Lost for words [&open]

Uitgeput gleed ze totstildn over het nog bedauwde gras en zakte meteen door haar pootjes. Om nog lucht te krijgen rolde ze op haar rug en sloot verdrietig haar groene ogen. Haar wangen waren nat door haar tranen en haar poten deden zeer door het vele geren dat ze hadden moeten overleven. De calico apprentice, nadat ze wat minder hysterisch ademhaalde, draaide zich op haar zij en staarde naar een eenzame struik. Zijn bladeren hadden nog een mooie groene kleur, maar er waren nog geen vrolijk gekleurde bloemen, hoogstens een paar lichtgekleurde knoppen. Een eenzame snik verliet haar mond en ze krulde zich tot een driekleurige bal. Hoe kon die ShadowClan kat haar zo geraakt hebben..? Ze maakte haar zusje toch niet ongelukkig? Waarom had Flow ook niets gezegd? Waarom had ze haar Clan niet beschermd? De vragen kwamen zonder een stop in haar kop terecht en plots voelde ze het gedruk van regendruppels op haar vacht. Dat.. kon er ook nog wel bij. Snel kwam ze overeind en zocht en schuilplaats onder de struik, die er net zo eenzaam bij stond als zij. Zachtjes snikte ze verder en rolde zich weer op. Hier was ze veilig. Haar pluizige staart sloeg ze op haar snuitje en zo nu en dan schoot er een rilling over haar rug als een snik haar keel weer verliet.

OOC; Please join! (:

De struik begon te bewegen en geschrokken keek de apprentice op, haar driekleurige vacht stond slordig en de vacht op haar betraande gezichtje stond alle kanten op. "He, Quietpaw," Een Warrior genaamd Snakebites was onder de struik geglipt en Quietpaw probeerde het grootste gedeelte van de snikjes in te houden. "Wat is er?" De poes rilde even toen een staart over haar wang ging om iets van de tranen weg te halen, maar ze drukte zich dankbaar in de warme vacht van de Warrior. "E-een ShadowClan kat.." Begon ze zacht en jammerend en keek gelijk weer naar de grond. "H-hij.. wilde maar niet weg e-en hij z-zei dat ik Fl-Flow alleen maar ongelukkig maak." De snikjes stierven langzaamaan wat uit, maar haar stem werd steeds zachter. "En nu.. nu is hij bij haar."

"Rustig maar," De woorden hielpen niet echt, het snikken stopte dan wel, maar haar rotgevoel bleef aanhouden. "Niet naar hem luisteren, waarom zou je Flow ongelukkig maken? Niet naar ShadowClanners luisteren, Quiet, ze willen je enkel kleineren," Ze gaf een beverig knikje. "Maar.. Flow lag zelf.. op de grond.. te huilen. Door mij.." Mompelde ze met een bijna dichtgeknepen keeltje door het verdriet. "Weet je wie hij is?" Ze keek op bij de volgende vraag en moest goed in haar herinneringen graven. De vervelende herinneringen. "Tallpaw.."

"Maar wat heb je Flow dan 'misdaan'?" Quietpaw haalde stilletjes haar schouders op en bleef naar de grond kijken. "Tallpaw," Ze keek heel voorzichtig op. Kende Snakebites hem? "Is altijd hopeloos op zoek naar vriendinnetjes en aandacht, wacht maar af. Volgende moon zit hij weer vrienden ze zoeken in andere Clans." Echt waar? "Ik weet het niet, Flowpaw begon plots te huilen en het leek wel alsof ik de schuld naar me toegeschoven kreeg, zonder dat ze daar ook iets over zei. En hij.." Een rilling gleed over haar rug toen ze weer aan de kater moest denken en haar pootjes grepen naar het gras. "..hij mag niet meer in haar buurt komen. Wie weet wat hij wel doet met haar! Straks praat hij haar de Clan uit of gebruikt hij haar voor ShadowClan doeleindes of.." Ze wilde niet eens denken aan een verboden relatie. Geen tranen kwamen meer uit haar ogen, in plaats daarvan keek ze maar naar de grond.