Shine into my darkness {+Ashpelt}

Mockingpaw krabbelde zijn nest nog wat goed. Hij had een hele dag niets gedaan, behalve dat zijn oren van zijn kop werden gezaagd. Maar ja, hij is een apprentice en niet warrior, dus voor zijn part kon de warrior code de boom in. Hij sloot zijn ogen. En net zoals altijd kwam Leopardstorm, zijn vader hem welterusten zeggen. Hij vond het heerlijk dat hij dat deed, het leek zo echt. En bij zijn vader kon hij ook alles uiten, al was hij dood.

Mockingpaw gaapte luidruchtig. Iets wat hij deed, omdat zijn mede apprentices het zo vreselijk vonden. Hij liet zijn kaken weer op elkaar vallen en smakte nog eens luid. Dan zette hij een grote grijns op en stond op. Hij schrok wel een beetje toen hij plotseling in een een pikzwart woud stond. Verward schudde hij zijn kop en keek nog eens goed. Nee hij sliep niet, hij was hier echt. Mockingpaw zuchtte. "Altijd het zelfde.", gromde hij bij zichzelf.