Skykit and the night

[Het was een beetje koud, voor Skykit dan. Skykit zuchtte. Wat kon ze nu nog doen? Met Dapplekit spelen? 'Dapplekit?' vroeg ze, maar zoals verwacht sliep die veel te vast om haar te kunnen horen. 'Wanneer slaap jij eens niet?' vroeg Skykit geërgerd, terwijl ze hem een tik met haar poot gaf. Boos stond Skykit op en liep richting de uitgang van de kraamkamer. Dapplekit was een maan ouder dan haar en toch sliep hij langer dan haar. Of was dat juist normaal als je ouder was? Sliep je dan meer? Nou, dan hoopte Skykit dat haar dat nooit zou overkomen. Boos stond Skykit voor de uitgang. Katten die naar de uitgang liepen, vielen haar extra op. Dolblij liep Skykit achter een kat aan. Ze mocht niet alleen uit het kamp, maar wel als er iemand bij was! Skykit volgde de kat. De kat ging algauw rennen en dus veel te snel voor Skykit. Skykit zuchtte en wou zich net omdraaien om terug te keren, toen haar nieuwsgierigheid geprikkeld werd door een hard ritselend geluid. Wat was dat? Nieuwsgierig liep Skykit richting het geluid. Skykit zette toen opeens de kracht in om te rennen. Ze had alleen niet het gevoel dat ze erg snel ging. Het ding, wat het ook was, schoot door de struiken heen en Skykit achtervolgde het zo snel ze kon. Het ding was alleen veel te snel en uithoudingsvermogen waren bij Skykit een klein probleem, omdat ze snel moe werd. Kwam dit doordat ze kitten was of door iets anders? Boos probeerde Skykit meer vaart te zetten, maar het hielp alleen niet veel. Toen Skykit zichzelf dreef naar het uiterste, met gesloten ogen, botste ze ergens tegen. Geschrokken tuimelde Skykit achterover, waardoor haar grote ogen nieuwsgierig keken naar het ding waar ze tegenop gebotst was. Ze keek recht tegen een poes aan. Ze had mooie witte poten, waar Skykit een tikkeltje jaloers op werd toen ze naar haar beigekleurige, kleine pootjes keek. 'Sorry. Het spijt me,' zei Skykit meteen, om de poes niet boos te maken. Voor de verandering rook deze kat naar RivierClan. Skykit had ondertussen zoveel verschillende katten geroken, dat ze de geuren wel kon dromen. Misschien moest ze meer informatie vragen aan de oudsten. Die zeiden daar toch niks van en bespotten je alleen maar, als je zoiets deed als uit het kamp lopen, zoals Skykit. Skykit keek nieuwsgierig naar de poes. Ze wist de regel ondertussen wel, dat ze niet alleen uit het kamp mocht, maar als ze geluk had en deze poes wou haar door het territorium geleiden, dan kon ze wel blijven! 'Mag ik alsjeblieft blijven?' vroeg Skykit, met schattige platte oortjes. Het gezicht veranderde plots in een rode kop en at Skykit op.

De ogen van Skykit schoten open. Wat een rare droom was dat! Ze keek opzij. Dapplekit sliep gewoon nog. Er scheen nog geen licht. Toch was Skykit veel te wakker om te gaan slapen. Ze liep naar buiten en ging toen midden in het kamp vermoeid liggen.

