Let's play! {OPEN}

Met zijn snuitje duwde hij het groene balletje voort. Mos balletjes waren leuk om mee te spelen had hij al gemerkt, vandaar dat hij het ding niet te ver voor hem uit liet gaan, maar hem de hele tijd dichtbij zich hield. Want hij mocht hem natuurlijk niet verliezen! Met een glimlachje op zijn gezicht hield hij het balletje even stil. Hij wilde er graag mee spelen, maar daarvoor moest er natuurlijk eerst een andere kitten zijn. Wat zoekend keek hij met zijn blauwe oogjes de den rond. Er waren altijd wel kittens die wilde spelen, er waren namelijk heel veel kittens! Dat had zo zijn voordelen, maar ook nadelen. Iets wat ongeduldig maakte hij een smakkend geluid met zijn mondje. Wat nou als er niemand naar hem toe kwam? Dan moest hij zelf naar iemand toe! Maar... Maar dat durfde hij niet. Dan... Hij sloeg zijn oogjes verlegen naar de grond waar hij zenuwachtig met zijn pootje over de grond streek. Misschien was het beter toch nog maar even te wachten totdat iemand hem aansprak...

Waar is het? Roughkit had laatst nog een takje mee de nursery in genomen. Het was een klein takje geweest, maar ze had er grote lol mee gehad. Nu was het weg! Ze had het toch echt in haar nest neer gelegd. Misschien had mama het weg gedaan? Roughkit keek rond in de nest waar zij altijd sliep met haar zusjes en moeder, maar Fawnstep was er nu niet. Roughkit snoof en piepte klagend terwijl ze zich weer uit het nest liet glijden. Ze keek om zich heen, en zag iets verder in de nursery een iets oudere kitten. Hij was alleen, met een mosbal. De anderen waren met elkaar druk bezig, dus besloot Roughkit om naar hem toe te gaan. "Hallo," piepte ze met een grijns. "Jij spelen?" Stelde ze voor met een grijns terwijl ze zijn aandacht probeerde te trekken. Roughkit was één van de drukkere, ruigere kittens in de den, ze speelde vaak ook met de ruigere kittens, maar dit keer had Rowankit haar aandacht getrokken.

"Hallo," Bijna verbaasd keek de grijze kitten op waarna hij een iets kleinere kitten met weliswaar met een grote grijns in beeld kreeg. "Jij spelen?" Vrijwel meteen liet Rowankit zijn kopje wild op en neer gaan, natuurlijk wilde hij spelen! Glimlachend liet hij zijn blik inspecterend over het poesje gaan. Ze was waarschijnlijk iets jonger en had leuke blauwe oogjes, was wat hem opviel. "Wil je met mos balletje spelen of iets anders?" Zijn uitspraak was al vrij goed, alleen wist hij niet overal alle lidwoorden heel zeker bij, dus liet 'ie ze maar weg.

De grijns op haar snoet werd een grote lach toen Rowankit zijn kop wild op en neer schudde, hij wou spelen dus! Leuk! "Wil je met mos balletje spelen of iets anders?" Vroeg Rowankit. Roughkit grijnsde. "Mos bal," piepte ze terwijl ze een onhandige, enthousiaste kitten sprong maakte. Het katertje had een mos bal, dus wachtte ze af tot ze het mos balletje naar haar toe zou krijgen, zodat ze 'm terug kon gooien. Of moest ze het mos balletje afpakken? Ze wachtte af, hij wist het vast wel.