{Training} Poison the mind

{Maximaal 3 apprentices}

Het broeierige groene mos liet een zachte gloed achter op zijn dikke, zwart met witte pels. Zijn kille blik liet zich even over de open plek glijden die hij in gedachte had genomen voor de training die hij wilde doen. Eventjes werd zijn scheve glimlach wat breder. Het was perfect. Nu nog de arme schaapjes voor de slacht vinden... Maar in plaats van dat hij de jacht hoefde te openen, zouden ze vanzelf wel naar hem toe komen. Daar was hij zeker van. En dan, kon het spel beginnen. Dan kon het spel eindelijk beginnen zoals hij het wilde spelen. Want het begon al te rommelen. De Starclan had nog geen idee. Die zouden het pas weten als het te laat is... De onrust begon al te komen en uiteindelijk... Zouden zij zegevieren. Rustig ging de kater zitten, wachtend.

Zijn zwarte vacht stond in pieken alle kanten op, ademhaling regelmatig en ogen gesloten. De kater, ook wel bekend als Scorpionpaw, lag in een diepe slaap verzonken in zijn nest in de apprentice den van RiverClan. Plots opende hij zijn ogen. Scorpion verwachtte al zijn mede denmaten te zien liggen met hun langzaam rijzende en dalende lichamen, maar het was donker om hem heen. Een moerassige stank drong zijn geurklieren binnen en hij hief zijn neusje. Een plotselinge bries kwam opzetten en speelde een beetje met zijn vacht. "Hallo?" vroeg de normaal norse kater toen op een voorzichtige toon en keek ongelovig om zich heen. Waar in starclansnaam was hij beland? Een nachtmerrie?

Al snel genoeg leek de lucht in zichzelf te keren en te pulseren, en voordat hij het wist, lag een zwarte apprentice voor hem, wiens pels al meteen alle kanten op piekte van schrik. Ach ja.. Wie schrok er niet op het moment dat hij hier was? Maar nu was niet de tijd voor angst. Hij wierp zijn priemende gele ogen op de apprentice. "Welkom," bromde de kater met zijn diepe stem en hij maakte even een wijds gebaar met zijn staart om de omgeving aan Scorpionpaw voor te stellen. "Je hebt me, bewust of onbewust geroepen," zijn scheve glimlach werd wat breder, "..Dus hier ben ik dan." De kater zette een stap richting de apprentice en nam deze peilend in zich op. Het was altijd maar aftasten hoe je een jongeling maar het beste kon beïnvloeden. Sommigen werden overkomen door onzekerheid, anderen door gierigheid... "En ik..? Ik kan je helpen te bereiken wat je altijd al gewenst hebt.. Je hoeft het alleen maar te vragen."