After rain comes sunshine {OPEN}

Voorzichtig stak Breezetail zijn hoofd door de opening van de Warriors Den. Eindelijk, het was gestopt met regenen. De kater was in de Den gaan schuilen voor het neerstormende water, want als er iets was dat hij niet leuk vond, dan was het wel nat zijn. Hij stapte verder naar buiten en moest zijn best doen om niet uit te glijden in het natte gras. Hij zocht een droge plaats om te gaan zitten. Ah, die steen daar is perfect! Dacht de gestreepte kat, en hij trippelde voorzichtig om de plassen heen en sprong uiteindelijk op het rotsblok. Vanaf hier had hij een goed uitzicht over het kamp. Breezetail krulde zijn staart om zijn poten, sloot zijn ogen en genoot van het zonnetje dat zijn best deed om de regenwolken te laten verdwijnen.

De hele tijd had de vijf moons jonge kat in de nursery gezeten, naar buiten kijkend naar hoe het regende. Northkit had gewacht tot het zou stoppen, en nu was het ook gestopt. De kitten sprong de nursery uit en keek even om zich heen. Zijn ogen vielen op een warrior die op een steen lag, met zijn ogen dicht. Sliep hij? Northkit kwam dichter bij en keek hem nieuwsgierig aan met zijn helder blauwe oogjes. Bij de meeste kittens werden de ogen geel, groen, oranje, of bruin achtig, of een mix tussen al die kleuren of enkele er van. De zijne waren nog steeds blauw, en dat zouden ze waarschijnlijk ook blijven. "Slaap je?" Vroeg hij, wetend dat het een domme vraag was, maar nou en.

Door de warmte van de zon was zijn vacht al erg opgewarmd en het maakte de kater slaperig. Wat zou hij vandaag gaan doen? Jagen? Met andere warriors gaan praten? Of… of… Breezetail geeuwde en knipperde even met zijn ogen. Zijn maag begon te knorren. Bij de gedachte aan verse prooi liep het water in zijn mond, maar hij was te lui om voedsel te gaan halen, hij lag net zo goed. Hij sloot zijn ogen en moest zijn best doen om niet in slaap te vallen. Wat heerlijk, dacht hij. “Slaap je?” verstoorde een piepstemmetje zijn gedachten opeens. Breezetail opende zijn ene oog om te kijken wat er aan de hand was. Vlak voor zijn neus stond een zwarte schim en de kater schrok zich rot. Hij knipperde meteen met zijn ogen en het zwarte gestalte veranderde in een zwart-witte kitten met blauwe ogen. Hopelijk merkte het kleine katertje niet dat Breezetail zo hard van hem schrok. “Is er wat kleintje?” vroeg hij zo normaal mogelijk, al was zijn ademhaling nog erg snel van het schrikken. De gestreepte kat probeerde zijn geur te herkennen, maar kon hem niet thuiswijzen. “En wat is je naam ook alweer?”

Northkit grijnsde toen de warrior van hem schrok. Was hij zo eng? Maar beter ook, als de beste warrior in wording van alle clans, moesten katten welk bang voor hem zijn. “Is er wat kleintje?” Northkit haalde zijn schoudertjes op. "Ja, ik vroeg me af of je sliep..." miauwde hij enkel. “En wat is je naam ook alweer?” Vroeg de warrior. Northkit keek hem vragend aan. Wist hij zijn naam niet meer? "Nor..." hij grijnsde. "Raad maar," piepte hij met een grijns terwijl hij ging zitten en de warrior afwachtend aan keek.

“Ja, ik vroeg me af of je sliep…” was het antwoord van het katertje, “en ik hou ervan om slapende katten wakker te maken” voegde Breezetail er in zijn gedachten bij. Toen hij de naam van de kleine kater vroeg, kreeg de warrior een antwoord dat hij niet verwachtte: “Nor…” begon het katje “Raad maar…” piepte hij daarna met een grijns. Oh jee, dacht de warrior, en hij voelde zich een beetje ongemakkelijk worden. Hij was niet erg goed met kittens en nu moest hij er zelfs een raadspelletje mee spelen… Een zucht ontsnapte uit zijn mond. “Goed, laat me raden,” zei de kater en hij lachte naar de kitten. Hij dacht diep na en bekeek het kleintje eens goed. “Whitekit?”probeerde hij. “Wolfkit?” Daarnet zei de kitten iets van Nor…, herinnerde hij zich, welke namen beginnen nu met Nor? Plots wist hij het weer. “Northkit?” vroeg hij.