This is my destiny [MCA ceremony]

Knipperend met haar ogen keek Honeypaw om zich heen, was dit het? Dit met sterren gevulde, prachtige gebied? Was dit Starclan? De witte kattin wist het niet zeker, maar het leek er wel op. Ze vroeg zich af wat ze moest doen en bleef uiteindelijk maar gewoon op haar plek zitten. De katten van Starclan zouden vast wel doorhebben dat zij hier was en naar haar toekomen. Of niet soms? Onzekerheid maakte meester van d'r en ze keek wat angstig om zich heen. Wat nou als er niemand zou komen? Zou ze dan nog terug komen? Oh starclan, wat had ze gedaan...

[+Cinderfall]

Met rustige passen beende Cinderfall tussen het lange gras door. Een beekje kabbelde er vredig doorheen en doorbrak de stilte als een speldenprik. Zijn gele ogen waren gefixeerd op het langzaam groter wordende openingetje tussen het gras. Hij stapte uiteindelijk er tussendoor en bleef rustig staan. Hij begon meteen te glimlachen bij het zien van de witte leerling. "Welkom, Honeypaw, in StarClan" Zei hij met zijn gebruikelijke, kalme stem. Hij kon maar niet stoppen met glimlachen van trots. De andere katten hadden hem alles verteld. Weldra had hij zelf naar beneden gekeken en gezien dat hij nóg een nestje had gehad. Lostvoice had niets van Lítill gehad. Wel van hém.. vlak voor hij verdween.

Pootstappen baarde haar enigszins tot rust, ze was hier niet alleen, ze zou hier vast nog wel uitkomen. Ze moest nu gewoon rustig en kalm blijven, zoals het een echte Medicine Cat Apprentice betaamde. Ze haalde een paar keer diep adem om tot rust te komen en keek op toen ze een kater op haar afzag lopen. "Dank u, en wie mag u wezen?" vroeg ze, met respect, aan de Starclan warrior. Hij was van Riverclan, hoe ze dat wist, wist ze niet, maar het kwam gewoon in haar op. Hij had ergens een typische Riverclan bouw, ondanks dat ze hem niet kan herinneren van haar tijd in de clan. Zou hij een van de oude, dappere krijgers zijn, die voor haar geboorte was overleden?

Het witte poesje nam hem in zichzelf op. Cinderfall boog zijn hoofd een beetje en glimlachte. "Het spijt me dat ik je moet mededelen dat ik geen medicine cat ben geweest" Hij pauzeerde even en keek toen op met een trotse grijns. ".. maar dat ik jouw vader ben" Hij zweeg even en kon niet geloven dat zijn dochter hier stond. Zijn zoon had hij eerder al ontmoet. Badgerpaw was al een maan lang dood. "Ik heb nooit het genoegen mogen hebben je te zien toen je geboren werd, maar ik ben blij dat ik toch weet dat je gezond en sterk bent geworden .. en een medicine cat apprentice. Dat is een taak waar je voor geboren moet zijn, blijkt het" Zei hij tegen Honeypaw met een knipoog. In feiten was het ook zo. Weinig katten konden zeggen dat ze medicine cat waren geweest.

"Het spijt me dat ik je moet mededelen dat ik geen medicine cat ben geweest" Even sloeg haar hart over, als hij geen medicine cat was, waarom zou hij hier dan zijn? Had Starclan haar niet geaccepteerd? Was hier naar toe gekomen om een gesprek te hebben met deze onbekende kater en daarna weer naar huis toe te gaan? Nee, wacht. Normale katten konden niet met Starclan praten, of in ieder geval niet zo als Medicine Cats en Leaders. Wat was dit? ".. maar dat ik jouw vader ben" Honeypaw keek de kater vol ongeloof aan. Dit was haar vader? Hij was ... dood. Ze had dus echt helemaal niemand meer. Tranen welde op achter haar ogen en ze snikte zachtjes. "Maar ... mama," begon ze langzaam. "Waarom bent u hier, ... papa?" vroeg ze, twijfelend over hoe ze de kater moest noemen, maar uiteindelijk gewoon papa zei. Lostvoice was nu een bloodclan kat, maar haar vader was hier? Hoe kwam dat? Wat was er gebeurd? "Ik heb nooit het genoegen mogen hebben je te zien toen je geboren werd, maar ik ben blij dat ik toch weet dat je gezond en sterk bent geworden .. en een medicine cat apprentice. Dat is een taak waar je voor geboren moet zijn, blijkt het," Ze keek op, een waterige glimlach op haar gezicht. "Dus Starclan accepteert mijn keuze?" vroeg ze daarna, langzaam, voorzichtig, onzeker.

Cinderfall boog zijn kop en knikte vorstelijk. "StarClan staat achter jouw keuze en zal alles in hun macht doen om jou te steunen in je weg naar een volleerde medicine cat" Hij keek weer omhoog en ontmoette Honeypaw's blik. "Nightstream zal je goed gaan opleiden, daar ben ik zeker van" Hij zweeg weer en gaf zijn dochter de tijd om alles wat hij vertelt had tot nu toe in te laten zinken. Hij keek toen op alsof hij iets had gehoord en richtte zich toen weer op de witte poes voor zich. Sprekend Lostvoice. Bedacht hij. De tranen stonden hem bijna in de ogen van trots. "Ben je er klaar voor, Honeypaw?" Miauwde hij terwijl hij opstond en op haar neerkijk.