List it up {Open + Ganzenopdracht}

Rustig liep de grijze tabby langs het water. Op een veilige afstand natuurlijk… Hij haatte dat spul. Kon je iets niet-levend haten? Ja, Hij kon het. Eigenlijk was het wel een slechte eigenschap. En een van zijn geheimen. Een van de? Had hij er eigenlijk veel? Mompelt en verzonken in zijn gedachten begon hij wat op te sommen. ‘Ik ben bang voor water. Ben een softie in de buurt van kittens.’ Hij zuchtte even, nu al twee. Ace dook wat dieper in zijn gedachten ‘Iedereen haat me en ondanks dat ik doe alsof deert het me wel’ Dit was de waarheid, van sommige vond hij niet erg maar van andere wel. ‘Ik ben een enorme egowist’ Even bleef hij staan in zijn tred. ‘Kindda’ Met dat woord liep hij weer verder. ‘Daarbij krijg ik het niet voor elkaar om vrienden te maken’ Dat was, dacht hij. Misschien verwachtte hij dat het een opluchting zou zijn maar het maakte alleen dat hij zich rot voelde. Ineens hoorde hij een geluid, een geluid dat alleen werd gemaakt door een kat. Hij stopte nu met lopen en richtte zijn kop richting de grond. ‘Foxdung…’ Laat dit een vreemde zijn asjeblieft…. Please….

De jonge kater was random rond gaan lopen, toen hij ineens Ace zijn geur had opgeduikeld. Meteen was hij hem natuurlijk gaan volgen, en dan konden ze lol trappen. Zo liep het echter niet, want toe Tall aangekomen was zat de kater in alle rust geheimen op te duikelen. Tall drong door de bosjes en naderde zijn vriend. "Zozo, een softie rond kittens he?" Zijn blik maakte duidelijk dat hij alleen maar plaagde, "en wat noem je mij? Een vage kennis?"

Nope, geen medeleven van Starclan. Kom op, kon het hem niet meezitten? Maar goed, het was dus Tall. Want als er iemand was waarmee hij zijn geheimen wou delen was het een kater die massa’s vrienden had. Hmmff. "Zozo, een softie rond kittens he?" Nou, laten we dit maar gewoon oplossen zoals alles. Meespelen. Echt, hij moest eens acteur worden. Gelukkig was de blik van Tall plagend. Daarom reageerde hij maar met een dramatische staartzwiep. "en wat noem je mij? Een vage kennis?" Ace grijnsde. Goed, hij had Tall, maar het was triest dat hij zijn enige mannelijke vriend was. ‘Partner in Crime’ Bedacht hij lachend waarna hij verder liep. Tall zou wel volgen. Het was ook duidelijk dat Ace nog steeds een goede afstand bewaarde van het water. ‘En, wat wil je doen, het kan maar beter wat goeds zijn om me te verstoren in een meeting met mezelf.’

Tall grinnikte toen de ander zichzelf verbeterde na zijn woorden. Oke dan, dan had hijzelf tenminste ook nog een vriend, de rest verliet hem net zo makkelijk als dat hij ze gekregen had. Een zucht ontsnapte zijn mond, maar verder liet de kater niet merken dat er iets mis kon zijn. "Niets eigenlijk, ik kwam je gewoon toevallig tegen in je 'meeting," Tall glimlachte, en bedacht zich toen hoe handig het eigenlijk was wat Ace had gedaan, wat waren zijn eigen geheimen? Behalve dan die van de donkerste hoeken in zijn geest kon de kater er niet zoveel bedenken. Hij haalde zijn schouders op, oke, dan niet.

