Watch the clouds pass by{+Family}

Dappledrop opende haar blauwe oogjes en een geeuw ontsnapte uit haar mond. Highlands was voorlopig hun kamp omdat hun echte kamp was ondergelopen met het water van de rivier. Dappledrop had het wel al eerder meegemaakt maar ze moest toch steeds wennen aan het nieuwe kamp. Er was minder beschutting en ze kon er niet zo goed slapen omdat ze bang was dat het er niet veilig genoeg zou zijn. En ze werd alleen maar ongeruster omdat haar kinderen in de apprentice's den lagen en dus niet bij Dappledrop in de warriors den. Maar ze probeerde zich steeds gerust te stellen dat er niet zou gebeuren. Dappledrop trippelde naar de apprentice's den. "Beatpaw, Rhythmpaw, Melodypaw en Symphonypaw? Zijn jullie daar?" vroeg Dappledrop. Ze wou eens iets doen met de hele familie samen. Ze had een leuk idee. Iets dat ze vroeger vaak deed en ze vond het nog steeds leuk. Dappledrop hoopte maar dat ze het allemaal ook leuk zouden vinden.

~Ik zal even de postvolgorde erbij zetten^^:
Eerst mag Beatpaw posten, daarna Melodypaw, daarna Rhythmpaw en dan Symphonypaw.

Hij had een geweldige droom. Terwijl hij een beat maakte, juichte alle katten hem toe. Iedereen was gek op hem, en hield van zijn muziek. Beatpaw murmelde tevreden, en draaide zich nog een keer om. "Beatpaw, Rhythmpaw, Melodypaw en Symphonypaw? Zijn jullie daar?" De zachte stem van zijn moeder haalde hem uit zijn trance. Verstoord knipperde hij met zijn ogen tegen het felle zonlicht. "Wah....?" Mauwde hij slaapdronken. Hij hees zichzelf omhoog, en schudde zich uit. Weg beat. Weg juichende katten. Weg droom. Langzaam porde hij tegen zijn andere siblings. Uiteindelijk liet hij het maar, en liep naar zijn moeder toe. Zijn ogen stonden nu al helder en scherp. Klaarwakker. De tabby snorde bij het zien van hun moeder. "Hey mam!" Zijn bekende grijns was terug, en hij wierp een snelle blik op zijn siblings.

Rustig en opgekruld tot een klein bruin bolletje lag Melodypaw te slapen. Haar siblings, Beatpaw, Rhythmpaw en Symphonypaw, lagen om haar heen. De zon brandde lichtjes op haar vacht waardoor het lekker warm was. Vanuit het niets voelde ze een por in haar zij, hier door werd ze half wakker. Al snel nam ze aan dat het vast een van haar siblings was die zich uitrekte of iets dergelijks. Nog een por, hier door opende Melodypaw een van haar oogjes en zeg Beatpaw zijn andere siblings ook porren. Al snel trippelde hij ook weg. Melody opende nu haar andere oog ook, rolde op haar buik en keek in het rond. Ze zag Beat bij hun moeder staan. Waarschijnlijk had ze hun geroepen en Beat een poging gedaan om zo snel mogelijk alle siblings wakker te krijgen. Langzaam en wat stijf stond Melody op, kort keek ze nog even over de andere twee siblings die lagen te slapen, Symphonypaw en Rhythmpaw. "Wakker worden slaapkoppen!" riep ze luid genoeg om de twee te wekken. Vrolijk trippelde ze hier na naar haar moeder en broertje en knikte beleeft onderweg naar een elder die voorbij kwam. "Melody is present!" zei ze vrolijk tegen haar moeder, Dappledrop.

Snorrend lag Rhythmpaw te slapen met zijn broertje en zusjes in de zon. Hij schrok wakker toen hij een poot tegen zijn kop voelde. Een frons verscheen kort op zijn kop maar hij hield zijn ogen gesloten. Hij lag net zo lekker en wilde niet wakker worden. "Wakker worden slaapkoppen!" werd in zijn oor geroepen. Hij herkende de stem van zijn zusje, Melodypaw. Langzaam kwam hij overeind en keek verdwaast in het rond. Alleen Symphonypaw lag nog bij hem, waar Beatpaw en Melodypaw waren wist hij niet. Slaapdronken waggelde hij wat rond maar bleef in de buurt van zijn zusje. Tot hij drie bekende vlekken zag, daar waren ze dus. Met zijn neus gaf hij Symphonypaw nog een duwtje waarna hij ook naar zijn moeder en andere zusje en broertje liep. "Hoi allemaal, waarom moesten jullie me wakker maken?" vroeg hij nog steeds een beetje slaapdronken aan de andere.

