Black isn't right {OPEN}

Ze lag dicht tegen haar moeder opgerold, maar toch voelde het alsof ze soms weg werd geduwd van het nest. Niet erg letterlijk, maar de stem van haar moeder Lone-one sprak gewoon amper tegen haar. De kitten gaapte en opende haar blauwe oogjes, die door de nursery heen schoten. Haar zicht was haarscherp en keek naar de twee nesten van de nieuwe nestjes die erbij gekomen waren. Wanderkit en Heatherkit lagen waarschijnlijk te slapen, dus besloot ze om er maar alleen op uit te gaan. Littlekit kon al verschillende woordjes en kleine zinnetjes zeggen, dus ze hoopte om iemand tegen te komen en tegen die kat een gesprek te kunnen beginnen.

;; take it to the grave

Haar mosnest begon al aardig te wennen, aangezien ze een paar weken geleden plots geen ouders meer had. Maar nog steeds vond ze haar nieuwe moeder maar vervelend. Altijd maar dat over zorgzame gedrag, alsof zij een van haar kittens was. Wat ze niet was en ook niet eens wilde zijn. Stoatkit's rebelse karakter werd dus ook met de dag aangewakkerd door de zachte melodieuze stem van de queen. 'Ik ga niet ver.' Zei ze altijd met frisse tegenzin als ze het nest verliet en deze keer ging het precies zo. De gouden blik van de queen brandde in haar rug, maar nu al had ze geleerd om niet om te kijken. Dat zou de grootste fout zijn die ze ooit kon maken op zo'n zonnige dag. Dan zou de queen meteen ingrijpen en haar aanspraken, een gesprek aanknopen. Stoatkit was al aardig op weg, toen ze bijna tegen een kleinere zwarte kitten aanliep. 'Het zou zeer op prijs gesteld worden als je de weg niet zo zou blokkeren, mevrouw.' Sprak ze de zwarte kitten met haar deftige toontje toe, maar haar oogjes vlamden fel op. Want behalve de wil om de beste te zijn, was Stoatkit nogal een heethoofd.

TAG: Littlekit ; SHIP: Uh no! ; NOTES: If I may?

coded by RESCUE RANGER ! of ATF