When all comes together {Geboorte topic}

De medicine cat had haar verteld dat het niet lang meer zou duren. Dat de kittens snel zouden komen,maar ook dat het aan haar was om het met de clan te delen. Dus had ze het niet gedeeld met de clan. Gelukkig was het niet volledig in het zicht geweest dat Silverstream zwanger was geweest. Ja inderdaad, was geweest.
Ik mag niet in het kamp bevallen, ze werd gek van de weeën, het was zo heftig. Silverstream wist zich zelf het kamp uit te haasten, en af en toe viel ze op de grond. Silverstream hapte naar adem en probeerde alles binnen te houden was er uit wou komen, en zo kwam ze weer overeind. Vol van de stress, angst en wanhoop ging ze verder, niet wetend waar haar poten zich naar toe zouden leiden. En zo kwam ze dus aan bij de rivier.
Silverstream plofte neer op de grond, en slaakte één harde kreet. Ze had die kreet niet onder controle gehad, en hoopte nu dat geen enkele clan genoot er achter zou komen waar ze was, dat ze aan het bevallen was. Graystripe... Ze hoopte dat hij komen zou, haar hier aan treffen zou, maar de bevalling was al begonnen. Ze begon te persen, en voelde hoe het kittentje langzaam er uit kwam. Hier had ze geen hulp bij nodig, toch? Ze voelde hoe even later de kitten op de grond terecht kwam, ze hees zich zelf overeind en likte de kitten schoon, wanhopig. Haar ogen werden groot toen ze zag hoe veel bloed er bij vrij gekomen was. Was dit normaal?

OOC: Eerste kitten mag geboren worden, maakt niet uit welke.
Graystripe mag ook binnen komen, en iemand anders met toestemming alleen!

Met de seconde werd het onrustiger, maar de kitten, wiens spieren en gedachten nog nooit gebruikt waren, kon er niets tegen doen. De warme, zacht wand van zijn moeder begon langzaam te bewegen en zonder het te beseffen werd hij eigenlijk licht naar iets gedreven. Een grotere plek? Een uitgang? Het was hier wel erg druk geworden, met twee andere kittens, maar zo snel kon het toch niet gaan?

Jawel. Het duurde niet lang voordat hij met een deel van zijn lijfje een bitterkoude wind voelde. Met een klap viel hij op de grond en een klaaglijke en gepijnigde piep ontsnapte zijn bekje. De kou drong al snel door zijn natte vacht heen. Niet heel lang daarna voelde hij een warme te tong over zijn vacht, maar de wind deed hem bibberen en piepen. Met hulp en al wist hij terecht te komen in een zachte moedervacht en zocht instinctief naar een tepel. Toen hij er eentje had gevonden, klemde hij zich er haastig aan vast en begon meteen te drinken van de zoete vloeistof. Nog half trillend drukte hij zijn pootjes in de vacht van zijn moeder en probeerde zich er zo goed mogelijk in te nesten, want ja, moe van deze hele reis was hij wel. Maar hij had het zo koud, zo ontzettend koud.

Haar adem werd sneller en kwam er met heftige stoten uit. Toen ze op de grond terecht was gekomen waren de weeën enkel maar erger geworden. Ze kneep haar ogen dicht en wenste dat Graystripe snel zou komen. Wie wist kon ze dit niet alleen, en ergens kreeg ze een gevoel van spijt dat ze niet gewoon in het kamp gebleven was. Nightstream had haar kunnen helpen, maar nee, ze had naar haar hoop geluisterd, naar haar gevoel, en niet naar haar verstand.
Ze begon te persen, en een kreet verliet haar bek. Ze hoopte dat Graystripe het had gehoord, geen ander clan lid, ja, enkel misschien nog Nightstream, verder echt niet. Ze kon niet vertrouwen. Niemand naast hun twee. Ze perste en de pijn werd erger, en toen ze een plofje hoorde verminderde de pijn. Moeizaam kwam ze overeind en trok ze de kitten naar zich toe. Oh, wat zou dit akelig koud zijn voor dit arme ventje. Ze likte de kitten helemaal schoon, en at het vliesje om hem heen op, dat zou haar meer kracht geven. Ze zette hem tegen haar buik aan, en hoopte dat haar lange dikke vacht enige warmte bieden kon. Een bries door de takken heen van een grote krachtige cederboom gaf haar een idee voor een naam, nee, het was de perfecte naam voor dit katertje. "Ik noem jou Cedarkit vernoemd naar de sterke cederboom bij de rivier," murmelde ze. Ze had even rust. Graystripe... alsjeblieft... kom... Maar ze zag nog niets, en opnieuw begonnen de weeën weer.