Symphonypaw lag lekker te soezen, ze droomde over zwemmen met mooie gekleurde vissen, van zwemmen kon ze zo genieten. Net toen ze een lekker deuntje in haar hoofd had kreeg ze een por, daarna geschreeuw en toen nóg een por. "Ik wil nog niet opstaan," zei ze slaperig, maar de warmte van haar siblings was weg en ze zou niet meer kunnen slapen. Langzaam opende ze haar ogen, knipperend tegen het licht. "Goeiemorgen" geeuwde ze, tegen niemand in het speciaal. Slaperig stond ze op en liep richting de stemmen die buiten aan het praten waren bij de in/uitgang van de tijdelijke apprentice den. Zodra Symphony buiten was ging het meteen mis, haar poot bleef haken achter een wortel en ze viel op haar snuit. Auw, Symphony sprak het niet uit, maar het deed wel wat zeer. Ze stond snel op en wierp een boze blik op de wortel, daarna keek ze naar de familie, moe was ze nu niet meer. "Waarom deze familie bijeenkomst?" nieuwsgierig keek ze haar moeder aan. "Gaan we wat leuks doen?"

Stilaan werden haar jongen één voor één wakker. "Dag slaapkoppen" miauwde Dappledrop vrolijk. Ze werd al meteen bekogeld met vragen. "Jullie zullen wel zien wat we gaan doen. Kom, volg me maar." zei Dappledrop terwijl ze rechtstond. Ze trippelde een eindje verder en stopte alweer. Dappledrop ging in het gras liggen met haar kopje naar de lucht gericht. Met haar staart gebaarde ze dat haar jongen erbij moesten gaan liggen. "Kijk, als je goed kijkt kun je vormen zien in de wolken." miauwde Dappledrop. De schildpadpoes keek goed naar de wolken en zag al een vorm in één van de donzige watjes. "Die wolk daar lijkt op een vis." miauwde Dappledrop terwijl ze met haar poot naar de wolk wees.

-Sorry flut:/

"Dag slaapkoppen" Beatpaw deed zijn bek open om te protesteren, sinds hij het eerste wakker was, maar zijn moeder was hem voor. "Jullie zullen wel zien wat we gaan doen. Kom, volg me maar." Hij volgde Dappledrop, die na een tijdje lopen in het gras ging liggen met haar ogen op de lucht gericht. Beat plofte er naast, en keek ook naar boven. . "Kijk, als je goed kijkt kun je vormen zien in de wolken." De tabby staarde in de wolken, in de hoop wat te zien. "Die wolk daar lijkt op een vis." De poes stak een poot uit om het te laten zien. Beat knikte. De donzige wolken leken zo zacht, alsof je ze kon aaien. Kleine plukjes witte, donzige vacht. Hij tuurde naar de hemel, en riep toen opgewonden; "En die! Een kat!" Hij schoot bijna overeind. "Denk je dat dat onze vader is?" Vroeg hij, al wel wat zachter. Het was nog niet zo lang geleden, maar het was fijn om te denken dat zijn papa daar ergens op hem neer keek.

Beatpaw ging ook in het gras liggen en keek naar de wolken. Dappledrop bleef naar de wolken keken maar zag nog geen andere vorm. "En die! Een kat!" miauwde Beatpaw ineens. Dappledrop zocht naar een wolk die op een kat leek en vond hem als snel. De wolk had de vorm van een zittende kat met een staart die om zijn poten gekruld was. "Denk je dat dat onze vader is?" vroeg Beatpaw toen. Dappledrop keek even naar haar zoon en toen weer naar de kat in de lucht. "Wie weet" antwoordde Dappledrop zacht. Alle herinneringen kwamen weer terug. Het was fijn om er weer aan te denken ook al werd Dappledrop er soms verdrietig van. Ze denkte nog veel aan hem en Dappledrop zou hem nooit vergeten.

-Hebben we eigenlijk een naam voor de vader? Anders zou het wel leuk zijn om er een te verzinnen:)

Symphony trippelde achter haar moeder aan, ze gingen wolken kijken, er waren wel leukere dingen te doen, maar dit was ook gezellig. Ze ging er bij liggen en sloot haar ogen, ze spraken over papa. "Hij zal altijd in onze harten blijven, moge hij jagen met de StarClan." Ze sprak het zachtjes uit, er zat een snik in haar stem. "Mam? Denk je dat papa over ons waakt? In de StarClan?" Symphony keek naar haar moeder, het was vast niet moeilijk zo jong je partner te verliezen. Ze zuchte, denken over dit soort dingen was nooit prettig, maar hoe vaker je aan degene dacht die je had verloren, hoe dichter ze bij je stonden.

