Little Spy! {Ganzenopdracht}{open}

Snowy beet op haar lip. Ace wist het. Tall zou het binnenkort weten. Arcane zou het uiteindelijk ook weten. Wat moest ze nou? Had ze echt allemaal voor deze ellende gezorgd? Het was háár schuld. Net toen ze weg wilde zinken in haar gepeins, zag ze een kitten een beetje raar doen. Met moeite strompelde ze ernaar toe, nog altijd een bloedspoor van haar pootjes achterlatend in het zand. Misschien moest ze toch maar eens naar Littlestream toe, want op deze manier kon ze niet eens jagen, ook al probeerde ze het nog zo vaak. "Hey, wat ben jij nou aan het doen?" miauwde ze een beetje verwonderd.

"Ssst!" zei het poesje. "Ik ben een geheime spion van Shrewstar." Snowy keek haar verbaasd aan. Sorry?  "Alles wat niet hoort, meld ik aan Shrewstar! Ze heeft mij uitgekozen, omdat ik zoooooo gevaarlijk ben!" het bleef even stil. "Net zoals dat jouw poten bloeden!" miauwde het poesje toen geschrokken. Snowy kromp eventjes in elkaar. Ze zag dat haar staart ook een beetje roodgekleurd was op sommige plekjes. "Ehh... ga je dat aan Shrewstar melden?" besloot ze te vragen. Ze vond het bloed er zelf ook een beetje eng uit zien. En het deed ook best wel pijn. Ze probeerde te glimlachen maar het mislukte aardig.

"Dat is mijn klus hier in het kamp!" miauwde het poesje op verontwaardigde toon. Ondanks de vervelende situatie moest Snowy toch een beetje lachen. Ze vroeg zich af wat Shrew zou doen als dit poesje erover begon. Misschien stuurde ze haar wel naar Littlestream, en dat wilde ze eigenlijk niet. "Mevrouw, je hebt wel prachtige grijze ogen!" piepte het poesje. Wat? Grijze ogen? Ze dacht toch echt dat ze blauw waren. Maar desondanks de fout van het poesje, begon ze toch zacht te spinnen. Ze overwoog te vragen of ze dat ook aan Shrewstar ging melden, maar het leek haar een beetje flauw. "Bedankt, jij hebt ook prachtige ogen hoor!" snorde ze, totaal het bloed vergetend.

"Zo grijs als de lucht boven ons zijn jouw ogen!" piepte het poesje. Nu moest Snowy even nadenken. Wist het poesje gewoon niet hoe de kleuren heetten, of was er meer aan de hand? Ze bleef spinnen, en keek even om zich heen. Ah, daar stond een boom. "En welke kleur zijn de bladeren van die boom dan?" ze zou er snel genoeg achter komen. Als het poesje grijs zei, moesten haar ouders zich toch zorgen gaan maken. Snowy bedacht wat ze met de informatie kon doen. Aan Littlestream vertellen? Eigenlijk moest ze toch nog naar haar toe, met haar kapotte pootjes kon ze echt niet blijven rondlopen, het deed ontzettend pijn en er ging zand in de wondjes zitten.

"En welke kleur zijn de bladeren van die boom dan?" Vroeg de witte poes aan haar, en Heatherkit keek naar de bomen. "Donker grijs, en de stam iets lichter grijs dan de bladeren." Antwoordde ze op de vraag van de witte poes. "Maar moet je niet naar..." Oh wie was het nou! "Streamlittle?" Dat was haar naam toch? Of was het nou andersom! "Littlebreath...?" Ze had toch iets beter moeten opletten bij de verhaaltjes... "Smokestream!" Concludeerde ze uiteindelijk. "Moet je niet naar Smokestream.. Uh.." Ze wist de naam van de apprentice niet eens! "Whitepaw?" Gokte ze uiteindelijk, aangezien de poes wit was.

Ze luisterde met spijt toen het poesje antwoordde dat de boom ook grijs was. Arm ding, het kon geen kleur zien! Wat moest ze ermee aan? Naar Littlestream? Ze schrok op toen ze het poesje ineens weer hoorde babbelen. "Whitepaw?" ving ze nog net op. "Nee, Snowypaw." glimlachte ze. "En ja, ik moet misschien wel naar Littlestream, maar het is zo ongezellig om alleen te gaan!" voegde ze daaraan toe. Als het meezat, wilde ze misschien zelfs wel mee, en hoefde ze niet in haar eentje langs Ace...

"Nee, Snowypaw." Ah, kwam in de buurt! "En ja, ik moet misschien wel naar Littlestream, maar het is zo ongezellig om alleen te gaan!" Littlestream? Het was toch Smokestream? "Littlestream?" Miauwde ze daarom ook vragend. "Smokestream, toch?" Miauwde ze met een scheef kopje. "Ach het maakt niet uit, ik ga met je mee of je het nou leuk vind of niet!" Miauwde ze waarna Heather opstond en vooruit liep. Nu had ze een excuus om daar binnen op onderzoek uit te gaan, yes!

Heather leek in de war met wie de Medicine Cat was, maar dat maakte niet zoveel uit. "Ach het maakt niet uit, ik ga met je mee of je het nou leuk vindt of niet!" zei het poesje, en ze liep alvast vooruit. Snowy zuchtte even, ze wilde eigenlijk niet. Maar het moest toch wel. "Wie weet is ze niet thuis... Maar misschien heeft ze wel een apprentice die ons kan helpen." miauwde ze wat verlegen. Ze probeerde de pijn in haar pootjes te negeren, en waggelde achter Heather aan.

Ze hoorde een zucht bij de poes, twijfelde ze nou? "Wie weet is ze niet thuis... Maar misschien heeft ze wel een apprentice die ons kan helpen." Dus toch! Gelukkig liep de poes achter haar aan, er moest immers naar gekeken worden! Desnoods zou ze de poes erheen duwen of trekken –niet dat dat haar zou lukken ofzo – naar Smokestream! “Is ze eng? Durf je daarom niet?” miauwde ze ietwat angstig, anders durfde ze ook niet meer hoor! Als zelfs zo’n grote apprentice het eng vond, hoe kon zij het dan niet eng vinden?