{Avalanchedemon} Wanna hunt?

De rode abbessijn was blij met de komst van newleaf. Alles in het woud leek te herleven. Het kleinste organisme ontwaakte uit hun winterslaap. De bomen droegen weer frisse groene bladeren en de bloemen stonden in bloei. Maar dat bracht niet altijd voordelen met zich mee. De pollen, daar had de kater het meest last van. Hoewel hij er niet zo'n grote allergie aan had, had hij ze liever weg. Dan was leafbare nog zo slecht niet geweest. Waren er geen pollen, en nog beter, geen muggen. Van die miezerige prikkende insecten had hij het niet. Gaf hem maar de mussen uit het bos. Of een goeie sappige duif. Maar voorlopig had hij nog geen van al die dieren tegen gekomen. Het was dan ook niet zo raar, de temperatuur waren nog niet op hun warmst. Voorlopig moesten de katten in het kamp nog overleven op de rest van de killpile en kleine diertjes als muisjes en veel te magere konijnen. Leafbare had voor iedereen zijn tol geëist. De kater stapte nog een eindje door toen hij plots de aanwezigheid van één of andere clangenoot achter zich oppikte. "Hé, kom erbij. Ik ging juist op jacht gaan." De afstand tussen hen was niet zodanig groot dus hoefde hij niet zodanig hard te roepen. Maar met de wind die laag zat was dit wel eens nodig.

Open voor wie wil~

Met uitgestrekte passen liep de zilvere tabby door de velden op weg naar het kleine meertje. Ze was dood moe, na een lange tijd achter een bijzonder snel konijn aan gerend te hebben was dat ook wel logisch. Maar toch, normaal hield ze elk konijn gemakkelijk bij. Het voelde ergens helemaal niet lekker, ze werd toch niet langzamer? Bij deze gedachte schudde ze meteen haar kop om deze gedachte weg te jagen. AvalancheDemon versnelde haar pas en rende verder richting het water. Van dat geren had ze namelijk dorst gekregen. "Hé, kom erbij. Ik ging juist op jacht gaan." klonk de stem van een kater. Abrupt stond ze stil en keek in het rond, waar de stem vandaan was gekomen had ze niet gezien. Al snel zag ze een rode abessijn staan. Het werd ondertussen ook maar weer eens tijd om voor de zoveelste keer proberen aardig te doen. Rustig liep ze naar de kater toe en ging vlak voor hem staan. "Prima, maar ik ga eerst even naar het meer om wat de drinken." zei ze tegen de kater. Hoewel ze het vriendelijk bedoelde klonk haar stem zoals gewoonlijk redelijk kil. Meestal vond ze dat juist leuk, maar als ze eens een keertje aardig wilde zijn werkte dat nou ook niet bepaalt mee.