Gray, gray, gray... Surprise, gray! (Darkclaw)

Trippel trappel trippel traaaap! Jup, rennen door het kamp was geweldig! Ze rende en rende alleen maar. Terwijl ze ook keek naar de katten om haar heen. Grijs, wit, grijs en wit, grijs en zwart, zwart, wit, zwart en wit, en natuurlijk grijs en zwart en wit! Waarom leken al die katten zo op elkaar en hadden ze dezelfde kleur ogen? Ach wat boeide het ook! Whieeee rennen! Rennen was zo leuk om te doen! Ohhh de prooistapel! Heather stopte even om erin te kijken, hier zou ze weekeeeen van kunnen leven! Naja, zodra ze leerde vlees eten. Nu dronk ze nog gewoon bij mama Lone-One! Stel je voor om bij iemand anders te moeten drinken..! Iewlll! Ze merkte nu pas eigenlijk dat ze best wel moe werd van al dat rennen, Pfoe... Ze liet zich vermoeid zakken, en ging op haar rug liggen want ooooh! Er kwam een pluisje baar beneden vallen! Ze sloeg er speels naar met haar poten, dit was leuk!

Sterk klampte hij de muisjes tussen zijn kaken terwijl die aan hun staarten uit zijn bek hingen. Nors stapte hij verder richting het kamp. Echt veel had hij verder niet te doen. Behalve zien waarneer hij ergens voor ingezet werd. Maar goed. Hij duwde zijn gespierd gebouwde lichaam door de opning van het kamp en liep recht op de prooistapel af. Echt veel aandacht aan de rest om zich heen gaf hij niet. Hij liet de muizen vallen en keek even om zich heen. Hij zou zo nog wel even zien of hij meer kon vangen. Hij draaide zich om en merkte dat er een kit met een pluisje lag te spelen. Even keek hij toe tot hij naar het bolletje vacht toe liep. Hij keek naar de ogen en zag precies die van zijn broertje. "Krijg je um te pakken?" klonk zijn eigen zware stem. Dit was dus zijn nichtje. Daar moest hij op passen. Aangezien hij wel wist wat voor domme actie's zijn broertje uit kon halen. En toch, wie was de gelukkige moeder.

"Krijg je um te pakken?" Hoorde ze opeens een zware stem ergens om haar heen. Ze zocht de stem op, en keek uiteindelijk in twee grijze ogen. "Jawel" miauwde ze met een glimlachje. "Meneeeer? Wist u dat u twee mooie grijze ogen heeft?" Miauwde ze toen tegen de kater. Eigenlijk vertelde ze dat aan iedereen, een standaard zin, maar alsnog, het was de waarheid. Honesty is the policy. "Ik ben Heatherkit, en wie bent u?" Heather had altijd al een voorsprong gehad op haar taal. Ze had haar ogen al snel geopend, en was ook al snel op de been. Ook had ze snel leren spreken, met als eerste woordje 'mama'. Ze kon normale gesprekken voeren, wat haar zusje Littlekit niet kon. Van Wanderkit wist ze het niet zeker, maar dat zou ze nog wel horen!

"Jawel" miauwde de kit voor hem. Hij moest meestal niets van die lopende haarballen weten maar dit was familie van hem, daar moest hij voor zorgen. "Meneeeer? Wist u dat u twee mooie grijze ogen heeft?" ging de kit verder. Even keek hij haar verbaast aan. Maar hij had een groen en een blauw oog. "Dank je" antwoorde hij. "Is dat gras daar ook zo mooi grijs?" vroeg hij en wees met zijn neus naar een stuk gras. Wachtend keek hij naar de kit. Zou ze geen kleuren zien ofzo. "Ik ben Heatherkit, en wie bent u?" vroeg de kit, Heatherkit. "Well, aangenaam Heahterkit, Ik ben Darkclaw. Zeg wie zijn jou ouders?" vroeg hij. Hij was best benieuwd wie zijn broertje zo gek had gekregen.

"Dank je" klonk de zware stem van de kater. "Is dat gras daar ook zo mooi grijs?" Vroeg de kater aan haar, en ze keek naar het gras. "Niet zo mooi als uw ogen, maar alsnog wel mooi grijs." Antwoorde ze. "Well, aangenaam Heatherkit, ik ben Darkclaw. Zeg wie zijn jouw ouders?" Heathers gezicht betrok even. "Papa ken ik niet..." Murmelde ze zacht, maar haar gezicht klaarde al snel op " Mijn mama is Lone-one" miauwde ze met een glimlachje. "En mijn nestgenoten zijn Wanderkit en Littlekit!" Vertelde ze vrolijk.

"Niet zo mooi als uw ogen, maar alsnog wel mooi grijs" antwoorde de kitten. Darkclaw keek even naar het gras. De arme kit was kleurenblind. Dat kon verklaren waarom ze niet van zijn gekleurde ogen opgekeken had. "Papa ken ik niet..." antwoorde Heather. Serieus Never. Even sloot hij zijn ogen en zuchtte. "Mama is Lone-one" Lone-one dus, dat was de moeder van zijn nichtje. Misschien moest ze de eens gaan opzoeken. Waarom wist ze niet wie haar vader was. Even keek hij om zich heen, opzoek naar zijn broer. "En mijn nestgenoten zijn Wanderkit en Littlekit" Nog meer bolletjes in zijn familie. "en zijn ze een beetje lief voor je?" vroeg hij zacht terwijl hij ging zitten. Even grijnsde hij voor hij naar de kit boog. "Anders haal je grote Dark er maar bij hoor" zei hij grappend. Iemand moest de kit toch een steuntje in haar rug geven op haar moeder na.

"Hihi, ik zal eraan denken! Maar tot nu toe ben ik de sterkste!" miauwde de kit met een glimlach op haar gezicht. "Want ik ben de oh zo gevreesde Heatherstar, met als deputy Nevermind!" bij de naam van zijn broertje draaide hij even zijn oren en keek naar de kit. "Mijn broertje? Deputy? Ha, die heeft het al goed voor elkaar bij de sterke, gevreesde Heatherstar" lachtte hij speels. Hij ging liggen en keek haar aan. "Spaar mij, ik zal beloven een trouwe warrior te zijn" speelde hij.

"Mijn broertje? Deputy? Ha die heeft het al goed voor elkaar bij de sterke gevreesde Heatherstar" lachte de later speels, waarna de zwarte kater ging liggen en Heather in de twee verschillende grijze ogen keek "Spaar mij, ik zal beloven een trouwe warrior te zijn" miauwde de kater. "Hmm..." Miauwde ze denkend, alsof ze zogenaamd twijfelde. "Beter idee! U word de medicine cat! Netzoals Smokestream hier!" Miauwde ze speels, het boeide haar niks dat hij niks van kruiden afwist. En ze haalde nog steeds de namen van Smokebreath en Littlestream door elkaar, dat gebeurd er als je niet oplet bij verhaaltjes!

De kitten leek te denken. Hij grijnsde even terwijl hij naar de bruine vacht keek. "Beter idee! U word de medicine cat! Netzoals Smokestream hier!" antwoorde de kitten. Hij keek op. "Zoals Littlestream bedoel je?" vroeg hij grinnikend en keek haar aan. "Dank je voor deze kans, o grote Heatherstar" grijnsde hij ene maakte een soort van buiging voor haar. "Is er iets waarmee ik u kan helpen?" vroeg hij. Dude, hij was niet zo van de kittens maar dit was familie. Daarbij vond hij haar wel een grappige kit. Waarom zou Never hun achter gelaten hebben, hij zocht zijn broertje laten wel op.