Jeah, just ask {Arcanepaw}

De tabby gevlekte kater liep met een redelijk humeur het kamp in. Hij had zijn eerste ronde van de dag gehad en had geslaagd. Niet zomaar een klein botterig muisje maar een redelijke. De kater had een haas gedood op de grens. Misschien was op nog positief gesproken, eerlijker zou zijn over. Maar hij hoefde voor niemand eerlijk te zijn, ze hadden prooi nodig en dat beest had nog wat vlees aan zich ook. Met enige trots legde hij het konijn weg samen met wat minder opvallende muizen. Deze waren zoals de dresscode bleek te zijn rond deze tijd, broodmager. Na nog een blik op zijn vangsten negeerde hij de honger die opkwam bij het middaguur en keek kort rond. Niemand. Of ja, niemand die hij aan wou spreken of mee wou vragen om te gaan jagen. Op een rustige tred beende hij naar de ingang, of voor zijn doel, de uitgang. Hij keerde zich even om, terug kijkend, niet wetend waarop hij wachtte. Eigenlijk had hij voor de verandering eens zin om mét iemand te jagen. Toen hij een of andere wildvreemde apprentice zag liep Ace ernaar toe. ‘Zin om mee te gaan jagen?’ Namen en shit kwam later wel, eerst zaken doen.

De jonge kattin was teruggekeerd met een raaf en een aantal muisjes tussen haar kaken geklemd. Ze had deze op de prooistapel gelegd en had er nog een trotse blik op geworpen, nadat ze zich weer uit de benen maakte en weer in de richting van de kampuitgang vertrok om een tweede ronde jagen te gaan doen. Jagen was iets waar ze best goed in was, dus nu moest ze zich benutten. ‘Zin om mee te gaan jagen?’ Haar oortjes schoten overeind toen een donkere cyperse kater haar plots aansprak. Arcanepaw was even stil en knikte toen. "Mij best."

Verrassend genoeg kreeg hij geen klap tegen zijn kop maar een echt redelijk antwoord, niet dat een klap geen antwoord was, voor Ace zeker. Alles was op te lossen met geweld, wat een motivatie. "Mij best." Hij toverde zijn spottende grijnsje op al lag dat niet aan het antwoord. Zo was zijn normale lach nou eenmaal. Al maakte zijn ogen het wel goed, deze stonden vrolijk. Goed, voor zijn doen. Dus de kater draaide om en liep naar de uitgang, even omkijkend of de ander hem volgde. ‘De naam is Ace trouwens’ gaf hij prijs waarnaar hij naar buiten ging.