De eerste paar weken waren lastig voor Shadowkit, want hij was ondertussen nog maar een of twee manen. Hij gaapte even en keek naar zijn moeder, die was als gewoonlijk aan het slapen. "Nooit is er iemand om mee te spelen.." Mompelde hij, nog een keer keek hij naar de lapjespoes, maar ze verrekte geen spier. Het ademhalen van haar maakte hem weer slaperig, maar hij wou niet gaan slapen! Zijn zusjes sliepen ook nog, hij was de enige die wakker was.. Boos stond hij op en liep door de Nursery. Het leek wel alsof het een slaapdag was of zoiets. Een plekje was leeg, dus er moest wel iemand wakker zijn! Zo te zien was het geen moederkat, dan was het vast wel een kitten! Vol blijdschap besnuffelde hij de geur en rook dat het leidde door de ingang van het kamp. Toen hij zijn hoofd draaide scheen het licht in zijn ogen, hij sloot snel zijn ogen en volgde zijn neus. Het was een poes en ze was ongeveer even oud als hij, omdat se pootstapjes bijna even groot wwaren als die van hem. Toen zag Shadowkit de kitten vermoeid op de grond liggen. Hij liep eerst rustig door de Nursery, om niemand wakker te maken. Daarna ging hij sneller en ging naast de kitten zitten. "Zullen we spelen?" Vroeg hij met een verveelde stem, van binnen was hij echter dolblij om een speelmaatje te hebben gevonden. Hij wachtte geduldig op het antwoord en ging alvast staan. Hij zwiepte speels zijn staart heen en weer om een uitdaging te maken.

Opnieuw keek Skykit opzij. Deze keer, omdat ze overduidelijk iets hoorde aankomen. Haar energie begon op te laaien alvorens zij de kitten eenmaal in het oog had gekregen. Skykit kwam omhoog en wou net een begroeting zeggen, toen de kitten opeens al een vraag stelde. Aandachtig luisterde ze naar de kitten. Ze kon zijn naam niet herinneren. Dat wou zeggen dat ze nog geen contact met hem gemaakt had. Dan was het er nu wel tijd voor! Skykit sprong omhoog en keek naar de kitten. 'Natuurlijk!' riep ze blij, waarop ze iemand hoorde sissen, opzij keek en opmerkte dat het een oudste was. Skykit's platte oortjes maakte haar fout weer goed en Skykit keek naar de kitten voor haar. Het was een kater, kon ze aan zijn postuur en zijn geur merken. 'Hoe heet jij? Ik heet Skykit,' zei de blije kitten toen tegen hem. Ze keek hem even uitdagend aan, wachtte het antwoord af en sprong toen tegen de kitten aan, waardoor ze zoveel kracht zette, dat ze samen omvielen. Lachend probeerde Skykit de kater die nu onder haar was om te rollen. De oudste, die Skykit eerder al op een fout had terechtgewezen, zat geamuseerd te kijken naar de kittens, waarbij het er wild aan toeging. Skykit sprong toen op een boomstronk en liet haar lenigheid zien, door er gewoon soepel en snel overheen te lopen. Haar lichaam werd hierdoor goed zichtbaar. Ze was klein, slank en had een beige gespikkelde vacht, met andere kleurtjes erin gemengd. Skykit was wel trots op haar vacht, maar wou wel graag iets groter zijn. Dat ging misschien gebeuren, naarmate de manen zouden verstrijken. Skykit zou dan misschien een heel andere pels krijgen. Eigenlijk wou ze dan nog liever jong blijven. Ze vond haar pels mooi genoeg en ze wou niet dat die lelijker werd omdat ze ouder werd. Misschien kon ze tot SterrenClan bidden dat haar pels langer beige bleef? Skykit keek al blijer bij dit vooruitzicht. Ze keek toen op naar de kitten voor haar. 'Zin in een gevechtje?' vroeg ze toen, terwijl ze speels een beetje door haar poten zakte, wat nog een hele kunst was, aangezien het jonge boompje waarop ze zat niet echt groot was. Skykit kon echter zo goed mogelijk op de boomstronk blijven. Vijandig, maar dit wel met een speelse onderblik, keek Skykit naar de kitten. Ze grijnsde even breed en keek hem weer aan, terwijl ze een vriendelijke blik toen wierp. Ze likte even gauw aan haar poot, die tintelde voor het gevecht. hier had ze pas zin in. Dit was heel anders dan in de kraamkamer zitten!