This wears me out {+Tallpaw}

De donkergrijs gevlekte she-cat trippelde langs waar Fourtrees begon en de RiverClan border een klein beetje van het ShadowClan raakte. Ze had een flinke waterrat in haar bek, maar als je beter keek kon je zien dat het beest al een tijdje dood was. Enkele dagen, waarschijnlijk. Hij was nog niet verrot, maar het zou ongezond zijn om hem te eten. En de RiverClan apprentice was -natuurlijk- weer eens -zoals altijd- aangewezen om dat kraaienvoer het kamp uit te dragen. Ze vond het vreselijk irritant om naar de warriors te luisteren, maar deze keer was ze niet al te erg er tegen in gegaan. Het was eigenlijk wel prettig om nu buiten te zijn, ze hoefde tenminste niet tegen die foxdung gezichten in het kamp te kijken die haar aanstaarden alsof ze alles verkeerd deed. Ze haatte het! Ze haatte die arrogante warriors die dachten dat ze alles wisten! Ze haatte die macho apprentices die met haar wilden flirten! Ze haatte die andere poezen die alleen maar over rare problemen wilden praten! Oh zker, soms had ze zin om hun oh-zo-mooie gezichtjes een flinke kras te geven. Maar natúurlijk zou ze zich weer moeten inhouden zodat ze niet weer van dat soort irritante "taken" kreeg. Ze gooide het oude voedsel met een grote zwaai van haar kop in een verdroogd beekje. Zo. Daar was ze ook weer van af. Oplettend dat ze niet de grenzen overschreed trippelde ze terug. Plotseling hoorde ze een klein geluidje. Was daar soms iemand? Met een zogenaamd-ongeïnteresseerde blik keek ze om.

{Tallpaw}

De kater had de poes al gezien toen ze voor het eerst dichtbij de grens kwam, daarna was ze even verdwenen, maar door de geur had hij haar weten te volgen. Nu keek ze dan eindelijk achterom, en daar zat hij, keek recht in haar ogen, en knikte alleen maar. Best vreemd, misschien zag het er creepy of bedreigend uit, maar het laatste wat hij wilde was overkomen als een clanverrader, hij wilde haar weg bij de grens, that's all.