I worked it out

De merel had willen opvliegen, maar werd nog net bij zijn staartveren gegrepen door de grijze kater die door zijn sterke achterpoten was afgevuurd. Het werd nog een hevig gevecht op de grond, maar al snel plantte Ashdrizzle zijn grijze voorpootjes op de fladderende vleugels en bezorgde de merel een verdere snelle dood. Snel schopte de kater een hoop aarde over zijn gevangen prooi heen en likte het bloed van zijn snuit en poten. Nog even doorgaan en dan moest hij maar eens terugkeren naar het kamp. Om.. wat te doen? Toezien hoe Fawnstep de kittens naar enkel haar mening zou opvoeden? Een brandende blik van Littlestream opvangen? Zijn grijze oortjes gingen hangen en hij beet op zijn lip. Nu mocht hij niet terugkrabbelen. Tallpaw had hem al een flinke duw in de juiste richting gegeven, als een watje afvallen was nu geen optie.

OOC; Eerste post voor Snowynight!

De kreet weerklonk door de hoge dennenbomen en Ashdrizzle draaide zich gelijk om, waarbij hij een muisje recht op zich af zag komen rennen. Instinctief sprong hij op het beestje af, voordat deze nog net een reddende bocht kon maken en hief het, nu gedode, beestje op bij zijn staart en trippelde rustig naar de bron van het geluid en de richting waaruit het muisje was komen rennen. Toen hij een wit figuur zag staan staakte hij het lopen en bleef even aarzelend staan. "Uh.. ik denk dat deze van jou is." Hij legde het muisje neer op de grond en keek wat ongemakkelijk naar de grond. Nog steeds wist hij niet goed hoe hij met dit soort situaties om moest gaan.

Het was een normale reactie die hij kreeg en in zijn gedachten blies hij opgelucht zijn ingehouden adem in. "Wauw," Een heel klein glimlachje verscheen op zijn gezicht en voorzichtig keek hij de Warrior aan. "dankjewel, ik dacht niet dat ik die muis nog terug zou zien nadat ik 'm had laten ontsnappen." De kater haalde zijn schouders wat op. "Ach, we kunnen altijd nog zeggen dat jij hem heel erg mooi had gevangen." Antwoordde hij, zijn glimlach werd voorzichtig wat groter. "Naar mijn voorbeeld, natuurlijk."

Snowynight leek er geen erg in te hebben, integendeel, zijzelf begon ook weer wat te glimlachen. Gelukkig liep niet alles slecht af. Nog niet, tenminste. "Natuurlijk, iedereen moet toch weten dat de grote Ashdrizzle heer en meester der jacht is?" De grijze kater fronste en stak zijn borst wat naar voren, die hij vervolgens een nette lik gaf. "Oh, maar dat weten ze allemaal wel, want ja, hoe komt de prooistapel anders weer op zo'n mooie hoogte." Glimlachte hij en keerde weer terug in een wat normalere houding, want zijn rug begon al wat stijfjes te worden door die 'trotse' houding.

Als een echte koning hief hij zijn kin hoog en keek neer op de witte Warrior. "Oh vergeef me grote Ashdrizzle," Alsof de boom hem meer interesseerde keek hij naar de contouren van de bast en snoof 'arrogant'. "ik weet niet wat me bezielde, dat ik dat zomaar vergeten was." Met gegrinnik kwam ze weer overeind en streng keek Ashdrizzle Snowynight aan. "Wie zei dat je overeind mocht komen!" Sprak hij hooghartig. "Maar goed, voor deze ene keer glipt het door de poten, nou, ik heb wel zin in een klein meesje." Hij tikte ongeduldig op de grond met zijn staart en keek de poes afwachtend aan.

"Nou," Hij stopte met het tikken en keek de witte Warrior afwachtend aan. Waarom bewoog ze dan niet? hij wachtte hier alsnog op een lege maag! "..,Dan mag u van uw luie gat afkomen en er een gaan vangen." Zijn blauwe ogen werden groot en kwaad snoof hij. "Dus zo spreken we tegen de grote Ashdrizzle? Die eigenhandige vijf dassen heeft bevochten en er zonder schrammetje af is gekomen? Tjonge, wat een respect hebben de kleintjes tegenwoordig." Hij schudde afkeurend zijn kop en kwam overeind. "Maar goed, dat meesje zal nu wel heel goed gevangen worden, ja." Snel testte hij de lucht, maar ving niet echt een verse geur op. Misschien dat Snowy's kreet ze allemaal had weggejaagd. "Hmm"

Snowy leek niet echt heel tevreden te zijn met haar nieuwe benaming, maar ze ging er niet verder op in. Acceptatie, misschien? "Ik geloof dat ik alle prooien al heb weggejaagd," De kater zakte geheel door zijn jachthouding heen en ging wat lui op de grond liggen. "Mja," Zuchtte hij en rolde zich op zijn zij, zodat hij een beetje oogcontact kon maken met de Warrior. Maar vanaf deze hoek zag hij een wat opgebolde Snowy. "Is het nou dat ik vanaf deze hoek een vreemde Snowy zie of heeft miss te veel gegeten?" Grijnsde hij half lachend.

"Nou.. euh.. tja.. Teveel gegeten heb ik niet," Ze ontkende niets en dit deed zijn staart war nerveus zwiepen. Langzaam kwam hij overeind en zijn blik gleed naar de grond. Oh.. Dus het was alweer zo ver? "Oh.. gefeliciteerd, denk ik.." Antwoordde ze, zijn keel werd een beetje afgeknepen door het nieuws en hij keek weg. Plots niet echt meer zoveel zin om nog te gaan jagen of een verder gesprek aan te knopen met Snowynight. Wat als hij het nooit had gemerkt? Zou ze het hem dan verteld hebben? Had ze hun vriendschap dan nog zover erkend?

"Ja.. dank je.." De situatie begon hem te beknellen en hij deed twijfelachtig een paar passen naar achteren. "Niemand weet het nog.. dus.. zou je het nog eventjes aan niemand kunnen vertellen..?" Hij hield zijn blik op de grond gericht, maar schudde zijn kopje nog wel. "Nee.. natuurlijk niet." Mompelde hij vervolgens zachtjes. "Maar ik denk dat het nu een beetje te duidelijk wordt..." Voor een moment keek hij Snowy aan. "Waarom.. waarom vertelde je het me niet?" Hij moest het gewoon weten.

"Kijken hoe slim de grote Ashdrizzle was?" Hij probeerde mee te doen, maar nee, het werd hem anders te pijnlijk. "Nee.. Even zonder gekheid.. Ik heb het nog aan niemand verteld omdat ik nog niet goed weet hoe ik er zelf mee om moet gaan," Ashdrizzle fronste even. Hm? "Nou.. dan denk ik dat we iets gemeen hebben, al zijn die van mij al bijna een Moon." Met zijn grijze voorpootje wreef hij even over de aarde. "Maar jullie kittens zullen vast geweldig opgroeien, met gelukkige ouders enzo.."