleine nageltjes nog niet zo veel nut. Je kan beter je evenwicht bewaren met je lichaam. Als je dan ook nog op de vlakkere stukken springt gaa het nog makkelijker. Probeer maar eens.'

De kleine poes keek verongelijkt omhoog naar de steen, alsof het de schuld was van het stuk rots dat ze niet omhoog had kunnen komen. Maar de poes voelde zich nog vervelender toen haar mentor wel in één keer omhoog sprong. 'Dat is moeilijker dan gedacht toch?' Vroeg haar mentor haar. ”Nou, zo zou ik het niet willen noemen…” murmelde Tinderpaw. Ze was nog steeds niet klaar om mogelijke foutjes toe te geven, aan wie dan ook. De poes
was daar voor nu nog te trots voor. Vooral niet toen haar mentor er moeiteloos opsprong. Wat deed zij wel wat zij niet kon? Tinderpaw’s staartje zwiepte gefrustreerd door de lucht heen. ”Probeer een makkelijker pad te vinden. Door de sneeuw is het erg glad geworden, en hebben je kleine nageltjes nog niet zo veel nut. Je kan beter je evenwicht bewaren met je lichaam. Als je dan ook nog op de vlakkere stukken springt gaa het nog makkelijker. Probeer maar eens.' Legde haarmentor uit. De poes keek eventjes moeilijk, maar liep vervolgens een rondje om de steen heen. Hierna zocht ze een vlak stuk uit en sprong ze, haar ogen dichtknijpende van lichte spanning. De poes opende ze voorzichtig, toen ze merkte dat ze was blijven liggen op een redelijk vlak stuk als een boomkever. Ze moest alleen nog maar verder omhoog krabbelen. Met grote ogen keek ze op.

Goedkeurend keek de bruine tabby toe terwijl haar Apprentice de tips die ze had gegeven gebruikte om op de steen te springen. Tinder keek met grote op, en goedkeurend keek Glacial terug. 'Goed zo.' Prees ze haar. Vervolgens sprong ze soepel maar beneden, waar ze met een zachte plof in de sneeuw landde. 'Dat was les één. We gaan weer door.' Deelde ze mede. Ze begon weer te lopen, op weg naar het volgende punt. Af en toe keek ze nog achterom, maar ze vertrouwde wel dat haar Apprentie haar zou volgen. Nadat ze een tijdje door de sneeuw sjokten kwamen ze aan bij het volgende punt: De Heatherfields. De hoge grassen waaide zachtjes heen en weer, en ze wenkte Tinder naast zich. 'Dit zijn de Heatherfields.' Mauwde ze. 'In de grassen zit erg veel prooi verstopt, en het is een zeer goede plek om te jagen.' Ze liet het een bezinken, waarna ze weer verder ging. 'Als je hier jaagt moet je goed zorgen dat de wind meewerkt, zodat je prooi je niet kan ruiken. Dat leer ik je later nog wel eens.'

Tinderpaw's bleke blauwe ogen leken eventjes te gloeien van trots op het moment dat haar mentor haar prees. Nog vastgeklampt aan de koude steen, keek ze toe hoe haar mentor naar beneden sprong, nog altijd soepel. Zou zij ooit ook zo soepel worden in haar doen? Vast wel, gewoon goed oefenen! "Dat was les één," vertelde haar mentor, "we gaan weer door." Meteen krabbelde Tinderpaw naar beneden. Ze durfde nog niet in één keer te springen, dus dit ging wat onhandiger. Bijna direct ging ze met een vaartje achter Glacialvoice aan, om de opgelopen afstand weer in te halen. Lichtjes puffend door de plotselinge inspanning kwam Tinderpaw naast haar mentor terecht, net toen deze tot stilstand was gekomen. Met grote ogen keek ze rond. 'Dit zijn de Heatherfields.' Mauwde ze. 'In de grassen zit erg veel prooi verstopt, en het is een zeer goede plek om te jagen.' Nieuwsgierig keek Tinderpaw even rond. 'Als je hier jaagt moet je goed zorgen dat de wind meewerkt, zodat je prooi je niet kan ruiken. Dat leer ik je later nog wel eens.' Vertelde haar mentor. "Maar hoe kan ik de prooi zien als ik niet boven het gras uit kom?" Vroeg Tinderpaw, met grote ogen naar het wuivende gras kijkend, wat net iets hoger was dan zij was.

Neutraal keek de bruine poes hoe haar Apprentice nieuwsgierig rondkeek. Glacial liet haar even haar gang gaan. Uit ervaring leerde je het beste. "Maar hoe kan ik de prooi zien als ik niet boven het gras uit kom?" Vroeg Tinder aan haar. Hoe moest ze dit aan haar leren? Tinder mocht dan nog maar net Apprentice zijn, zijzelf was ook pas net Mentor. 'Doe je ogen eens dicht.' Mauwde de rustig. 'Niet spieken. Ogen dicht, en ruik eens goed.' Ze wachtte tot haar Apprentice deed wat ze vroeg, en gaf haar toen nog even de tijd om na te denken. 'Vertel me, Tinderpaw, wat ruik je allemaal?' Vervolgde de Warrior rustig. Toen zijzelf Apprentice was had ze nooit de tijd gehad om echt goed na te denken en dingen te onthouden. Nee, als haar Mentor er al was moest alles snel, wat bijna nooit het geval was. Het meeste had ze zichzelf geleerd, en daarom was ze nu ook zo overtuigd van haar zaak. Als je jong bent hoor je nog niet alles alleen te kunnen.

Onderwerp: Re: Your First Training [Tinderpaw]