Shadowclan? camp? i don't now!

[Liefst eerst Tearpaw 'nd Lunarkit. Anders met toestemming.]

De maan scheen door de takken van de bomen door. Een frisse wind deed bladeren opsteigen. Het was een prachtige en frisse nacht. Al onbtbrak er nog één iets: gezelschap. Lunarkit zette haar kleine voetjes in de grotere voetstappen van andere katten. Ze was hier nog nooit geweest in het kamp van shadowclan, en was soms wel een beetje bang, maar nu niet. Ze had al twee leden ontmoet, die hier waarschijnlijk ook zullen zijn, en haar vast zouden willen helpen. Eindelijk bereiktte Luna een plaats vol met bomen en struiken. Het rook hier verschrikkelijk goed naar Queens en kits. Dit was vast de 'nursery' waar Tearpaw het voor het laatst over had. Luna kwam steeds dichter en dichter in de buurt van andere katten. Ze begon zich al lichtjes onderdanig te gedragen, om aanvallen te voorkomen. Luna ging ergens in de dichte struiken zitten, om te miauwen naar Tearpaw. Ookal kon deze haar misschien niet horen. Boven haar zat een koekoeksuil in de verte voor zich uit te staren. Luna wist wel dat het een vogel was, die boven haar zat, maar ze wist niet welke soort uil het was. De wind fluisterde haar naam, in het diepste van de nacht. Ze stak haar kop halfjes de lucht in, en genoot van de wind die haar snuit streeldde. Ze ging naar de boom, de krollen van de boomstam eventjes afkrabben, alvorens ze de boom insprong, en achter een geschikt plekje zocht. Luna keek boven zich, en sprong op een dik genoege tak, waar ze wel eventjes kon rusten. Haar ene oog half open, en haar oren alle kanten bewegende luisterde ze nauwlettend naar alle geluiden die ze kon horen.

De felle maan scheen zo erg in Tearpaw's ogen, dat Tearpaw haar ogen moest openen. Haar rug lag tegen Shadepaw's rug. Ze keek om naar de slapende Shadepaw. Hij lag met zijn rug naar de maan toe, dus had hij nergens last van. Zou hij ook niks merken als Tearpaw opstond en wegliep? Tearpaw wou het net proberen, toen ze opeens een bekend gemiauw hoorde. Lunarkit! Of niet soms? Of was nu echt zo slaperig? Dit zorgde er meteen voor dat Tearpaw opstond. Ze liep naar buiten. De maan scheen helder op haar kopje, waardoor Tearpaw haar blik een beetje naar boven moest richten om goed te kunnen zien hoe fel de maan eigenlijk wel niet was. Ze luisterde scherp naar de geluiden om zich heen, waarna zij zich een beetje omdraaide. Er was een paar dagen geleden een kat gestorven. Dezelfde kat die Tearpaw had gezien toen ze naar Shadepaw ging. Tearpaw had een brok in haar keel gekregen toen ze het had gehoord. Ze had moeten slikken en moeten slikken om maar niet te huilen. Het was namelijk dezelfde kat die zij eerder had willen bespringen. De kat was blind geweest, dus had de kat haar niet zien aankomen. Tearpaw was blij dat ze niet gesprongen was. Dan zou dat alleen maar foute schuldgevoelens bij haar hebben geroepen. Trouwens, dit was niet de eerste keer dat er iemand hier dood of wegging. Een andere poes, volgens de andere katten Shadowfur genaamd, was ook weg, alleen niet hetzelfde als Aqualight, de poes die blind was en nu dood. Misschien kon haar mentor, Brokenstar, daarom wel niet mee jagen. Omdat hij moest rouwen om Aqualight of zo iets. Tearpaw had al gerouwd. Ze voelde de tranen weer brandden achter haar oogkassen, maar dwong ze terug. Als Lunarkit hier inderdaad was, wou ze niet dat die haar verdrietige gevoel opmerkte. 'Lunarkit?' klonk een stem snijdend door de stilte heen. Tearpaw verstijfde, maar toen ze haar natte keel voelde, merkte ze dat ze het zelf was geweest. Tearpaw's zandkleurige oortjes bewogen heen en weer, richting Lunarkit. 'Ben je hier ergens? Ik weet dat je dichtbij bent,' zei Tearpaw, terwijl ze zachtjes richting Lunarkit sloop. Zag ze daar nu iets zitten? 'Ik ben het, Tearpaw,' zei Tearpaw, terwijl ze haar zandkleurige ogen richtte op Lunarkit. Of ja... Op de schim die Lunarkit moest voorstellen. Tearpaw's pels was weer flink veranderd. Eerst was het rossig-wit geweest, maar nu was het zandkleurig. Later wou Tearpaw Teardrop heten. Dat vond ze een mooie naam. Hoe zou ze er later uitzien? Tearpaw besloot nog niet na te denken over die vraag. Tearpaw keek richting een bepaald punt. 'Lunarkit?'