Ze dreef daar maar een beetje rond. Het leek wel een eeuwigheid te duren voordat ze ergens tegen aan knalde, niet eens doorhebbend dat het een van haar twee broers was. Het was warm, lekker warm zelfs, er was voedsel in overvloed en ze vond het niet eens erg om te moeten delen. Al begon nu de ruimte wel een beetje krap te worden, ze waren inmiddels aardig gegroeid en de ruimte was niet heel erg geweldig groot.
Totdat, ja, er was meer ruimte ontstaan! Waardoor het kwam wist ze niet, boeide ook niet zo veel, er was ruimte, dat wilde ze hebben. Lang genieten kon ze er echter niet van, want door een bepaalde kracht in het lichaam van haar moeder, werd ze weggeduwd.
De klap was hard, harder dan verwacht en meteen sneed een ijzig koude wind door haar natte vachtje heen. Koude, ijle, lucht vulde haar longen, deed pijn en liet haar piepen. Ze krulde zichzelf op en jammerde zachtjes, toen ze opeens een warme tong over zich heen voelde glijden. Puur op instinct wist ze naar de warmte toe te kruipen en vond nog redelijk snel een vrije tepel. Voorzichtig zetten ze haar klauwtjes ertegen aan en begon te kneden, om de warme melk eruit te krijgen.

Zodra hij de roep van Silverstream hoorde rende hij in de richting vanwaar haar stem vandaan kwam. Hij was de afgelopen manen steeds hier te vinden geweest, de angst dat hij de geboorte zou missen was te groot. Zodra hij haar zilverkleurige vacht zag, liet hij zich in het water vallen en begon hij met wat beverige passen richting de oever te zwemmen. Hij had het haar zo vaak zien doen dat hij er zelf ook wat beter in was geworden. "Silverstream!" Hijgde hij toen hij op haar af kwam gelopen. Kleine tranen sprongen in zijn ogen toen hij de twee bundeltjes vacht bij haar zag liggen. Waren dat zijn kits? Hun kittens? Ontroerd duwde hij zijn neusje in haar vacht. "Ik ben er.." Mauwde hij zachtjes. Tot nu toe leek alles goed te verlopen, echter maakte hij zich ook zorgen om het feit dat hier elk moment een patrouille Riverclan krijgers kon opduiken. Wat gingen die doen als ze zagen dat hij de vader was? Zouden ze de kits vermoorden? Vast beraden om zijn nieuwe nakomelingen te beschermen ging hij bij haar staan, zijn aandacht deels op haar gericht en deels op de struiken die hen omringden.

En opnieuw begonnen de weeën. Silverstream ademde hard, en ze kon de sterke geur van bloed reuken. Maar al te goed. Ze beet op haar lip en begon te persen. Een kreet verliet haar keel toen de tweede kitten los kwam en op de grond plofte. Ze hees zich zelf instinctief overeind en pakte de tweede kitten. Ze likte de kitten schoon, at het felletje en de nageboorte op, en ging verder met likken. Ze voelde zich meteen weer ietsjes sterker. Ze ging dit doen, dit moest goed komen. Toen de tweede kitten wat droger was hielp ze de kitten naar haar buik. Meteen daarna begon ze Cedarkit te likken, hij moest ook warm blijven. "Silverstream!" Het was de stem van de kater die ze zo lief had. Ze stopte even en zag hem, hij was nat. Ze glimlachte, hij had gezwommen! "G-gray... stripe..." miauwde ze bibberig. "Ik ben er.." murmelde hij, ze voelde hoe hij zijn neus in haar vacht begroef. "Dit is Cedarkit," miauwde ze zwakjes, naar de eerst geborene kijkend. "De tweede mag jij een naam geven," murmelde ze. En toen begonnen de weeën weer. De derde kitten kwam er aan.

OOC: De volgende mag geboren worden

Als je opgroeit in de baarmoeder van je eigen moeder dan heb je daar nog geen bewustzijn over. Je hebt geen kracht die je ergens toe kan zetten, zoals er zelf uitkomen of de wand om je heen verwonden. Die kracht zou je pas krijgen als je een paar manen ouder was, wanneer je geboren was en melk binnenkreeg via de tepels van de moeder of misschien zelfs een verzorgster. De wereld om ons heen kan soms erg bruut zijn, iemand beroven van een leven juist wanneer diegene dat niet wil. Maar het kan ook mooi zijn. Zoals het schenken van nieuwe levens, nieuwe levens die zullen opbloeien tot sterke katten die de clans zullen dienen. Ik ben daar een van. De nieuwe generatie die komt en ooit de plaats inneemt van de generatie die nu aan de leiding is.