Geen idee, maar ik neem aan dat hij dood is...

Al snel lag was hele hele gezin compleet. Samen liepen ze een stukje het veld op waar ze allemaal op hun rug naar de wolken lagen kijken. Vanuit het niets begon Beatpaw over hun vader. "Hij zal altijd in onze harten blijven, moge hij jagen met de StarClan." zei Symphonypaw. Melodypaw knikte, dat was precies wat ze ook hoopte. "Mam? Denk je dat papa over ons waakt? In de StarClan?" vroeg haar zusje vervolgens aan hun moeder. "Ik denk het wel..." zei Melody zachtjes. Een kort zuchtje verliet haar bek waarna ze nog een tijdje naar de kat vormige wolk bleef kijken. Met haar schouder gaf ze een stootje tegen die van Symphonypaw als hint. Het werd weer eens tijd om met de hele familie te gaan zingen. "It was a while ago, you left us alone. All you wished was see us smile, now you aren't here for that moment. But you're still looking at us from above." begon ze te zingen. Nu was het de bedoeling dat een van haar siblings of haar moeder het liedje verder zou aanvullen.

OOC:
~ Hij heeft zo ver ik het weet ook nog geen naam, en als ik het niet weet weet niemand het... Dus we gaan een naam moeten bedenken voor een dode kat XD
~ Oké wat als iedereen mij twee namen pm't voor de vader zal ik daar dan een naam voor bedenken. Of de eer is geheel aan Sara omdat hij Dapple's partner was.
~ Vullen jullie trouwens zelf het liedje maar aan, het toch pure improvisatie.

"I don't know how it happened, but every day I think, think of you. Where did you go? Lost in the stars, they are telling me, you will always be here. When I think of you... when I think of you." Vervolgde Symphony zachtjes het lied, het laatste was meer een fluistering. Ze zuchte en keek omhoog, zingen was leuk, maar zo waar iedereen het kon horen... Symphony begroef haar snuit in Melody's vacht, ze wilde aan leuke dingen denken. Waarom dít onderwerp, het was gewoon pijnlijk om over te praten.

"Hij zal altijd in onze harten blijven, moge hij jagen met de StarClan." zei Symphonypaw en Dappledrop knikte. "Mam? Denk je dat papa over ons waakt? In de StarClan?" vroeg ze toen. Dappledrop wou antwoord geven maar Melodypaw was haar al voor. "Ik denk het wel..." miauwde de poes. "Ik ben er zeker van dat hij over ons waakt." miauwde Dappledrop vastbesloten. Ze keek terug naar de wolk die leek op een kat. Plots begon Melodypaw te zingen. "It was a while ago, you left us alone. All you wished was see us smile, now you aren't here for that moment. But you're still looking at us from above." zong haar dochter. Ook Symphonypaw deed mee. "I don't know how it happened, but every day I think, think of you. Where did you go? Lost in the stars, they are telling me, you will always be here. When I think of you... when I think of you." miauwde ze. Dappledrop besloot om ook mee te zingen. "We had such a good time together... And I still miss that time. You made me feel like I was special and I felt so good to be around you. I still dream about you and I will never forget you. You are always in my heart..." zong Dappledrop terwijl ze naar de hemel keek, hopend dat hij het zou horen.

-Voor mij is het goed dat we elk 2 namen verzinnen en dan mag Anouk kiezen^^ Als je er echt niet tussen kan kiezen mag je ook nog om hulp vragen en dan help ik graag met kiezen^^

Zijn zusjes praatte wat over hun vader, wat hij oke vond. Toen begon Melodypaw te zingen me haar prachtige stem; "It was a while ago, you left us alone. All you wished was see us smile, now you aren't here for that moment. But you're still looking at us from above." Een genot voor het oor. Symphonypaw vervolgde zacht het lied; "I don't know how it happened, but every day I think, think of you. Where did you go? Lost in the stars, they are telling me, you will always be here. When I think of you... when I think of you." Het was zo zacht, dat het bijna onhoorbaar is. "We had such a good time together... And I still miss that time. You made me feel like I was special and I felt so good to be around you. I still dream about you and I will never forget you. You are always in my heart..." Beats moeder zong, met dezelfde mooie stem. Beatpaw hield niet zo van zingen, maar toch waagde hij een gokje. "I'm sure your there, I know it. It's written in the stars, in the clouds I see your face. Make my sorrows go away..." Zijn stem was redelijk laag, maar wel zuiver. Nadat hij zijn stukje had gezongen, Wou hij een zachte beat met zijn mond, zodat het wat meer pit kreeg. Gelukkig realiseerde hij zich optijd dat dit niet het lied was dat pit nodig had.

