Crystalpaw liep met een goed humeur door het bos heen, ook al was er eigenlijk niet veel reden om vrolijk te zijn. Maar Crystalpaw was iemand die altijd optimistisch was, zelfs in de strenge bladkaal die ze net achter de rug hadden. Ze was die ochtend er op uit gegaan om te gaan jagen, al had ze niet veel gevangen. Maar een, schriel, muisje. Crystalpaw was toch niet echt zo'n goede jager, maar het was wel erg weinig, vond ze. "HELP!" hoorde ze opeens. Het was niet ver van waar ze zelf was, en die stem, die stem kwam heer vaag bekend voor. Maar ze kon hem niet plaatsen. ze snelde naar de plek waar het vandaan kwam. Ze kon alleen niks zien, dus keek ze omhoog. Waar ze Graypaw zag zitten in een boom. Natuurlijk het was Graypaws stem. "Wat doe jij daar nou?" riep Crystalpaw vragend naar boven.