De ruimte om me heen werd krapper, iets verdween en toen werd het weer ruimer. Ruimer dan ik gewend was van de afgelopen paar manen. Het gebeurde nog een keer en weer gebeurde er hetzelfde, het werd zo ruim alsof het voelde dat ik helemaal alleen was. Was dat waar of was dat maar gewoon mijn eigen verbeelding? Ik leek weer een beetje tot rust te komen, maar het mocht niet baten. Het was nu aan mij om weg te gaan, zoals degenen naast mij gedaan hadden. Het gebeurde zo snel dat ik er amper besef van had wat er gebeurde, totdat de ijskoude lucht mijn lijfje omringde en ik met een zachte plof tegen de grond aankwam. Meteen voelde ik het leven door mijn aderen heen stromen en wanhopig probeerde in te ademen. Maar er zat iets om me heen dat dat belemmerde, het vlies dat mijn moeder moest weghalen voordat ik verder kon, verder met mijn eigen leven. Een ruwe, warme tong gleed over mijn rugje heen, zijn weg werkende door hetgeen wat mijn luchtwegen had belemmert en op een gegeven moment kon ik rustig ademen. Een genietende miauw schoot verliet mijn mond en ik werd als een soort prins naar de warmte gebracht. Iets waar ik wel aan kon wennen. Meteen zorgt ik naar te eten, want mijn maag rommelden en eten was iets waar ik al sinds mijn groei naar snakte. Ik duwde aan de andere schepsels om me heen, mijn broertje en zusje, totdat ik het voorwerp vond waar het eten vandaan kwam. Gulzig slokte ik het naar binnen, me een keer zelf verslikkend, totdat ik er genoeg van had en voldaan in slaap viel.

Zoals altijd kwam ze naar de rivier om haar hoofd leeg te maken. Voor haar vriendschap met Jayfeather had ze dat ook redelijk vaak gedaan, maar de vriendschap met de kater had ervoor gezorgd dat ze er nog meer kwam. Ondanks dat het een van de belangrijkste jacht plaatsen was van de Clan, was de rivier lang genoeg om rustige plekken te vinden. Als je wilde kon je er een hele dag wandelen zonder ook maar één iemand tegen het lijf te lopen. Vandaag was echter niet zo'n dag. De zilverwitte poes had nog maar een paar passen langs de oever gezet, of ze hoorde een gepijnigde kreet in de verte. Ze herkende de stem en besefte zich plots dat ze Silverstream vandaag al niet in de nursery had gezien. Zonder een moment te verliezen sprintte ze richting de bron van het geluid. Ook haar geur drong nu tot haar door, gepaard met de geur van bloed en.. ThunderClan? Wat moest ThunderClan hier? Dit deed haar echter niet terugdeinzen. Straks had Silverstream haar nodig en misschien was de ThunderClan kat hier eerder geweest. Nightstream drong zichzelf door de hoge grassen die er bij de rivier stonden en hield stil toen ze het gezelschap zag. Silverstream lag op de grond met drie kittens. Een onbekende kat stond heel dicht naast haar en hij was degene die de ThunderClan geur hier verspreidde. Haar vacht rees iets omhoog, maar toch stapte ze naar voren om goed naar de kittens van haar Clangenoot te kunnen kijken. "Gaat alles goed, Silverstream?" Ze liet de kater maar even buiten beschouwing, dat kwam later wel.

Zijn amberkleurige blik verzachtte wat bij de woorden van Silverstream. "Cedarkit.." Miauwde hij zachtjes terwijl hij naar het zilverkleurige katertje keek. Hij had een vachtkleur die iets donkerder was dan die van Silverstream, maar ook weer niet zo donker als die van Graystripe. Geluk raasde als adrenaline door zijn aderen heen bij de gedachte dat dit hun eerste zoon was. Uiteindelijk gleed zijn blik naar de tweede kitten, een poes. "Dancingkit," Miauwde hij voorzichtig terwijl hij onzeker naar Silverstream keek. "Het past bij haar." Glimlachte hij zachtjes. Zijn ogen glommen bezorgd toen de poes voor een derde keer samen krimp, wetend dat dit betekende dat de derde kitten op komst was. Maar zodra deze geboren was, hoorde hij een andere stem opdoemen. Zijn vacht rees omhoog en beschermend ging hij voor de zilverkleurige kattin staan. "Gaat alles goed, Silverstream?" Miauwde een andere poes, welke duidelijk van Riverclan afkomstig was. Ergens ging er een belletje bij hem rinkelen, maar wegens de spanning die hij nu voelde herkende hij de Riverclan medicine cat niet. Hij zou er voor zorgen dat deze krijger, wie ze ook mocht zijn, niet aan Silverstream kwam. Ze zou er vroeg of later achter komen dat hij de vader was, en dan zouden de levens van zijn kittens in gevaar komen. Nee, dat zou hij niet laten gebeuren. Als het moest, dan zou hij er zelfs voor zorgen dat hij de onbekende kattin voor eeuwig het zwijgen oplegde.