' Lunarkit?' Luna keek naar beneden, naar de wortels van de boom, en zag in de verte een schim dichterkomen. Ze herkende de stem direct. Tearpaw. Van zo hoog kon Tearpaw Lunarkit vast niet zien zitten, misschien alleen als schim, maar het maanlicht maaktte dat ze bijna onzichtbaar was.
Luna sprong van tak tot tak terug naar beneden, geruisloos. Zodanig dat ze de andere kits in de verte niet wektte.' Ik ben het, Tearpaw,' ' Lunarkit?' De kit sprong de laatste tak af, en kwam uiteindelijk achter Tearpaw terecht." Ik heb je toch niet gewekt zeker?" Vroeg ze een beetje beschaamd. Het begon weer lichtjes te regenen, maar daar hadden beide katten vast geen last van nu. De kit kwam lichtjes moe, en het maanlicht begon zachtjes te branden in haar ogen. Het klonk misschien stom als ze het zou vragen, maar ze wist nu niet bepaald wat ze moest doen, moest ze deze nacht bij de nursery slapen, of er buiten? Ze wist totaal niet wat ze moest doen, dus wachtte ze geduldig op antwoord van Tearpaw, terwijl ze bijna in slaap viel.

[Srry flut]

De ogen van Tearpaw gingen een beetje door de plek heen waar ze dacht Lunarkit te zien zitten. Wat deed Lunarkit nu weer zo laat hier? Was ze niet in het kamp gebleven? Maar Lunarkit was toch een kit van het kamp? Tearpaw vond het allemaal maar moeilijk om te begrijpen, maar de poes die daar op de tak lag, was in elk geval wel Lunarkit. Tearpaw snoof Lunarkit’s geur op. Ze merkte plotseling pootstappen achter haar en Tearpaw draaide zich om, oog in oog staand nu met Lunarkit. Tearpaw keek blij naar de kleine kitten en snorde. Die had ze gemist! Tearpaw liep zachtjes naar Lunarkit en begon haar een lichte wasbeurt te geven. Ze grinnikte bij de vraag van de kitten. ‘Nee hoor, ik slaap ’s nachts meestal erg licht, dan word ik sneller wakker dan de anderen,’ legde Tearpaw uit, terwijl ze Lunarkit aankeek en Lunarkit nog een paar likken gaf, maar deze keer voor hun vriendschap. Ze merkte op dat Lunarkit wel heel erg moe was. Tearpaw dacht snel na. Als ze Lunarkit nu in de kraamkamer ging leggen, waren die zo wakker, want Lunarkit had een vreemde geur. Ze had een beetje een SchaduwClangeur, maar daarboven op ook een geur die rook naar modder en bloed. Nee, dan kon ze misschien beter een nachtje bij Tearpaw blijven slapen. In de Apprentice’s Den sliepen de leerlingen veel vaster. Tearpaw keek Lunarkit aan. Ze kon natuurlijk ook een beetje hier blijven slapen. ‘Ik weet niet waar je zou moeten slapen. Als ik je bij de kraamkamer zet, dan worden de kittens wakker en komt er heibel, want je hebt meer de geur van bloed en aarde dan van SchaduwClan,’ legde Tearpaw uit, terwijl ze Lunarkit aankeek met een onbeholpen blik. Ze wist niet goed wat ze moest doen. Toen schoot het haar opeens te binnen. ‘Ga rustig zitten,’ dwong ze Lunarkit zachtjes, maar wel met de nodige dwang in haar stem. Ze keek naar Lunarkit’s pels en zocht naar aarde, wat nu nogal moeilijk ging in het maanlicht, maar het was te doen. Snel begon ze die dingen eraf te vegen. Ook een beetje bloed likte ze van Lunarkit’s pels af. Daarna keek ze richting Lunarkit en haalde nog een beetje aarde van haar af. Toen drong ze haar eigen lichaam rond die van Lunarkit, zodat haar geur volledig naar die van Lunarkit ging. Nu rook ze een beetje meer naar SchaduwClan. ‘Zo maken de kits in elk geval geen probleem,’ legde Tearpaw uit, terwijl ze Lunarkit aankeek en haar een kopje gaf. ‘Die geur brandt binnenkort wel op jezelf, als wat langer hier bent. Maar je moet me beloven om geen excursies meer naar buiten te doen, anders krijg je straf van Brokenstar en dat wil ik niet,’ legde Tearpaw Lunarkit uit, terwijl ze de kitten aankeek. Misschien, heel misschien, kreeg ze Lunarkit later als Apprentice. ‘Hoeveel manen oud ben je nu?’ vroeg Tearpaw nieuwsgierig, terwijl ze Lunarkit vragend aankeek en zachtjes snorde bij het idee dat Lunarkit haar Apprentice zou kunnen zijn.

