Powerless || Nursery || Open

Drie kittens lagen bij elkaar, slapend. Silverstream glimlachte warm, maar met een droevige gloed. Zo lang de kittens nog geen moon oud waren, hun ogen nog dicht hadden, ging Silverstream de 'nursery' niet uit. Ze leefden nu niet in het kamp, maar in de Highlands, waar het hard waaide. Silverstream rilde even en sloeg haar staart om zich zelf en haar kittens heen terwijl ze naar buiten staarde, waar katten samen op de 'open plek' waren. Ze gaf haar kittens één voor één een lik over hun kop. Wanneer jullie oud genoeg zijn zal ik jullie aan Graystripe voorstellen...

De nieuwsgierigheid had haar naar de Nursery gedreven en voorzichtig liet ze haar kopje door de ingang verschijnen. Daar vond ze de nieuwste Queen. Silverstream. Iedereen vond het natuurlijk vreemd, de Warrior was laatst niet echt hecht gezien met een kater, maar het ging Quietpaw meer om de nieuwe kittens. Ze wilde ze zien, omdat kittens haar zwaktepunt waren. "Hallo Silverstream," Begroette ze de grijze Queen met haar zachte stemmetje en legde een klein, zelf gevangen, visje neer voor de poes. "Ik dacht wel dat u honger zou hebben." Ze ging rustig zitten, genoeg afstand nemend van het nest. "Gaat het goed met u? Met de kittens?" Vroeg ze vervolgens met een nieuwsgierige toon en ze wist haar blik ervan te weerhouden om op zoek te gaan naar de pluizeballetjes.

Ze staarde naar buiten. Vele katten waren nieuwsgierig naar haar én de kittens, en tot nu toe had ze nog niet veel vragen gehad over de vader, of had ze zich er uit weten te praten. Enkel Nightstream wist het, ze kon haar vertrouwen, dat wist ze. Door dat ze zo in gedachten was verzonken, had ze de binnen gekomen apprentice niet opgemerkt. "Hallo Silverstream," begroette Quietpaw haar. "Dag Quietpaw," miauwde ze zacht en vriendelijk. De apprentice legde een visje voor haar neer, en dankbaar keek ze de apprentice aan met een glimlach. "Ik dacht wel dat u honger zou hebben." Haar glimlach werd wat breder. "Dankjewel, Quietpaw," murmelde ze zacht en nog net zo vriendelijk. "Gaat het goed met u? Met de kittens?" Vroeg Quietpaw toen. Silverstream knikte, "Ja, het gaat goed met de kittens," zei ze. Over zichzelf had ze niks gezegd, ze deed niet aan liegen, maar ergens om heen praten was ze goed in. "Kijk," miauwde ze zacht, toen ze het donkerste kittentje aanwees met haar neus. "Dit kleine mannetje hier is Cedarkit," miauwde ze. Vervolgens wees ze de tweede geborene kitten aan, "en dit iets minder donkere poesje is Dancingkit," miauwde ze. vervolgens wees ze naar de lichtste en de jongste, de kitten die het meeste op haar leek, "En dit hier is Rushingkit," miauwde ze toch wel trots. Cedarkit leek het meeste op Graystripe, ze zag hem ook als ze naar hem keek. Dacingkit was echt een mengelmoesje tussen hun twee, en Rushingkit was echt een kleine, mannelijke versie van Silverstream.

"Ja, het gaat goed met de kittens," Werd er gezegd nadat Quietpaw een begroeting en een bedankje had ontvangen op een vriendelijke toon. Pas daarna ving haar blik drie kleine kittens, nog zo jong en zo onaangetast door wat er ook buiten op hen stond te wachten. Een zachte 'ahw' kwam uit haar mond en ze zakte wat door haar pootjes, zodat ze de drie beter kon zien. De donkergrijze werd aangeduid als Cedarkit, een klein katertje, en de tweede kitten heette Dancingkit, wat later het enige poesje bleek te zijn en de jongste, lichtste en meest op Silverstream lijkende kitten heette Rushingkit. Alle drie waren ze uiterst schattig. "Ze zijn alledrie heel erg mooi Silverstream." Glimlachte de calico Apprentice en ze richtte haar blik weer op de Queen. "Het zullen allemaal goede Warriors worden, dat zie ik nu al."

Het was leuk om te zien hoe Quietpaw helemaal geïnteresseerd was in de kittens. Silverstream was ook blij met haar kittens. Ze waren lief, leuk, schattig, en nog zo teder. Ooit zullen er fantastische warriors uit komen... Enkel vroeg ze zich af wat het met hun doen zou wanneer ze er achter kwamen dat ze half-clan waren. Hoe zou de clan reageren als zij er achter kwamen? Zou het voor altijd geheim kunnen blijven? Of zou het uitlekken? "Ze zijn alledrie heel erg mooi Silverstream." Silverstream glimlachte warm. "Dankjewel," murmelde ze, terwijl ze de drie kittens om de buurt een lik over hun kopjes gaf. "Het zullen allemaal goede Warriors worden, dat zie ik nu al." Silverstream lachte zacht. "Ja, Cedarkit zou een goede vechtersbaas worden, dat merk ik nu al," miauwde ze met een warme glimlach naar haar drie kittens toe. "En hoe gaat het met jou, Quietpaw?" Vroeg ze oprecht geïnteresseerd met een vriendelijke glimlach. Het kon ook gewoon niet anders, Silverstream stond bekend als een lieve, tedere warrior.

"Ja, Cedarkit zou een goede vechtersbaas worden, dat merk ik nu al," Het was alleen jammer dat de kitten niet opgroeiden in het kamp, maar hier, op deze vreemde plek. Hopelijk zou hun gezondheid er niet onder lijden. "En hoe gaat het met jou, Quietpaw?" Alsof ze uit haar gedachtenbel knapte keek ze plots wat verschrikt op en meteen richtte ze haar blik op haar witte pootjes. "Uh.. het schommelt een beetje." Antwoordde ze maar, eerlijk zijnde, maar niet echt duidelijk.

Silverstream vond het zo erg dat de kittens nooit een echte vader zou hebben. Of die hadden ze wel, alleen zou de vader nooit bij hun kunnen zijn áls een vader. Stiekeme ontmoetingen, de Gatherings, als hij al kwam. Daar mee hielt het op. Silverstream vroeg aan Quietpaw hoe het met haar ging, het leek er op dat het niet helemaal top ging. "Uh.. het schommelt een beetje." Silverstream zuchtte zachtjes en keek haar warm aan. "Wil je er iets over kwijt?" Vroeg ze oprecht, als ze kon helpen, zou ze dat doen.