So.. who are you?

Een ravenzwarte kater liep het Shadowclan gebied weer in. Hij was eventjes buiten het kamp geweest om te kijken of er nog prooidieren waren waar hij op kon jagen, maar helaas had hij niks kunnen vinden. Raven zuchtte en plofte neer midden in het kamp, niet heel ver van de nursery. Ravenheart voelde wel dat het langzaam aan steeds warmer werd en dat Newleaf zeker weten snel warm zou zijn. En dat zo betekenen dat de prooidieren terug kwamen en dat de clan weer veel kon eten.
Ravenheart begon met he wassen van zichzelf, hij vond dat het wel tijd was voor een bad en dat hij die verdient had na een hele dag buiten lopen. Onsuccesvol dat wel, maar hij had het geprobeerd.

De nursery. Was. Vol! Ze werd er gek van. Eerst was er helemaal niemand om mee te spelen en nu waren er opeens twee nieuwe nestjes bijgekomen. Niet dat ze met de nieuwgeboren kittens kon spelen, maar het zorgde wel voor meer geluid en veel te veel drukte. Daarom was de kitten maar naar buiten verhuist, waar een frisse wind aan haar pluizige vachtje trok.
Haar blauwe ogen keken om zich heen, terwijl ze zachtjes snoof en zich afvroeg hoelang het nog zou duren voordat Shrewstar haar apprentice zou maken. Waarschijnlijk nog lang, aangezien ze pas vijf manen oud was en dus zeker nog een maan moest wachten.
Een zwarte kater kwam in haar blikveld en ze probeerde zijn naam op te roepen uit haar geheugen, maar faalde erin. Ze zuchtte zachtjes, hees zichzelf overeind en wandelde in de richting van de kater. Zou hij een gesprek met haar willen aangaan? "Uhm, Hallo," miauwde ze zachtjes, terwijl ze ging zitten. "Sorry, ik kan niet meer op je naam komen," miauwde ze daarna, lichtelijk beschaamd, terwijl ze naar de grond keek en voorzichtig met haar pootjes schuifelde. "Ik ben Stormkit," stelde ze zichzelf daarna voor.

Ravenheart likte zich rustig verder. Hij kon nog wat dingen doen voor de clan vandaag. Misschien Forcepaw nog trainen als hij die kon vinden. Lastig poesje was het soms. "Uhm, Hallo," klonk het toen en Ravenheart zijn ogen draaide naar de kleine kitten die bij hem zat. Hij draaide zich naar haar toe. "Sorry, ik kan niet meer op je naam komen," Hij grijnsde. "Dat is niet zo erg toch? Er zijn veel katten hier." zei hij tegen haar. "Ik ben Stormkit," stelde ze zich toen voor. Raven knikte naar haar. "Ik ben Ravenheart." vertelde hij.
"Moet je niet de nursery in? Het is wel wat koud. Maakt je moeder zich niet een beetje druk om je?" miauwde hij. Het was wel wat frisjes, maar de kitten zag er wel uit alsof ze bijna apprentice zou worden dus misschien dat ze het wel kon hebben. Ze zag er wel schattig, wit en fluffy uit. Met van die blauwe oogjes zoals hij had. Alleen had hij geen fluffy zachte witte vacht. Helaas.

"Ik ben Ravenheart," De naam deed inderdaad een belletje rinkelen. Ravenheart ... Door haar kop zag ze beelden voorbij flitsen van de zwarte kater met blauwe ogen die ze wel eens vaker had gezien, ook nog wel eens aan de zijde van een even bekende zwarte kattin met blauwe ogen. Innerghost? Dan zou dit haar zoon moeten zijn. Stormkit schudde haar kop om los te komen uit haar dagdromen en keek omhoog naar de kater. Haar oortjes zakte naar beneden toe toen ze zijn woorden hoorde en ze keek naar de grond. "Het is zo druk in de nursery nu met de kittens van Snowynight en Fawnstep erbij. En ... Ik heb geen moeder," haar laatste woorden waren niet meer dan een fluistering. De pijn van het verlies van haar moeder was nog steeds groot in haar hart.

De kitten liet haar kop zakken toen hij had gesproken. Oeps. Dat betekende niet veel goeds. Had hij iets verkeerds gezegd? Ravenheart hoopte dat hij erop gewezen werd door haar.. "Het is zo druk in de nursery nu met de kittens van Snowynight en Fawnstep erbij. En ... Ik heb geen moeder," Oh. Oh oeps. "Oh wow sorry," miauwde hij naar haar toe. Ravenheart zakte wat door zijn poten om haar een kopje te geven. "Daar wist ik niks van af."
Zijn blauwe ogen keken in de hare. "Wil je anders met mij rondhangen om een beetje rust te krijgen? Alles beter dan de nursery als ik het zo hoor." stelde hij voor met een glimlach. Ravenheart was niet echt een alledaagse Shadowclan kat. Waar de meeste wat hartelozer en verbitterd waren was hij juist vriendelijk en open. Niet alleen naar zijn clangenoten maar ook naar andere clans toe. Hij was gewoon een hele vriendelijke kat.

"Daar wist ik niks van af," Stormkit keek op toen ze het kopje van de zwarte kater voelde en glimlachte wat verdrietig. "Het ... maakt niet uit, je ... u, bent niet de enige die het vraagt," miauwde ze zachtjes. Zeker nu er zoveel queens waren, werd er steeds vaker aan haar gevraagd waar haar moeder was gebleven. Toch wilde ze er liever niet verder over praten, het deed pijn, nog steeds. "Wil je anders met mij rondhangen om een beetje rust te krijgen? Alles beter dan de nursery als ik het zo hoor." Haar blauwe ogen keken omhoog en klaarde op, evenals haar houding. Haar oortjes gingen overeind staan en een glimlach kwam op haar gezicht. "Echt!? Mag dat zomaar? Danku! Dat is heel erg aardig van u," miauwde ze vrolijk, terwijl ze als een kleine pluizige stuiterbal rond Ravenheart sprong.

"Het ... maakt niet uit, je ... u, bent niet de enige die het vraagt," U... dat liet de kater zich opeens oud voelen. Zo oud was hij nog lang niet. Tegen elders zei je u, niet tegen hem. Ravenheart keek naar het kleine enthousiaste pluisje wat heel blij was met zijn voorstel.
"Echt!? Mag dat zomaar? Danku! Dat is heel erg aardig van u," Hij grijnsde naar de stuiterende kitten. "Je hoeft geen u tegen me te zeggen hoor, die leeftijd heb ik nog lang niet bereikt." miauwde hij naar Stormkit. "Wat wil je doen? Heb je al gegeten vandaag?" Anders moest hij eerst wat fresh-kill regelen voor zijn nieuwe vriendinnetje die hij op sleeptouw nam.