Dot liep langs een stuk gebergte, nog steeds bakte ze niet van jagen. Steeds verpeste ze het weer, haar stemmen, persoonlijk heden dus fantasie's pratte dan via haar mond hard op wat ze verkeerd deed en dan was de prooi in een twee drie verdwenen. Met een diepe zucht liep ze door, weinig katten mochten haar omdat ze als ze een kat zag altijd die gene beledigde. Nog zelfs tegen de Deputy kwam Hydra weer om het te verpesten, ze staarde naar de grond. Tegen genoeg katten had ze al wat gezegt wat ze niet wilden zeggen, na een tijdje wandelen over de harde stenen kreeg ze pijn aan haar poten en staarde ze naar de grond. Hey we moeten wel Team builden he?! Of ben je dat vergeten? zei Harpus in haar hoofd, ze knikte nee en dacht nog aan de tijden dat Harpus haar had geholpen maar ook kei hard krijste door haar hoofd. Dot had genoeg over iedereen in haar hoofd te vertellen maar negerns kon ze dat kwijd, anders bemoeide de andere ermee. Dot vond dat Alice te veel verander was, eerst bijna haar hele leven was ze aardig nu lijkt ze ineens alles te verbergen, want ja Alice was haar beste vriendin tot ze moest 'Team builden' met Harpus wat Alice bedacht had en dat klonk altijd zo verdacht. Dot keek naar de grond, twee verzinsels in haar hoofd waren veranderd de rest bleven gewoon zo als ze al waren en dat was niet al te zijn. Harpus was een stuk aardiger geworden en Alice duivelser, haar ogen tuurde de verte in toen ze aan dit alles aan dacht. Dot's dromen liepen de laaste tijd ook aan de hand, het begon steeds vreemder te worden. Ze liep door over de pijnlijke stenen met geen enkle reden waarom ze hier was, kwam dat door de ruzie die ik en Draco hadden en Harpus het opgelost had? Of kwam het door die droom die Alice kwaader leek lijken? Of kwam het dat Vulture haar de hele tijd steunde in de harde tijd? Of... of dacht ze en wist het niet meer.