' Nee hoor, ik slaap ’s nachts meestal erg licht, dan word ik sneller wakker dan de anderen,' Zei Tearpaw. terwijl ze Lunarkit een paar likjes gaf.' Ik weet niet waar je zou moeten slapen. Als ik je bij de kraamkamer zet, dan worden de kittens wakker en komt er heibel, want je hebt meer de geur van bloed en aarde dan van SchaduwClan,' Lunarkit kon haar amper horen door haar slaperigheid. Ze kon nog enkele woorden verstaan, maar niet de hele zin.' Ga rustig zitten,' vroeg Tearpaw op een bevelende stem. Lunarkit deed wat ze vroeg, en Tearpaw begon een beetje de aarde en het bloed van Lunarkit's vacht te verwijderen. Tot slot wreef Tearpaw nog eens haar geur aan Lunarkit.' Zo maken de kits in elk geval geen probleem,' Terwijl ze lunarkit aankeek, en een kopje gaf.' Die geur brandt binnenkort wel op jezelf, als wat langer hier bent. Maar je moet me beloven om geen excursies meer naar buiten te doen, anders krijg je straf van Brokenstar en dat wil ik niet,' " Hoe bedoel je naar buiten gaan, ik ben juist nog niet binnengeweest. Ik heb ook maar een sloom tempo." Zei ze licht sarcastisch.' Hoeveel manen oud ben je nu?' " Ik ben er dit maand net drie gekomen." Zei ze terug." Dus ik moet nu naar binnengaan, maar als ik iedereen wakker maak?" Vroeg ze bezorgd aan Tearpaw terwijl ze al traag naar de ingang aan het stappen was.

Tearpaw grijnsde licht toen ze Lunarkit's antwoord hoorde. Drie manen nog maar! Ja.. Toen zij drie manen was, had ze ook nog veel dromen. Een heel leven voor zich had ze toen nog. En toen werd ze, samen met Shadepaw en een paar anderen, Apprentice en begonnen de zorgen pas echt in haar op te komen. Was er wel genoeg prooi voor de Clan? Trainde ze wel genoeg? Wanneer werd ze een volleerd krijger? Zou ze de Clan wel eeuwig kunnen dienen? Zou ze niet naar de Elders gaan vanwege een ongeluk, zoals Aqualight? Allemaal vragen die door haar hoofd rondspookten en die ze zelf niet kon beantwoorden. Zin om iemand te zoeken die ze kon beantwoorden had ze ook niet. Tearpaw keek grijnzend richting Lunarkit en keek lichtelijk bezorgd toen die haar vraag stelde. 'Ik breng je wel naar binnen. Trouwens, een beetje stil zijn lukt toch wel? Krul jezelf gewoon op en dan zien we morgen wel wat ervan komt. Mocht er heibel zijn, dan ben ik er voor je,' zei Tearpaw, terwijl ze Lunarkit een kopje gaf en haar even aankeek, met een blik die genoeg zei om te laten zien dat het wel goed zou komen. Ze grijnsde lichtelijk naar Lunarkit, gaf die een knikje en liep toen langzaam weg van Lunarkit. Ze keek richting de Apprentice's Den, richting die van Brokenstar en richting de Warrior's Den. Ze sliepen allemaal nog. Tearpaw liep terug richting Lunarkit en pakte die op. Met Lunarkit zachtjes tussen haar kaken geklemd, liep Tearpaw onhoorbaar richting de Nursery. Ze vond het wel leuk, om al die slapende, nieuwe verse kittens te zien voor de Clan. Tearpaw legde Lunarkit ergens neer en gaf die nog een lik, zodat haar geur zeker goed naar Lunarkit zou gaan. Lunarkit's eigen geur zou haar geur wel overstemmen, maar aangezien Lunarkit hier sliep met allemaal Clankatten, zou ze de geur van de Clan zo weer te pakken krijgen. Tearpaw keek Lunarkit glimlachend aan, zoals een moederkat zou doen. Tearpaw voelde zichzelf op dit moment ook een beetje een moederkat voor Lunarkit. Ze hielp Lunarkit om lid te zijn van deze Clan, om haar moeder en vader een beetje te vergeten en om haar een thuis te bieden. Wie liet nu een kitten achter op hetzelfde territoria, maar dan bij allemaal kraaien? Trouwens, Lunarkit zat ook nog eens aan een touw vast! Dan ben je toch getikt? Tearpaw keek richting Lunarkit. 'Welterusten, Lunarkit,' fluisterde Tearpaw. Ze wachtte het antwoord af en liep toen weg. Ze ging in de Apprentice's Den liggen, dicht tegen Shadepaw en viel glimlachend in slaap.

Topic uit?