Zo diepgaand dat de kater was merkte hij Talls zucht niet op. Een probleem moest echt recht voor zijn snuit staan mocht hij het zien. "Niets eigenlijk, ik kwam je gewoon toevallig tegen in je 'meeting," Ace bromde wat onhoorbaars, ja, he knows, niet slim om je geheimen hardop te zeggen. Tevens niet goed voor de gezondheid om tegen jezelf te kletsen. Ach, hij was toch niet het helderste licht van alle, hij moest het hebben van zijn spieren en uiterlijk. Oké, oké, vooral het eerste. Om toch wat te zeggen besloot hij zijn vriend een beter antwoord te gunnen. ‘Nou breitante, dan maar gewoon een wandelingetje maken?’ Bij die zin liet hij zijn stem raspend worden en oud lijken. Hij flufte zijn pels op, waardoor hij drie keer zo dik leek, en nam een slome tred aan. Arme Aceheart, nu al toe aan pensioen.

Zijn ogen bleven op de kater hangen toen die hem een breitante noemde. De twee waren ongeveer even groot, maar op het moment keek Tall daar niet naar. "Oke dan opa, wat word je elders naam?" Hij grinnikte even, en gaf zijn vriend toen een speelse bui, "Aceuseless?" Met glimmende ogen keek Tall naar hem, en stak toen zijn tong uit. "Nee, Acewater!" Een soort kalmte kwam over de kater, dit was gewoon lol trappen. Dat mocht toch wel?

"Oke dan opa, wat word je elders naam?" Hij deed alsof hij wat wou zeggen maar viel in een perfect geacteerde hoestbui. Na wat gekuch en gekreun keek hij met waterige oogjes op en bromde wat. "Aceuseless?" Karma sloeg toe, hij verslikte zich en moest een tijdje stikkend hoesten. Ondertussen had zijn beste vriend al weer een vleiende naam verzonnen. "Nee, Acewater!" Als zijn typische reactie ging een van zijn oren naar achter. Na een tijd herhalen; Het is je vriend en het is maar een grap, kon hij zich omdraaien. Hij flufte zijn borstvacht helemaal op en keek arrogant naar de ander. ‘De naam is Aceheart, vernoemt naar mijn enorme hart die ik gebruik om verloren grenzen te redden.’ Een ongure grijns trok over zijn gezicht. ‘En natuurlijk mijn collega Tall leren zwemmen’ Met die woorden dook de ander op zijn vriend en probeerde hem te overmannen, of ja, in het water te krijgen.

Hij grinnikte om de naam die zijn vriend dan zelf voor zichzelf bedacht had, dat faalde nogal hard. "Dat is waar, grote Aceheart," Mauwde hij spottend, maar schrok zich te pletter toen de ander ineens bovenop hem sprong en hem het water in wilde krijgen. Tall maakte gebruik van het momentum, en duwde hard met zijn sterke achterpoten in de buik van zijn vriend, wat hem vrijmaakte en Ace over hem heen duwde. Tall grinnikte, nog op de grond, en draaide zich om. "Faal Ace, Faal,"

"Faal Ace, Faal," Wat stijf kwam hij overeind en ging verder met zijn klaagrede. ‘De jeugt van tegewoordig…’ gevolgd door wat onhoorbaar gebrom en geklaag. Hij keek even bedenkelijk waarnaar hij zijn groene ogen op Tall richtte. ‘Tallfale klink ook best leuk’ Een brede grijns vormde op zijn gelaat. ‘Grote faal’ kondigde de kater de ander met een voice over stem aan. Weer een bedenkelijke uitdrukking waarna hij veel begon te knikken. ‘Ja, Aceheart en Tallfale, kom op, dat klinkt geweldig.’ Grijnsend beukte hij zijn schouder tegen die van de ander, zijn geheimen actie allang vergeten.

Tall moest lachen om de reactie van zijn vriend, en stond op. Toen hij zijn nieuwe naam hoorde liet hij zich op de grond zakken. Hij grinnikte lichtjes, oke, niet leuk. Misschien zou hij wel serieus zo gaan heten, het was niet leuk meer, hij bleek dus eigenlijk alles verkeerd te doen. Deze kater was het perfecte voorbeeld van iemand die alles had, en het toen kwijtraakte, alles glipte weg, alleen Ace was er nog en een paar anderen. Hoe lang die er nog zouden zijn? Vast niet lang meer.