De ThunderClan kat leek echter anders over de situatie te denken als zij. Hij reageerde op haar aanwezigheid en niet op een vriendelijke manier. Beschermend ging hij tussen Nightstream en haar eigen Clangenoot in staan. Als ze al twijfels had gehad over zijn rol in dit alles, dan was die twijfel nu geheel verdwenen. Alleen een partner sprong op die manier voor zijn lief. Alle puzzelstukjes vielen op hun plaats. Waarom Silverstream zo ongelukkig was geweest toen ze de medicine cat den had bezocht, waarom ze niet kon zeggen wie de vader was van haar kittens. Het was een relatie die niet had mogen ontstaan. En hoewel dit haar juist kwaad had moeten maken, of teleurgesteld, voelde ze niets meer dan medeleven. Wie weet was zij zelf in deze situatie beland als Sandpaw er niet was geweest om haar crush voor haar neus weg te plukken. Het had evengoed haar kunnen zijn die daar nu lag. De medicine cat keek de grijze kater met een strakke, maar kalme blik aan. "Enkel een dwaas weerhoudt een medicine cat van het doen van haar werk," sprak ze helder. Ze kende hem niet goed, dus wist ze niet met wat voor soort kat ze te maken had. Of hij te vertrouwen was was nog maar de vraag, maar het ging nu om Silverstream en haar kittens. Zij kwamen voor.

Graystripe herhaalde de naam van Cedarkit, en Silverstream gaf aan dat hij de tweede naam verzinnen mocht. Dancingkit. "Het past bij haar..." Silverstream wou reageren, maar dat werd 'm niet. Haar buik kromp in elkaar en ze begon te persen. Ze kneep haar tanden strak op elkaar, en de helse pijn werd erger. Maar ze wist waar voor ze het deed, al wist ze niet hoe ze veilig terug het kamp in kon komen. Ja, de clan had al door dat ze in de nursery sliep, al had ze niks aan gekondigd, haar dikke buik had het antwoord op of ze zwanger was wel gegeven. En nu kwamen de kittens, en daar mee moest ze terug naar het kamp. Hoe veel vragen over wie de vader was, zou ze wel niet krijgen? Silverstream rees haar ogen naar Graystripe, waarvan zijn vacht wat opzette. En toen hoorde ze een bekende stem. "Gaat alles goed, Silverstream?" Nightstream had haar gevonden. Een kreetje verliet haar bek toen de derde kitten op de grond viel, de laatste kitten. Silverstream kwam instinctief overeind en begon de kitten droog te likken. Ook daarvan at ze de nageboorte op, en ze legde de kitten bij haar buik neer, terwijl ze alle drie de kittens nog eens goed begon te likken. Ze moesten warm blijven. "Enkel een dwaas weerhoudt een medicine cat van het doen van haar werk," hoorde ze Nightstream toen zeggen. Silverstream keek op. "G-Graystripe... h-het is goed," miauwde ze met trillende stem. Ze legde haar kop neer op de grond, en voelde zich zwak. Ze was redelijk wat bloed verloren. Ze keek naar het stromende water, en toen naar Graystripe. "H-hoe noemen we hem?" Vroeg ze zwakjes.

De grijze kater gromde slechts toen de zilverkleurige kattin beweerde dat zij de medicine cat van Riverclan was. Uiteindelijk nam hij toch een stap opzij, en keek hij vanop een staartlengte afstand toe hoe ze te werk ging. Zijn amberkleurige blik gleed naar Silverstream, die ook zij dat het goed was. En haar vertrouwde hij wél. "H-hoe noemen we hem?" Vroeg de kattin zwakjes. Hij nam opnieuw een stap naar voren en gaf de poes een warme lik over d'r kop. "Wat dacht je van Rushingkit?" Vroeg hij nieuwsgierig, terwijl zijn blik haar strak in de gaten hield.
Plots keek hij weer op en priemde hij zijn blik op de medicine cat. "Wat ga je doen? Aan je Clan vertellen dat de kittens niet geheel Riverclan zijn?" Vroeg hij, lichtjes grommend terwijl hij haar vijandig aankeek. Ze mocht dan wel medicine cat zijn, dat betekende nog niet dat ze echt veel om het welzijn van deze kits gaf.