Samen met zijn broertje en zusjes liep hij achter zijn moeder aan een stuk verder het veld in. Daar gingen ze allemaal liggen en naar de wolken kijken. Dat was iets wat hij niet zo bijzonder leuk vind. Het was veel te saai voor hem, een geeuw ontsnapte uit zijn bek. Zijn broertje, Beatpaw, begon opeen over zijn vader te praten. Ook zijn zusjes en moeder praatte er over mee. Omdat Rhythmpaw zich niet veel van zijn vader wist zei hij maar niets. Vanuit het niets begon zijn zusje, Melodypaw, te zingen. "It was a while ago, you left us alone. All you wished was see us smile, now you aren't here for that moment. But you're still looking at us from above." zong ze. "I don't know how it happened, but every day I think, think of you. Where did you go? Lost in the stars, they are telling me, you will always be here. When I think of you... when I think of you." vervolgde Symphonypaw. Dappledrop zong verder; "We had such a good time together... And I still miss that time. You made me feel like I was special and I felt so good to be around you. I still dream about you and I will never forget you. You are always in my heart..." En ook zijn broertje zong mee, terwijl die juist helemaal niet zo van zingen hield. "I'm sure your there, I know it. It's written in the stars, in the clouds I see your face. Make my sorrows go away..." Beatpaw begon te beatboxen dat niet echt bij het liedje paste. Gelukkig had hij dat ook al snel door. "Oh oh oh, you left us so long ago. I can't tel much about you, but I know that we all love you. And you love us as well." zong Rhythmpaw om het liedje te eindigen. Zijn stem klonk niet zo mooi als die van zijn zusjes en moeder. Maar kwam wel in de buurt van Beatpaw's stem.

Symphonypaw vervolgde het liedje. "I don't know how it happened, but every day I think, think of you. Where did you go? Lost in the stars, they are telling me, you will always be here. When I think of you... when I think of you." zong ze. In Melodypaw's oren klonk het mooier dan haar eigen gezang. Echter bleef Symphonypaw volhouden dat zij minder goed zong. "We had such a good time together... And I still miss that time. You made me feel like I was special and I felt so good to be around you. I still dream about you and I will never forget you. You are always in my heart..." zong hun moeder verder. Melodypaw wist heel zeker dat dit wel het mooiste was van hun allemaal. Ze zong vol overgave en emotie, dat was iets wat de zusjes nog niet echt goed konden. Dat was ook wel logisch, Dappledrop had haar partner verloren waar ze enorm veel om gaf. De apprentices hadden nog nooit zoiets meegemaakt. "I'm sure your there, I know it. It's written in the stars, in the clouds I see your face. Make my sorrows go away..." zong Beatpaw met zijn typische stem verder. Hier na begon hij kort te beatboxen. Melodypaw sloeg met haar poot tegen haar kop*. Gelukkig stopte hij al snel waarna Rhythmpaw ook zong. "Oh oh oh, you left us so long ago. I can't tel much about you, but I know that we all love you. And you love us as well." Zo maakte hij het liedje wat ze zongen af. Kort zuchtte ze en ging met haar kop tegen de vacht van haar moeder aan liggen.

* = facepalm bij een kat X'D

"I'm sure your there, I know it. It's written in the stars, in the clouds I see your face. Make my sorrows go away..." zong Beatpaw verder. En ook Rhythmpaw zong mee. "Oh oh oh, you left us so long ago. I can't tel much about you, but I know that we all love you. And you love us as well." Toen bleef het stil. Het lied was gedaan en niemand zei nog iets. En Dappledrop wist ook niet zo goed wat te zeggen. Ze was zo blij met haar kinderen en ze hadden allemaal zo veel talent. Dappledrop hoopte dat ze nog lang van hun leven zouden kunnen genieten. Melodypaw ging met haar kop tegen Dappledrop aanliggen. Dappledrop gllimlachte en gaf haar een lekje over haar kopje.

-Sorry voor de laatheid. Had het soms nogal druk:s