Bleed {Runningpaw}

Zijn blik gleed rustig over het kamp en bleef even plakken bij het gestalte van zijn dochter Runningpaw. Nog steeds vond hij het opmerkelijk dat de kattin zo veel op haar moeder kon lijken. Voorzichtig hees de kater zich overeind en strekte hij zich even uit, waarna hij richting de apprentice liep. "Hey Running," Sprak hij begroetend, om de poes nadien een vriendelijke blik toe te werpen. "Hoe gaat het met je? En met je trainingen?" Zijn blik was weer wat neutraler gaan staan. Hij was niet zo vrijgevig met zijn vriendelijk. Vaak vond hij dat katten dit moesten verdienen. En ook al was ze zijn dochter, ook voor haar gelde deze regel.

Moe neusde ze het muisje wat naar voren en keek met een verveelde blik naar haar maal. De honger was weer verdwenen toen ze het ding van de prooistapel had gepakt, maar ze durfde hem niet terug te brengen, bang dat katten haar zouden uitmaken voor een hebberig iemand. "Hey Running," Loom keek ze op vanaf haar plekje en keek plots in de blauwe kijkers van haar vader. Schuldig liet ze haar oortjes hangen en schoof het muisje even weg. "Hoe gaat het met je? En met je trainingen?" De verandering van zijn blik deed haar meteen twijfelen of ze wel alles moest vertellen, dus bleef ze even stil. "Eh, met mij gaat alles goed." Antwoordde ze, Wolftail's blik vermijdend en slikte even. Liever wilde ze geen leugens verspreiden en hopelijk had de kater nog niet met Tallpaw gesproken. "En.. Thrushdive heeft me het hele territorium al laten zien, alleen.. ik denk dat hij soms wat meer betrokken is met zijn partner, maar oké.." Ze wierp hem een voorzichtige blik.

De poes keek haar eerst wat loom aan, echter besteedde de kater daar niet al te veel aandacht aan. Hij focuste zich eerder op wat hij haar gevraagd had. "Eh, met mij gaat alles goed." Antwoordde ze, duidelijk zijn blik vermijdend. "En.. Thrushdive heeft me het hele territorium al laten zien, alleen.. ik denk dat hij soms wat meer betrokken is met zijn partner, maar oké.." Wolftail greens even en merkte de blik die ze hem had toegeworpen niet op. "Het is normaal dat hij nu wat meer met Snowynight bezig is," Begon hij rustig. Hij wist nog goed hoe hij zich voelde toen hij het nieuws te horen had gekregen dat hij grootvader was geworden. Echter klonk het woord 'grootvader' zo oud, en oud voelde hij zich helemaal niet. "Ze hebben net kittens samen gekregen, maar ik ben er zeker van dat hij je trainingen gauw genoeg terug oppakt." Sprak hij uiteindelijk terwijl hij zijn blauwe ogen weer op Runningpaw liet rusten.

"Het is normaal dat hij nu wat meer met Snowynight bezig is," Ze knikte een beetje afwezig, het zou wel leuk zijn geweest als Thrushdive haar ten minste had voorgesteld aan zijn partner, maar misschien had haar vader gelijk en was hij meer bezig met zijn partner. "Ze hebben net kittens samen gekregen, maar ik ben er zeker van dat hij je trainingen gauw genoeg terug oppakt." Wat aarzelend keek ze hem aan en knikte. Oké. Om zichzelf af te leiden pakte ze het muisje er weer bij en begon het met haar pootjes te bewerken.

Totdat het gewoon niet meer ging en ze een wat hulpeloze blik op de grote Warrior wierp. "Eh papa..? Er is.. nog iets." Beteuterd keek ze naar haar pootjes en maalde de woorden door haar kopje, hoe ze het zou moeten brengen. Ze kon beter niet liegen tegen haar ouders, dat zou haar problemen alleen maar groter maken. "Ik.. eh.." Het ging te moeizaam en ze drukte haar oortjes tegen haar kop. "Ik.." Kleine traantjes verschenen in haar oogjes en snel stond ze op en drukte zichzelf tegen haar vader aan en snikte zachtjes. "Papa.. ik.. ik heb een Apprentice aangevallen." Snikte ze zachtjes en durfde zich ook niet meer terug te trekken uit haar vader's vacht. Bang voor zijn blik, bang voor zijn boze stem, bang voor alles.

Toen hij zag dat Runningpaw knikte, nam hij maar aan dat ze de boodschap had begrepen. Hijzelf besteedde ook een poos minder tijd aan zijn apprentice's toen Shrewstar kittens kreeg, wat eigenlijk meer dan normaal was. "Eh papa..? Er is.. nog iets." Nieuwsgierig keek hij naar zijn dochter, welke haar blik op de grond had gegooid. "Ik.. eh.." De nieuwsgierigheid bleef als een koud vuurtje in zijn ogen wakkeren. Echter trok hij toch een wenkbrauw op toen hij zag dat zijn dochter het steeds moeilijker begon te krijgen. "Ik.." Kleine tranen leken te verschijnen in Runningpaw's ogen. Maar hij besloot nog geen actie te ondernemen, niet tot hij wist wat er nu gaande was. Een lichte rilling rolde over zijn ruggengraat toen de poes plots haar kopje in zijn vacht begroef. "Papa.. ik.. ik heb een Apprentice aangevallen." Snikte de apprentice uiteindelijk zachtjes. Een kleine glimlach verscheen op zijn gelaat, en voorzichtig streek hij met zijn voorpoot troostend over de rug van de poes. "Ssht, rustig maar," Begon hij troostend, waarna hij een tedere blik op de kattin gooide. "Het is normaal dat je eens in een gevecht raakt met iemand, ik heb dat zelf ook vaak meegemaakt." Vertelde Wolftail haar. Het was een van de zeldzame momenten dat hij zich emotioneel opstelde in het openbaar, maar hij deed dit voor zijn dochter. "Het is al goed." Na een tedere lik over haar kopje te hebben gegeven, duwde hij haar even van zich weg en ging hij met zijn poot onder haar kin, zodat de poes niet anders kon dan hem aan te kijken. "Het is al goed, geloof me maar." Mauwde hij zacht, de poes een meelevende blik gunnend.

Zelfs toen hij met zijn voorpoot over haar rug wreef durfde ze niet op te kijken. Straks zou hij nog boos worden ook en was dit maar een.. valsstrik. "Ssht, rustig maar," Haar schokkende gesnik kalmeerde wat, maar de tranen liepen nog over haar wangen en op haar vader's bruine vacht. "Het is normaal dat je eens in een gevecht raakt met iemand, ik heb dat zelf ook vaak meegemaakt." Heel voorzichtig keek ze op, haar betraande oogjes keken in die van hem. Echt waar..? Had haar papa ook al eens met Clangenoten gevochten? "Het is al goed." Heel zachtjes snorde ze toen hij haar een lik gaf en keek even wat verbaasd op toen hij haar van hem wegduwde. Vervolgens werd haar kopje wat omhoog getild, zodat ze hem wel moest aankijken. "Het is al goed, geloof me maar." Haar laatste paar snikjes stierven weg en ze wreef met haar pootje over haar wangen. "O-oké papa," Hikte ze nog zachtjes, maar wist haar vader aan te blijven kijken. "Ben je.. echt niet boos? En mama dan?" Alweer angstig voor antwoorden drukte ze haar oortjes in haar nek en voelde een misselijk gevoel in haar maag opkomen.